Τι θα γίνει αν τρως ανανά κάθε μέρα;

Ο ανανάς κάποτε ήταν φρούτο των βασιλιάδων. Στην Ευρώπη του 18ου αιώνα στοίχιζε όσο ένας μισθός μηνός και παρουσιαζόταν στα τραπέζια μόνο για να θαυμάζεται. Σήμερα όμως, τον βρίσκεις παντού. Φρέσκο, σε κονσέρβα, σε smoothie, σε πίτσα, ακόμα και αποξηραμένο. Αλλά τι συμβαίνει πραγματικά στο σώμα σου όταν τρως ανανά κάθε μέρα;

Το πρώτο πράγμα που αλλάζει είναι η πέψη σου. Ο ανανάς περιέχει ένα ένζυμο, τη βρομελίνη, που κυριολεκτικά διαλύει τις πρωτεΐνες. Αυτό σημαίνει ότι αν τον φας μετά από κρέας, βοηθάει στην πιο γρήγορη διάσπασή του. Γι’ αυτό και όταν τρως ανανά, νιώθεις συχνά ελαφρύτερος. Αλλά αυτό το ένζυμο δεν ξεχωρίζει — γι’ αυτό και αν φας πολύ ανανά, μπορεί να αρχίσει να “τρώει” ελαφρώς και το ίδιο σου το στόμα. Εκείνο το τσούξιμο στη γλώσσα είναι αληθινό.

Η καθημερινή κατανάλωση ανανά όμως δεν σταματά εκεί. Σου προσφέρει μια γερή δόση βιταμίνης C, αρκετή για να ενισχύσει το ανοσοποιητικό σου και να βοηθήσει στην παραγωγή κολλαγόνου. Με απλά λόγια, το δέρμα σου λάμπει περισσότερο, οι πληγές κλείνουν γρηγορότερα και τα ούλα σου είναι πιο υγιή. Είναι σαν μια φυσική ασπίδα κάθε φορά που κάποιος δίπλα σου φτερνίζεται.

Υπάρχει όμως και μια πλευρά πιο… γλυκιά. Κυριολεκτικά. Ο ανανάς είναι γεμάτος φυσικά σάκχαρα. Αν είσαι διαβητικός ή προσπαθείς να κρατήσεις τους υδατάνθρακες χαμηλά, τότε η καθημερινή κατανάλωση μπορεί να σε πάει πίσω. Επίσης, η υπερβολική ποσότητα μπορεί να οδηγήσει σε στομαχικές διαταραχές ή ακόμα και διάρροια.

Αν παίρνεις φάρμακα, ιδιαίτερα αντιπηκτικά ή αντιβιοτικά, ο ανανάς μπορεί να επηρεάσει την απορρόφησή τους. Όχι πάντα, αλλά αρκετά ώστε να χρειάζεται προσοχή. Η βρομελίνη λειτουργεί σαν φυσικό “λεπταίσθητο εργαλείο” που αλλάζει την ισορροπία στο έντερο και άρα και στον τρόπο που τα φάρμακα κυκλοφορούν στο αίμα.

Παρ’ όλα αυτά, αν ο ανανάς μείνει σε λογικά πλαίσια, μία μερίδα την ημέρα, γίνεται σύμμαχος. Σε ενυδατώνει, σε δροσίζει, σε φορτώνει με αντιοξειδωτικά και λειτουργεί σαν φυσικό αντιφλεγμονώδες. Είναι από εκείνα τα τρόφιμα που το σώμα σου δεν ξεχνά εύκολα και που το καλοκαίρι ειδικά μοιάζει σχεδόν απαραίτητος.