Η πιο ακριβή σαμπάνια του κόσμου φτιάχτηκε για να μη σκοτώσουν τον Τσάρο

Κανένας βασιλιάς δεν ήπιε ποτέ με τόση ανησυχία. Ο Αλέξανδρος Β’, Τσάρος της Ρωσίας, λάτρευε τη σαμπάνια, αλλά είχε έναν εφιάλτη που τον κυνηγούσε κάθε φορά που σήκωνε το ποτήρι: μια βόμβα, κρυμμένη στον πάτο του μπουκαλιού. Δεν ήταν φαντασία. Η Ρωσία του 19ου αιώνα έβραζε από επαναστάσεις, συνωμοσίες και αποτυχημένες απόπειρες δολοφονίας. Ο Τσάρος ζήτησε από τον οίκο Louis Roederer να του φτιάξει κάτι που δεν υπήρχε μέχρι τότε: μια σαμπάνια ειδικά σχεδιασμένη για να αποτρέπει τον θάνατο.

Ο οινοπαραγωγός δεν είχε να αντιμετωπίσει απλώς την τέχνη του αφρώδους οίνου, αλλά και την τέχνη της επιβίωσης. Ο Τσάρος ήθελε μπουκάλια διάφανα, όχι σκουρόχρωμα όπως ήταν τότε το πρότυπο. Ήθελε να βλέπει μέσα, να ελέγχει τα πάντα. Ζήτησε επίσης το γυαλί να είναι επίπεδο στον πάτο – χωρίς την παραδοσιακή εσοχή, για να μη χωράει τίποτα ύποπτο. Έτσι γεννήθηκε ένα μπουκάλι που έμοιαζε περισσότερο με εργαστηριακό σκεύος παρά με σύμβολο πολυτελείας.

Το αποτέλεσμα ήταν μια σαμπάνια τόσο εκλεκτή, που σερβιριζόταν μόνο σε ρωσικά βασιλικά δείπνα. Την ονόμασαν Cristal, από τη λαμπερή, κρυστάλλινη της όψη. Στην αρχή δεν κυκλοφορούσε στην αγορά. Ήταν αυστηρά για τους Ρομανώφ. Μετά τη Ρωσική Επανάσταση, όμως, το προϊόν επέζησε και πέρασε στην Ευρώπη και την Αμερική, όπου απόκτησε άλλη αίγλη.

Κάτι που φτιάχτηκε για να αποτρέψει έναν φόνο έγινε αργότερα σύμβολο ζωής μέσα στην υπερβολή. Από τα ανάκτορα του Τσάρου, κατέληξε στα χέρια ράπερς, εκατομμυριούχων και σταρ της ποπ κουλτούρας. Αλλά το μπουκάλι παρέμεινε ίδιο. Διάφανο. Ήρεμο στην όψη. Σαν να κρύβει ακόμη μέσα του έναν ψίθυρο φόβου.