Ο Χίτλερ δεν βγήκε ποτέ ξανά στο φως. Έζησε, παντρεύτηκε και αυτοκτόνησε μέσα σε ένα υπόγειο 17 μέτρα κάτω απ’ το Βερολίνο
Έμεινε κλεισμένος 17 μέτρα κάτω από τη γη. Ο Χίτλερ δεν διέφυγε. Δεν παραδόθηκε. Παντρεύτηκε την Εύα Μπράουν και αυτοκτόνησε
Ήταν 16 Ιανουαρίου του 1945 όταν ο Αδόλφος Χίτλερ κατέβηκε τα τελευταία σκαλοπάτια της ζωής του, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Στο απόγειο της πολιορκίας του Βερολίνου, εγκατέλειψε για πάντα τον ανοιχτό ουρανό και βυθίστηκε στο υπόγειο καταφύγιο κάτω από την Καγκελαρία. Ένα καταφύγιο 17 μέτρα βαθύ, με 18 μικρά δωμάτια, αποκομμένο από τον κόσμο, αλλά συνδεδεμένο με κάθε εφιάλτη που είχε προκαλέσει.
Το Führerbunker διέθετε δικό του σύστημα νερού και ρεύματος. Ήταν ένα οχυρό κατασκευασμένο για το τέλος. Ο Χίτλερ, έχοντας αποφασίσει να μείνει στο Βερολίνο μέχρι τέλους, αποσύρθηκε εκεί. Έβγαινε μόνο σπάνια, και μία από τις ελάχιστες φορές ήταν για να απονείμει τιμητικά μετάλλια σε μικρά παιδιά, μέλη της Χιτλερικής Νεολαίας. Ήταν το τελευταίο του “δημόσιο” καθήκον.
Μέσα στο καταφύγιο, η μέρα και η νύχτα δεν είχαν διαφορά. Ο χρόνος μετριόταν με ραδιόφωνα, στρατιωτικούς χάρτες και συσκέψεις. Ο Χίτλερ συνέχισε να δίνει διαταγές, να αναλύει στρατηγικές, να ελπίζει για “αντεπιθέσεις φαντασμάτων” από μονάδες που είχαν πάψει να υπάρχουν. Η παράνοια συνυπήρχε με την ήττα.
Πλάι του, η διακριτική φιγούρα της Εύας Μπράουν. Δεν είχε πολιτικό ρόλο, ούτε φωνή. Ήταν όμως εκεί. Η γυναίκα που είχε ζήσει μαζί του στη σκιά της εξουσίας, επέλεξε να πεθάνει δίπλα του στο φως του τέλους. Δεν ήθελε να φύγει. Δεν ήθελε να σωθεί. Δεν ήθελε να ζήσει σε έναν κόσμο χωρίς αυτόν.
Στις 29 Απριλίου, με τα σοβιετικά στρατεύματα μια ανάσα από την Καγκελαρία, ο Χίτλερ την παντρεύτηκε μέσα στο υπόγειο. Ήταν ένας γάμος με μάρτυρες που είχαν ήδη παραιτηθεί από τη ζωή. Ένας όρκος που δεν προλάβαινε να αναιρεθεί.
Το επόμενο πρωί, στις 30 Απριλίου, ο Χίτλερ και η Εύα έβαλαν τέλος στη ζωή τους. Κατάπιαν κυάνιο. Ο Χίτλερ, για να είναι σίγουρος, πυροβόλησε και τον εαυτό του στον κρόταφο. Το κυάνιο είχε προηγουμένως δοκιμαστεί στον σκύλο του, τον Blondi, και στα κουτάβια της. Δεν ήθελε να την αφήσει να πέσει στα χέρια των Ρώσων. Ούτε εκείνη. Ούτε εκείνος. Ούτε το σκυλί του.
Το σώμα του τυλίχθηκε σε κουβέρτες, περιλούστηκε με βενζίνη και πυρπολήθηκε στον κήπο της Καγκελαρίας. Κάπως έτσι έκλεισε ο κύκλος. Όχι με μια δίκη. Όχι με μια παραίτηση. Αλλά με φωτιά, κάτω από έναν ουρανό που δεν είδε ποτέ ξανά.
Γρηγόρης Κεντητός
Γράφω για πράγματα που με συναρπάζουν, αλλά φροντίζω πάντα να τα ερευνώ σαν να τα μελετούσα για πρώτη φορά. Αναζητώ τη σύνδεση ανάμεσα στο χθες και το σήμερα, το ανθρώπινο μέσα στο ακαδημαϊκό, και τη γνώση που μπορεί να μεταφερθεί με τρόπο απλό, ακριβή και ζωντανό. Είτε πρόκειται για έναν αρχαίο πόλεμο είτε για ένα φαινόμενο της εποχής μας, στηρίζομαι πάντα σε πρωτογενές υλικό, πραγματικές πηγές και σοβαρή τεκμηρίωση. Θέλω κάθε κείμενο να αξίζει τον χρόνο του αναγνώστη — και τον δικό μου.
για άμεση κι έγκυρη ενημέρωση.
