Ποιο ήταν το τρίγωνο των Βερμούδων της Αρχαίας Ελλάδας;

Στην αρχαία Ελλάδα, η Περιοχή της Σκύλλας και της Χάρυβδης (Στενό της Μεσσήνης) ήταν μια από τις πιο γνωστές επικίνδυνες περιοχές στην αρχαία ελληνική μυθολογία, παρόμοια με την περιοχή του σύγχρονου Τριγώνου των Βερμούδων (σ.σ. στον Ατλαντικό Ωκεανό όπου φέρονται να εξαφανίζονται πλοία και αεροπλάνα κάτω από ανεξήγητες συνθήκες).

Σύμφωνα με την Οδύσσεια του Ομήρου (Ραψωδία Μ), η Σκύλλα ήταν ένα τέρας με έξι κεφάλια που ζούσε σε μια σπηλιά στην πλευρά της Ιταλίας και άρπαζε ναυτικούς από τα πλοία.

Η Χάρυβδη ήταν ένα θαλάσσιο τέρας στην πλευρά της Σικελίας, που δημιουργούσε μια τεράστια δίνη ρουφώντας το νερό και καταπίνοντας ολόκληρα πλοία.

Ο Οδυσσέας, στο ταξίδι του πίσω στην Ιθάκη, έπρεπε να περάσει ανάμεσα από αυτά τα δύο τέρατα, αντιμετωπίζοντας τον κίνδυνο να χαθούν αυτός και το πλήρωμά του. Η περιοχή αυτή ήταν τόσο τρομακτική για τους αρχαίους Έλληνες που θεωρούνταν ένα είδος «θαλάσσιου τριγώνου» όπου τα πλοία κινδύνευαν να εξαφανιστούν ή να καταστραφούν.

Στην πραγματικότητα, το Στενό της Μεσσήνης είναι γνωστό για τα ισχυρά ρεύματα και τις δίνες του, που μπορούσαν να αποτελέσουν κίνδυνο για τα αρχαία πλοία, δίνοντας μια φυσική βάση στον μύθο.

Αν ψάχνουμε το «τρίγωνο των Βερμούδων» στην ελληνική αρχαιότητα και το Ταίναρο θέτει σημαντική υποψηφιότητα λόγω μυστηρίου και εξαφανίσεων.

Το Ακρωτήριο Ταίναρο, στη νότια Πελοπόννησο, ήταν γνωστό στην αρχαιότητα ως ένα από τα πιο επικίνδυνα σημεία για τη ναυσιπλοΐα. Οι αρχαίοι Έλληνες το ονόμαζαν «Κακοκέφαλο», λόγω των ισχυρών ανέμων, των απότομων βράχων και των επικίνδυνων ρευμάτων.

Η περιοχή αυτή συνδεόταν επίσης με τον Άδη, καθώς πίστευαν ότι εκεί βρισκόταν μια από τις εισόδους στον Κάτω Κόσμο (μια σπηλιά στο Ταίναρο θεωρούνταν πύλη για τον Άδη).

Διαβάστε επίσης:

Τι ύψος θα είχε ο άνθρωπος αν ζούσε στην Κρητιδική περίοδο;

Πως πήραν το όνομά τους οι Σεϋχέλλες