Τα instant noodles που σήμερα βρίσκεις παντού κάποτε έσωσαν εκατομμύρια κόσμου

Όταν έπεσε η Ιαπωνία το 1945, δεν υπήρχε ούτε ρύζι, ούτε ψωμί, ούτε ελπίδα. Οι δρόμοι ήταν γεμάτοι πεινασμένα παιδιά, και οι άνθρωποι έψαχναν στα σκουπίδια. Η κυβέρνηση προσπαθούσε να ταΐσει ένα έθνος, αλλά τα συσσίτια δεν έφταναν. Και τότε, ένας άνθρωπος που δεν ήταν καν Ιάπωνας πολίτης, αποφάσισε να λύσει την πείνα με ένα μπολ ζεστού ζωμού και λίγα νουντλς.

Ο Momofuku Ando γεννήθηκε στην Ταϊβάν όταν ήταν ακόμα ιαπωνική αποικία. Είδε τους πολέμους, την κατοχή, τη φτώχεια. Στην Ιαπωνία, ένιωθε πάντα ξένος. Αλλά το 1958, έκλεισε την πόρτα στο εργαστήριό του και υποσχέθηκε να εφεύρει ένα φαγητό που να είναι νόστιμο, φτηνό, να διαρκεί και να φτιάχνεται με λίγο νερό. Μετά από μήνες πειραμάτων, γεννήθηκε το πρώτο «Chicken Ramen».

Στην αρχή το θεωρούσαν περιέργεια. Ποιος θα πλήρωνε για μακαρόνια σε σακουλάκι; Η πρώτη συσκευασία πωλούνταν πιο ακριβά κι από φρέσκο ρύζι. Αλλά η Ιαπωνία άλλαζε, και οι συνθήκες την έκαναν να πεινάει γρήγορα και να τρώει γρήγορα. Οι νοικοκυρές, οι φοιτητές, οι εργάτες – όλοι άρχισαν να βάζουν νερό στο μπολ και να τρώνε. Ο κόσμος σώθηκε με ένα πιρούνι και μια κουταλιά αλάτι.

Το 1971 ο Ando πήγε ένα βήμα παραπέρα. Έφτιαξε τα Cup Noodles. Το φαγητό μπορούσε πλέον να το πάρεις παντού, ακόμα και στο μετρό ή σε ένα σεισμό. Η ιαπωνική κυβέρνηση άρχισε να τα μοιράζει σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης. Στρατιώτες, θύματα καταστροφών και οικογένειες χωρίς στέγη μπορούσαν να φάνε με λίγο βραστό νερό. Ήταν επανάσταση, όχι μαγειρική.

Ο άνθρωπος που τα εφηύρε δεν ήταν πλούσιος, ούτε είχε κρατική υποστήριξη. Ήταν ένας μετανάστης με χρέη. Αλλά η επιμονή του και η ανάγκη του κόσμου τον έκαναν θρύλο. Πέθανε το 2007, έχοντας δει την ιδέα του να γίνεται παγκόσμια. Σήμερα, κάθε χρόνο καταναλώνονται πάνω από 100 δισεκατομμύρια μερίδες instant noodles. Και όμως, όλα ξεκίνησαν για να μην πεθάνει από την πείνα η Ιαπωνία.

Το πιο φτηνό φαγητό στα ράφια σου είναι το αποτέλεσμα απελπισίας, επιμονής και μιας ευφυΐας που δεν χωρούσε σε υπηκοότητες. Πολλοί το τρώνε με αδιαφορία. Κάποτε, όμως, ήταν σωτηρία.