Πριν 150 χρόνια προσπάθησαν να ενώσουν την Ευρώπη. Το μόνο που κατάφεραν ήταν να τσακωθούν.

Το 1867, δεκαετίες πριν καν φανεί στον ορίζοντα η Κοινωνία των Εθνών ή ο ΟΗΕ, 6.000 άνθρωποι από όλη την Ευρώπη συγκεντρώθηκαν στη Γενεύη για κάτι τολμηρό. Ήθελαν να ιδρύσουν μια ευρωπαϊκή δημοκρατία, να σταματήσουν τους πολέμους και να ενώσουν τα κράτη σε ένα ειρηνικό σύνολο: τα «Ηνωμένα Κράτη της Ευρώπης».

Στο συνέδριο συμμετείχαν πολιτικοί, διανοούμενοι, φιλόσοφοι, καθηγητές, ακόμα και συγγραφείς. Την προεδρία τιμής δέχτηκε ο ίδιος ο Βίκτωρ Ουγκό. Στόχος τους: να δημιουργήσουν μια Λίγκα για την Ειρήνη και την Ελευθερία. Ονειρεύονταν έναν κόσμο χωρίς στρατούς, χωρίς σύνορα και με διαρκή διαιτησία ανάμεσα στα έθνη.

Όμως δεν άργησαν να φανούν τα πρώτα ρήγματα. Στο επόμενο συνέδριο, το 1868 στη Βέρνη, η συζήτηση πήρε άλλη τροπή. Μια ομάδα, κυρίως σοσιαλιστών, ζήτησε να τεθεί σε προτεραιότητα η κοινωνική και οικονομική ισότητα. Είπαν πως χωρίς δικαιοσύνη, δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη. Η πρότασή τους απορρίφθηκε. Και τότε αποχώρησαν.

Η αποχώρηση εκείνη, με πρωταγωνιστές τους πιο ριζοσπάστες, θα οδηγούσε λίγους μήνες αργότερα στη δημιουργία μιας άλλης οργάνωσης: της Διεθνούς Σοσιαλιστικής Συμμαχίας, που συνδέθηκε με τη μαχητική πλευρά του εργατικού κινήματος.

Η Λίγκα για την Ειρήνη και την Ελευθερία συνέχισε για λίγο. Έγιναν κι άλλα συνέδρια, όπως στη Λωζάνη το 1869, όπου ειπώθηκε η φράση «η στολή είναι ντροπή, είτε είναι του παπά είτε του στρατιώτη». Ήταν μια εποχή γεμάτη ιδέες, αλλά και γεμάτη συγκρούσεις.

Η Γαλλοπρωσική σύγκρουση του 1870 έδωσε τη χαριστική βολή στη Λίγκα. Τα μέλη διασπάστηκαν, άλλοι πήγαν στους σοσιαλιστές, άλλοι στους ουμανιστές και άλλοι σιώπησαν για πάντα. Το όραμα έμεινε ανολοκλήρωτο. Μια ευρωπαϊκή ένωση για την ειρήνη, που διαλύθηκε από τους ίδιους τους ειρηνιστές της.