Τον τρόμαξαν. Του είπαν ότι η θάλασσα σκοτώνει από νοσταλγία. Κι έτσι Κίνα και Ρώμη δεν ενώθηκαν ποτέ
Αν ο Γκαν Γινγκ δεν είχε τρομάξει, η Κίνα και η Ρώμη ίσως να είχαν γίνει σύμμαχοι. Μια χαμένη ευκαιρία που άλλαξε τον ρου της ιστορίας.
Το 97 μ.Χ., η Κίνα ήταν μια αυτοκρατορία με φιλοδοξίες που έφταναν πέρα από τον ορίζοντα. Ο στρατηγός Μπαν Τσάο, διοικητής της Δύσης υπό τη δυναστεία των Χαν, είχε μόλις καταφέρει να σταθεροποιήσει τις διαδρομές του Δρόμου του Μεταξιού. Ήθελε κάτι μεγαλύτερο. Να έρθει σε άμεση επαφή με τη μυθική “Da Qin”, τη μεγάλη δύναμη της Δύσης: τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.
Ορίστηκε ένας απεσταλμένος, ο Γκαν Γινγκ. Ένας σοβαρός, έμπειρος άντρας, που έφυγε από το σημερινό Ξιντζιάνγκ για να διασχίσει την άγνωστη Ασία. Ήταν η πρώτη φορά που μια κινεζική αποστολή θα έφτανε τόσο μακριά, με στόχο όχι μόνο το εμπόριο, αλλά τη διπλωματία. Το ταξίδι του έφτασε ως τον Περσικό Κόλπο. Από εκεί θα μπορούσε να περάσει στη Μεσόγειο.
Τον υποδέχτηκαν ντόπιοι έμποροι, ίσως Πάρθοι ή Αραμαίοι. Του είπαν ότι για να φτάσει στη Ρώμη έπρεπε να διασχίσει μια θάλασσα απέραντη, προδοτική, που δεν σέβεται κανέναν. Αν έχεις τύχη, του είπαν, φτάνεις σε τρεις μήνες. Αν όχι, μπορεί να πάρει δυο χρόνια. Και για να είσαι ασφαλής, πρέπει να πάρεις προμήθειες για τρία.
Και ύστερα, του ψιθύρισαν την πιο παράξενη προειδοποίηση: ότι η θάλασσα αυτή κάνει τους άντρες να πονούν από νοσταλγία. Ότι αρρωσταίνουν από σκέψεις για το σπίτι τους. Ότι πεθαίνουν όχι από τα κύματα, αλλά από την ψυχή τους. Πόσοι άντρες δεν γύρισαν ποτέ; Πόσοι πέθαναν με τα μάτια στραμμένα στην ανατολή;
Ο Γκαν Γινγκ δίστασε. Δεν ανέβηκε ποτέ στο καράβι. Γύρισε πίσω. Στην Κίνα έφερε ιστορίες για τον ρωμαϊκό κόσμο, αλλά δεν είχε δει τίποτα με τα ίδια του τα μάτια. Ούτε οι Ρωμαίοι τον είδαν. Οι δύο μεγαλύτερες αυτοκρατορίες του τότε κόσμου δεν συναντήθηκαν ποτέ πρόσωπο με πρόσωπο.
Ήταν μια χαμένη ευκαιρία. Μια απόφαση που πήρε ένας μόνο άνθρωπος, τρομαγμένος από μια θάλασσα που “σκοτώνει από νοσταλγία”. Ίσως αν είχε κάνει το επόμενο βήμα, ο κόσμος να είχε γραφτεί αλλιώς. Ίσως οι μεταξωτοί δρόμοι να είχαν γίνει και δρόμοι φιλίας. Αλλά δεν έγιναν.
Η Κίνα και η Ρώμη συνέχισαν να αγνοούν η μία την άλλη, να ζουν σε παράλληλους γαλαξίες, χωρίς ποτέ να συναντηθούν αληθινά.
Γρηγόρης Κεντητός
Γράφω για πράγματα που με συναρπάζουν, αλλά φροντίζω πάντα να τα ερευνώ σαν να τα μελετούσα για πρώτη φορά. Αναζητώ τη σύνδεση ανάμεσα στο χθες και το σήμερα, το ανθρώπινο μέσα στο ακαδημαϊκό, και τη γνώση που μπορεί να μεταφερθεί με τρόπο απλό, ακριβή και ζωντανό. Είτε πρόκειται για έναν αρχαίο πόλεμο είτε για ένα φαινόμενο της εποχής μας, στηρίζομαι πάντα σε πρωτογενές υλικό, πραγματικές πηγές και σοβαρή τεκμηρίωση. Θέλω κάθε κείμενο να αξίζει τον χρόνο του αναγνώστη — και τον δικό μου.
για άμεση κι έγκυρη ενημέρωση.
