Τι έκαναν τις 5 μέρες που περίσσευαν όταν κάθε μήνας είχε 30 μέρες και έτσι ο χρόνος είχε 360 και όχι 365;

Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι είχαν ένα αυστηρό ημερολόγιο. Δώδεκα μήνες, τριάντα μέρες ο καθένας. Συνολικά 360. Όμως ο ήλιος τους πρόδιδε. Η τροχιά του έλεγε πως ο χρόνος είχε 365. Για τις πέντε μέρες που περίσσευαν, δεν άλλαξαν τους μήνες. Απλώς τις πρόσθεσαν στο τέλος. Ήταν οι «επανωδικές ημέρες» – πέντε μέρες που δεν ανήκαν σε καμία εποχή, σε κανέναν μήνα. Μέρες εκτός χρόνου.

Σύμφωνα με τη θρησκεία τους, ο θεός Ρα είχε απαγορεύσει στη θεά Νουτ να γεννήσει τα παιδιά της σε οποιαδήποτε μέρα του χρόνου. Ο Θωθ, θεός της σοφίας, έπαιξε με το φεγγάρι και κέρδισε πέντε επιπλέον μέρες με ζαριά. Αυτές οι μέρες δεν ήταν μέρος του κόσμου. Ήταν ρωγμή στον χρόνο. Και μόνο εκεί μπορούσαν να γεννηθούν οι πέντε μεγάλοι θεοί: ο Όσιρις, η Ίσιδα, ο Σηθ, η Νέφθυς και ο Ώρος ο Πρεσβύτερος.

Οι Αιγύπτιοι τις γιόρταζαν με μουσική, τελετές, πομπές και λατρεία στους θεούς. Ήταν γιορτινές αλλά και επικίνδυνες. Λέγεται πως πίστευαν ότι εκείνες τις μέρες, τα σύνορα ανάμεσα στον κόσμο των ανθρώπων και των θεών ήταν πιο λεπτά. Τα αγάλματα μεταφέρονταν από τους ναούς, οι ιερείς φορούσαν τελετουργικά ενδύματα, και η πόλη γέμιζε θυμιάματα και τύμπανα.

Οι πέντε μέρες δεν ήταν αργία. Ήταν μυστήριο. Η κοινωνική ζωή άλλαζε. Δεν υπήρχε σπορά, ούτε εργασία στα αρδευτικά κανάλια. Ήταν οι μέρες που η θεά Μαάτ, η θεότητα της ισορροπίας, τρανταζόταν. Κάποιοι έμεναν στα σπίτια τους, θεωρώντας τις άτυχες. Άλλοι προσέφεραν σιτάρι και μπύρα στα αγάλματα των θεών, ζητώντας προστασία για το νέο έτος.

Αν ζούσες στην αρχαία Αίγυπτο και σε ρωτούσαν ποια μέρα είναι, δεν θα απαντούσες τίποτα αν ήσουν μέσα στις επανωδικές. Δεν υπήρχε μέρα. Δεν υπήρχε μήνας. Δεν υπήρχε χρόνος. Υπήρχε μόνο μετάβαση, από τον παλιό χρόνο στον καινούριο. Και μαζί, ο φόβος ότι κάτι λάθος θα περάσει μαζί σου στο νέο κύκλο.

Οι ιερείς της Ηλιούπολης κρατούσαν καταλόγους με τις πέντε μέρες και τα γεγονότα τους. Ήταν οι πιο φορτισμένες μέρες του έτους. Ένας πόλεμος μπορούσε να ξεκινήσει, ένας φαραώ να πεθάνει, ένα ποτάμι να αλλάξει πορεία. Όλα ήταν πιθανά όταν ο χρόνος είχε τελειώσει και ακόμα δεν είχε ξαναρχίσει.