Κάποιοι με… βουτιά και ο Ολυμπιακός με μαγκιά

Ενημερώθηκε στις 17 Σεπ 2018 - 09:00 Άλλοι κερδίζουν τον Αστέρα Τρίπολης, «βουτώντας», και ο Ολυμπιακός καταθέτοντας τη μαγκιά του. Η πολυτέλεια να βάζεις ως τρίτη αλλαγή τον Νάτχο και ο συγκινητικός Καμαρά.

Συντάκτης: Παναγιώτης Γκαραγκάνης Χρόνος ανάγνωσης: 4 λεπτά

Όλα και όλα, ο Μπίμπαρς Νάτχο είχε παίξει μέχρι χθες 19 αγωνιστικά λεπτά με τον Ολυμπιακό. Δείχνει άνθρωπος χαμηλών τόνων και είναι ποδοσφαιριστής που χρησιμοποιεί περισσότερο το μυαλό του και λειτουργεί λιγότερο με το συναίσθημα πάνω στο χορτάρι, αλλά κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης ένιωσε την ανάγκη να πανηγυρίσει το νικητήριο γκολ στις καθυστερήσεις, μαζί με «τρελαμένους» οπαδούς του Ολυμπιακού, ανεβαίνοντας στην εξέδρα και τη Θύρα 7!

Πόσο ξεχωριστή είναι η ερυθρόλευκη ριγωτή φανέλα, πόσο δέος προκαλεί το θορυβώδες «Γεώργιος Καραϊσκάκης»… Ο πανηγυρισμός του 30χρονου χαφ, ο οποίος ανακοινώθηκε στις 6 Αυγούστου (και έλειπε καμιά δεκαριά ημέρες με την Εθνική ομάδα του Ισραήλ), επιβεβαιώνει για μία ακόμα φορά τη μοναδικότητα αυτής της ομάδας. Όταν γουστάρουν και οι δύο πλευρές, το «δέσιμο» είναι άμεσο και αναπόφευκτο!

Τέτοιες νίκες «δίνουν» στο τέλος το Πρωτάθλημα. Στην «οικονομία» της σεζόν, αυτό το «τρίποντο» μπορεί να αποδειχθεί πολύτιμο. Και όταν το Καραϊσκάκης μετατρέπεται σε φρούριο, με αυτόν τον κόσμο, τότε από εκεί δεν περνάει, απλά, κανείς! Δύο φορές, την τελευταία οκταετία, ο Ολυμπιακός κράτησε αλώβητο το κάστρο του, κάνοντας το απόλυτο (15 στα 15). Την πρώτη σεζόν επί εποχής Βαγγέλη Μαρινάκη (2010-2011), με τον Ερνέστο Βαλβέρδε στο τιμόνι, και τη σεζόν 2015-2016, με τον Μάρκο Σίλβα στα ηνία.

Περίπου 25.000 οπαδοί βρέθηκαν στο ματς με τον Αστέρα Τρίπολης, αριθμός εξόχως σημαντικός για τα δεδομένα της εποχής και της οικονομικής κρίσης, που έχει διαλύσει τα πάντα. Η ομάδα έχει… κερδίσει ξανά τον κόσμο της και οι οπαδοί του Ολυμπιακού έχουν συσπειρωθεί όσο ποτέ άλλοτε τα τελευταία χρόνια. Κάθε ματς στο Καραϊσκάκης είναι (και πάλι) μία γιορτή και αυτό το υγιές περιβάλλον αποτελεί το καλύτερο εχέγγυο για μία επιτυχημένη σεζόν. Οι «ερυθρόλευκοι» δεν επεδίωξαν κάποια… βουτιά παίκτη τους για να νικήσουν τον Αστέρα Τρίπολης. Μπορεί να μην τους «βγήκε» το παιχνίδι, αλλά δεν το παράτησαν. Ο κόσμος ήταν μαζί τους μέχρι το τέλος και είναι βέβαιο πως θα τους χειροκροτούσε ακόμα και αν ο Νάτχο δεν σκόραρε στο 90’+2′. Ο Ολυμπιακός δεν έχει πια «μισθοφόρους» και η προσπάθεια, όταν είναι ειλικρινής, αναγνωρίζεται.

Πλέον, είναι δεδομένο πως ο Πέδρο Μαρτίνς θα αρχίσει σιγά-σιγά να βάζει και άλλους παίκτες στο rotation. Ουσιαστικά, παραδέχθηκε το λάθος του στη συνέντευξη Τύπου, καθώς η ομάδα εμφάνισε σημάδια κόπωσης. Βέβαια, η εξέλιξη του αγώνα δεν του επέτρεψε να δοκιμάσει κάποια πράγματα. Ο Γκιγιέρμε ήταν έτοιμος να πατήσει χορτάρι και να ντεμπουτάρει (αντικαθιστώντας τον Λάζαρο), αλλά δευτερόλεπτα πριν γίνει η αλλαγή σημειώθηκε η ισοφάριση και διαφοροποιήθηκαν τα πλάνα (με τον πολύ καλό Χασάν να παίρνει τελικά τη θέση του Χριστοδουλόπουλου). Ο Πορτογάλος τεχνικός είχε σκοπό να αλλάξει το σχηματισμό σε 4-3-3 για πρώτη φορά σε επίσημο ματς. Μία διάταξη, που κρίνεται ενδιαφέρουσα από τη στιγμή που η ομάδα διαθέτει τόσους κεντρικούς μέσους πρώτης γραμμής, αλλά σε αυτήν την περίπτωση ο Φορτούνης υποχρεωτικά μετατοπίζεται στα άκρα. Παρεμπιπτόντως, ο Μαρτίνς δεν δίστασε να κάνει αλλαγή τον πιο φορμαρισμένο παίκτη του από την αρχή της σεζόν (Φορτούνη), βάζοντας στο ματς τον πιο «φρέσκο» Φετφατζίδη σε ένα σημείο που οι Πειραιώτες βρίσκονταν με την πλάτη στον τοίχο.

Ο Ολυμπιακός έχει την πολυτέλεια να κρατάει μέχρι το 84′ στον πάγκο τον αρχηγό της Εθνικής Ισραήλ (Νάτχο), τον αρχηγό της Εθνικής Ελλάδας (Τοροσίδη), αλλά και μεταγραφές ύψους τεσσάρων (Γκιγιέρμε) και δύο εκατομμυρίων ευρώ (Μεριά). Με τον λαμπερό Τουρέ να είναι ανέτοιμος, ενώ ακόμα δεν έχουμε δει τον Ναουέλ, για τον οποίο ακούγονται τα καλύτερα. Ο κορμός στην εντεκάδα έχει εντοπιστεί, οπότε από εδώ και πέρα το ζητούμενο είναι η σωστή διαχείριση του έμψυχου δυναμικού και ο Μαρτίνς δείχνει πως είναι οξυδερκής και ανοιχτόμυαλος για να τα καταφέρει και να αξιοποιήσει το πιο πλήρες ρόστερ στην Ελλάδα.

ΥΓ1: Ο Καμαρά βιώνει μία οικογενειακή απώλεια, πάνω στην καλύτερη φάση της ζωής και της καριέρας του. Και ο σύλλογος είναι άξιος συγχαρητηρίων, καθώς προστάτευσε την ιδιωτικότητα ενός μέλους του. Βασικός (και αναντικατάστατος στο πλάνο του προπονητή) στον Ολυμπιακό, ντεμπούτο στην Εθνική Γουινέας, πρώτο γκολ (και τι γκολ) με την ερυθρόλευκη φανέλα. Το παλικάρι αυτό είναι μόλις είκοσι ενός ετών. Δεν βγάζει μόνο καρδιά, ψυχή, προσωπικότητα πάνω στο χορτάρι, αλλά είναι ταπεινός και διακρίνεται από ωριμότητα και ποιότητα χαρακτήρα εκτός γηπέδων. Το όνομά του είναι Μοχάμεντ, αλλά θέλει πια να τον αποκαλούν μόνο ως Μαντί. Το όνομα του πατέρα του, το οποίο έχει στη φανέλα του και θέλει να τιμήσει. Μαντί, να είσαι σίγουρος ότι σε βλέπει από εκεί ψηλά και είναι υπερήφανος για σένα.

ΥΓ2: Το πού ήθελε να το πάει ο διαιτητής Τζήλος, αποτυπώθηκε πλήρως στα λεπτά των καθυστερήσεων. Βασικά, «καρφώθηκε» από μόνος του. Όταν έχουν γίνει οι πέντε από τις έξι αλλαγές και μόνο ο Ιγκλέσιας είναι κάτω από το 88′ μέχρι το 90′, την ώρα που ο Παπαδόπουλος εκτελεί αργοπορημένα (και παρατηρείται με κάρτα) το φάουλ που κέρδισε ο συμπαίκτης του στο 90’+1′ (ξέχωρα από τις υπόλοιπες καθυστερήσεις των φιλοξενούμενων), τα 4 λεπτά αποτελούν… ανέκδοτο.