Το ελληνικό ποδόσφαιρο ζέχνει από παντού

Υπάρχουμε και εμείς που γουστάρουμε το ποδόσφαιρο και θέλουμε να γράφουμε για αυτό. Για το στρατηγικό σχεδιασμό της νέας σεζόν, τη φιλοσοφία και τις ποδοσφαιρικές ιδέες του Πέδρο Μαρτίνς, τις μεταγραφές που χρειάζεται η ομάδα για να επιστρέψει στην κορυφή. Όμως, δεν μας το επιτρέπουν.

Μέσα σε δύο χρόνια, έχουμε δει σχεδόν τα πάντα. Στον Ολυμπιακό δεν ταιριάζει ο ρόλος του αδικημένου και του κατατρεγμένου. Άλλοι κλαίγονταν επί μονίμου βάσεως τα τελευταία 22 χρόνια. Απλά, η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο και το ποδόσφαιρο λειτουργεί πια με όρους και συνθήκες παρακράτους. Από όπου και να το πιάσεις, το ελληνικό ποδόσφαιρο ζέχνει από παντού. Η δυσωδία δεν σε αφήνει να αναπνεύσεις. Το άσπρο γίνεται διαρκώς μαύρο. Υποτιμούν τη νοημοσύνη της μισής Ελλάδας και δεν τρέχει κάστανο. Γινόμαστε μάρτυρες καθεστωτικών συμπεριφορών και πρακτικών, που παραπέμπουν σε άλλες εποχές και άλλα κράτη.

Μέχρι και η έλευση ενός ξένου διαιτητή για να σφυρίξει έναν αγώνα, αντιμετωπίστηκε με δέος από τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινής γνώμης και του Τύπου. Πράγματι, η διαιτησία του Μπορμπαλάν ήταν σχεδόν αψεγάδιαστη στον πρόσφατο τελικό Κυπέλλου, αλλά δεν βρέθηκε έστω μία ψυχή να πει το αυτονόητο: πως αν σφύριζε ένα Βαλένθια-Σοσιεδάδ, το παιχνίδι δεν θα είχε αρχίσει ποτέ! Ή και να είχε αρχίσει, θα είχε διακοπεί με συνοπτικές διαδικασίες με όλα όσα διαδραματίστηκαν σε μία ακόμα νύχτα ντροπής για το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Ο Ισπανός ενήργησε σαν Έλληνας τραγουδιστής, που κάνει αρπαχτές στην επαρχία και τα νησιά για να συμπληρώσει τα χαμένα νυχτοκάματα από τότε που η κότα γεννούσε τα χρυσά αυγά. Ο Μπορμπαλάν πέρασε ένα ξεκούραστο τριήμερο στη χώρα μας, διαιτήτευσε άρον-άρον ένα ματσάκι (το οποίο έπρεπε να τελειώσει πάση θυσία ό,τι και αν γινόταν γύρω-γύρω), για να πάρει χωρίς κόπο τα έξι χιλιάρικα. Ούτε αυτός, ούτε οι παρατηρητές, ούτε η Αστυνομία, ούτε η ΕΠΟ, δεν… είδαν τους οπαδούς να πλακώνονται μεταξύ τους και με τα ΜΑΤ εντός και εκτός ΟΑΚΑ, τις φωτοβολίδες να εκτοξεύονται σωρηδόν και τα χημικά να προκαλούν αποπνικτική ατμόσφαιρα, τα σουλάτσα εντός αγωνιστικού χώρου να δίνουν και να παίρνουν με τους οπαδούς να βρίσκονται στο ταρτάν και να παρακολουθούν από απόσταση αναπνοής τον αγώνα, χωρίς να τους ενοχλεί κανείς! Και άλλα πολλά.

Έβγαλαν τη μισή Ελλάδα «τυφλή» και «μουγκή». Για να μην τιμωρηθούν τα δύο αγαπημένα παιδιά της «εξυγίανσης». Υπό τις βουλές και την ανοχή της Κυβέρνησης, παρατηρούμε την απόλυτη κατάρρευση του ελληνικού ποδοσφαίρου. Επεισόδια που προκάλεσαν μέχρι και τον τραυματισμό αστυνομικών, όπως και λεηλασία περιουσιών, να επιφέρουν ατιμωρησία και ποινές-«χάδι», λόγω ελλιπούς κατηγορητηρίου, επειδή πολύ απλά δεν υπάρχει στην εξίσωση ο «κακός» Ολυμπιακός, που τους έχει κερδίσει με όλους τους τρόπους. Με τις απολογίες των «συμμάχων» να κρατούν με το ζόρι πέντε λεπτά, καθώς όλα ήταν συμφωνημένα! Και ας «τρώγονται» μεταξύ τους εδώ και περίπου δυόμιση μήνες από το μεταξύ τους ματς στην Τούμπα. Εκεί που έπρεπε, τα ξαναβρήκαν για να γλιτώσουν τις προβλεπόμενες ποινές και την αφαίρεση βαθμών στο επόμενο Πρωτάθλημα. Πλέον, και οι πιο δύσπιστοι Ολυμπιακοί βλέπουν το παιχνίδι που παίζεται και δεν είναι μόνο αγωνιστικό. Εκατομμύρια οπαδών βράζουν από θυμό και οργή. Οι εκλογικές κάλπες φαντάζουν σαν λύτρωση.

ΥΓ: Αν το νέο παραλήρημα του Ραζβάν Λουτσέσκου, που ξεπερνά πια το αθλητικό πλαίσιο, είχε γίνει από προπονητή του Ολυμπιακού στην κολύμβηση, θα είχαμε μαζική «αυτοκτονία» από… έξαλλα πληκτρολόγια. Ειλικρινά, απορώ, πως αυτόν τον τύπο κάποιοι μέσα στην ομάδα τον είχαν προτείνει για προπονητή του Ολυμπιακού πριν από ένα χρόνο. Ξέχωρα από το γεγονός πως είναι περιορισμένων δυνατοτήτων και μειωμένης αντίληψης, είχε δείξει, από τη θητεία του στην Ξάνθη, την υπέρμετρη και έμφυτη γραφικότητα που τον διακρίνει.