Καθολική αναγνώριση κατά το δοκούν

Στο 78-56, οποιαδήποτε άλλη ομάδα της Ευρώπης θα είχε βαρέσει διάλυση στην τέταρτη περίοδο και θα έφευγε από το Κάουνας με σαραντάρα στο κεφάλι. Το σώμα δεν μπορούσε να ακολουθήσει το μυαλό, αλλά ο Ολυμπιακός απέδειξε για μία ακόμα φορά πως τα ψυχικά του χαρίσματα και αποθέματα δεν τα έχει κανείς άλλος στην Ευρώπη. Στο 34′, το σκορ ήταν 83-71, ενώ 40 δευτερόλεπτα πριν από το τέλος η διαφορά έπεσε στους επτά πόντους (93-86). Το τέλος, το βλέπαμε όλοι από το δεύτερο δεκάλεπτο, αλλά αυτή η υπέροχη ομάδα πάλεψε μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Για την τιμή, την ιστορία, τον λαό της.

Η ομάδα των έντονων συναισθημάτων δεν θα δώσει το «παρών» στο φετινό Final-4. Την τελευταία δεκαετία, έχει τη μεγαλύτερη συνέπεια στην Ευρώπη, αλλά ακόμα και στη χώρα της αντιμετωπίζεται σαν να έχει να πάει στο κορυφαίο ραντεβού εδώ και χρόνια. Η καθολική αναγνώριση για τη δίκαιη πρόκριση της Ζαλγκίρις Κάουνας στο Βελιγράδι και προς τον προπονητή Σαρούνας Γιασικεβίτσιους είναι πολύ εύκολη να εκδηλώνεται από τους εν Ελλάδι αντιπάλους της ομάδας, αλλά όταν ο Ολυμπιακός έκανε το ένα επίτευγμα μετά το άλλο στην Ευρώπη, η αναγνώριση δεν έβγαινε και τόσο εύκολα από το στόμα όλων αυτών. Όπως τη βρίσκει και όπως βολεύεται ο καθένας.

Συμβόλαιο με την επιτυχία δεν έχει καμία ομάδα, αλλά ο Ολυμπιακός είχε παίξει ευρωπαϊκό τελικό το 2017. Κανένας κύκλος δεν έχει ολοκληρωθεί και ο Ολυμπιακός παραμένει η πιο συνεπής ευρωπαϊκή ομάδα την τελευταία δεκαετία. Η Ζαλγκίρις αντιμετώπισε μία ομάδα γεμάτη προβλήματα, στο πιο καθοριστικό σημείο της σεζόν, και ενώ αυτή δούλεψε απερίσπαστη χωρίς προβλήματα τραυματισμών από την αρχή της αγωνιστικής χρονιάς μέχρι τώρα. Βρέθηκε την κατάλληλη στιγμή, στο πικ της φόρμας, έχοντας κάτι που δεν γινόταν να διαθέτει ο Ολυμπιακός βάσει των τραυματισμών του: ενέργεια. Και έβλεπε το καλάθι σαν να πετάει πετραδάκι στη θάλασσα. Τα ποσοστά της ήταν εκτός λογικής. Έδειχνε να παίζει με παίκτη παραπάνω κόντρα σε μία ομάδα σακαταμένη, χωρίς καθαρό μυαλό, προπόνηση και ανάσες. Ιδιαίτερα στον τέταρτο και τελευταίο προημιτελικό, οι Λιθουανοί είχαν 5/9 τρίποντα στην πρώτη περίοδο και 11/19 στο 30′! Την ώρα που στην κανονική περίοδο της Ευρωλίγκας, η Ζαλγκίρις ήταν 15η σε σύνολο 16 ομάδων στις συνολικές προσπάθειες τριών πόντων. Είχε επιχειρήσει 500 τρίποντα σε 30 αγώνες και σε 4 ματς κόντρα στον Ολυμπιακό στα προημιτελικά έφτασε τα 73! Βέβαια, όλη τη σεζόν σούταρε με συνέπεια πίσω από τη γραμμή των 6,75μ. (με 42.4%) και η Ζαλγκίρις βρήκε και δεύτερο επιθετικό πόλο, καθώς έτσι και αλλιώς είναι πολύ δυνατή μέσα στη ρακέτα. Ο Ουλανόβας είχε πετύχει 5 πόντους στα τρία προηγούμενα ματς των προημιτελικών, στα δύο εκ των οποίων έμεινε άποντος, ενώ στον τέταρτο προημιτελικό πέτυχε 20! Πολύ απλά, λοιπόν, ήταν η σειρά της για να λάμψει το άστρο, αντιμετωπίζοντας έναν Ολυμπιακό «πολυτραυματία» και απροπόνητο. Η ευστοχία της ήταν εκνευριστική και αφύσικη. Όποια ομάδα και να αντιμετώπιζε, θα την κέρδιζε. Σίγουρα, είναι δουλεμένη ομάδα, αλλά είχε υπέρ της το μομέντουμ και το εκμεταλλεύτηκε απόλυτα.

Το βασικό μάθημα από τη φετινή σεζόν είναι πως το πλεονέκτημα έδρας δεν παίζει κανέναν ρόλο στα πλέι-οφ. Η μόνη αξία του είναι αν πάει μία σειρά, που κρίνεται σε τρεις νίκες, σε πέντε παιχνίδια. Είναι, όντως, σημαντικό να έχεις το καθοριστικό Game 5 στην έδρα σου. Από εκεί και πέρα, όμως, οι κόποι μιας ολόκληρης σεζόν κρίνονται σε λεπτομέρειες και το πλεονέκτημα έδρας δεν πρέπει να είναι αυτοσκοπός και να βασανίζει το μυαλό όλων μας. Παλεύεις σε 30 αγωνιστικές να πλασαριστείς στην πρώτη τετράδα και μία κακή εμφάνιση, όπως και απρόσμενες συνθήκες και καταστάσεις, αρκούν για να γκρεμιστούν όλα. Μακάρι ο Ολυμπιακός να τερμάτιζε 6ος στην κανονική διάρκεια και να είχε όλους τους παίκτες στη διάθεσή του στην πιο κρίσιμη χρονική περίοδο. Τον Απρίλιο, που κρίνονται όλα. Μακάρι από την αρχή της σεζόν, να μην είχε κανένα αγωνιστικό πρόβλημα διαρκείας, όπως συνέβη με τη φετινή Ζαλγκίρις. Για την ιστορία: οι Ντέιβις, Μίτσιτς, Μιλάκνις, Πάνγκος και Γουάιτ έχουν παίξει και στα 34 παιχνίδια της ομάδας τους στη φετινή Ευρωλίγκα! Οι Γιανκούνας, Καβαλιάουσκας και Ουλανόβας έχουν αγωνιστεί σε 33 και και ο Τουπάν σε 32. Ασύλληπτη βοήθεια, που δεν την είχε ο Ολυμπιακός. Είναι ευλογία για έναν προπονητή να μην έχει σοβαρά αγωνιστικά προβλήματα και να δουλεύει απερίσπαστος επί εννέα μήνες. Τη δυνατότητα, δηλαδή, που δεν είχε ο Σφαιρόπουλος και προσφέρθηκε απλόχερα στον Γιασικεβίτσιους. Μόνο ο Στρέλνιεκς συμμετείχε και στα 34 ευρωπαϊκά παιχνίδια της ομάδας του.

Ο Ολυμπιακός πρέπει να αναθεωρήσει κάποια πράγματα και ιδιαίτερα τους ξένους παίκτες που προσθέτει στο έμψυχο δυναμικό του. Δεν πάει άλλο αυτό το πράγμα. Όχι, άλλοι χαμάληδες. Όχι, άλλοι αδιάφοροι. Η ομάδα χρειάζεται ξένους, που θα κάνουν τη διαφορά. Θα δημιουργούν και θα σκοράρουν. Οι Πάνγκος, Ντέιβις, Γουάιτ και Μίτσιτς «πλήγωσαν» τον Ολυμπιακό. Κάντε τη σύγκριση τι πρόσφεραν οι ξένοι της μιας ομάδας και τι οι ξένοι των «ερυθρόλευκων». Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος και η διοίκηση πρέπει να συνεργαστούν καλύτερα και να βρουν τις λύσεις για να διορθωθεί αυτό το πρόβλημα στελέχωσης του ρόστερ. Καλώς ή κακώς, οι ξένοι παίκτες πρέπει να δίνουν το κάτι παραπάνω με συνέπεια και διάρκεια. Και αυτοί πληρώνονται παραπάνω.

Και για το τέλος μία προσωπική ιστορία. Τα δημοσιογραφικά θεωρεία στη «Zalgirio Arena» είναι μέσα στις εξέδρες των φιλάθλων της Ζαλγκίρις. Έζησαν έντονα τον αγώνα, όπως και εγώ. Δεν με πείραξαν, δεν τους πείραξα. Αυτοί είχαν την αγωνία τους, εγώ είχα τη δική μου. Με την κόρνα της λήξης, δύο Λιθουανοί, μου έσφιξαν το χέρι, αναγνωρίζοντας ποια ομάδα κατάφεραν να αποκλείσουν για να βρεθούν σε ένα Final-4 ύστερα από 19 χρόνια. Μία ομάδα που βρέθηκε να χάνει με 22 πόντους στο 30′ και δεν σταμάτησε να παλεύει μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο για να γυρίσει την κατάσταση. Στην κίνησή τους αυτή, αποτυπώθηκε περίτρανα η εκτίμηση και ο σεβασμός όπου παίζεται το μπάσκετ προς τον Ολυμπιακό και όλα όσα έχει καταφέρει αυτή η ομάδα σε διεθνές στερέωμα. Μόνο στην Ελλάδα δεν έχει υπάρξει ακόμα καθολική αναγνώριση για όλα όσα έχει πετύχει ο Ολυμπιακός. Η δόξα του ηττημένου, δίνει δόξα στον νικητή. Είναι ένα ακόμα λαμπερό παράσημο για την υπέροχη αυτή ομάδα και τι συναισθήματα έχει προκαλέσει σε ολόκληρο τον μπασκετικό κόσμο. Με διαφορά, η πιο δυνατή ανάμνηση που θα έχω για πάντα στο μυαλό μου από αυτό το ταξίδι στο Κάουνας.

ΥΓ: Ο Ολυμπιακός έχει προπονητή. Με τα όποια λάθη και τις όποιες αστοχίες. Με την κατάκτηση του ελληνικού Πρωταθλήματος, η σεζόν θα είναι επιτυχημένη.