Εθνική Ελλάδας: Η σταθερά καλή άμυνα και η ευχάριστη έκπληξη από το τρίποντο

Η Εθνική Ελλάδας μπάσκετ άφησε θετικές εντυπώσεις μετά τη νίκη της με 78-73 επί της Πολωνίας στο ΣΕΦ, έστω κι αν απέναντί της δεν είχε και κάνα… μεγαθήριο.

Η ομάδα του Βασίλη Σπανούλη είχε λίγες προπονήσεις στα πόδια της, έδινε το πρώτο φιλικό της, ενώ υπήρχαν και αρκετές και κομβικές απουσίες.

Ακόμη κι έτσι, στα τρία τελευταία δεκάλεπτα μπορούμε να πούμε οτι το «ισοζύγιο» ήταν περισσότερο στο συν, παρά στο πλην. Ειδικά στο 2ο και το 4ο δεκάλεπτο (27-14 και 18-13 τα επιμέρους σκορ) άλλαξε την εικόνα του αγώνα και εν τέλει κατάφερε να επικρατήσει μέσα από την άμυνά της, στοιχείο που αναμένεται να είναι και η πάλι το μεγάλο ατού της.

Το στοιχείο όμως που έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση αφορά την επίθεση και αυτό ήταν το τρίποντο. Δεκατρία εύστοχα σουτ από τα 6,75μ. τα λες και πολλά, ειδικά για μία ομάδα που δεν διαθέτει κλασικούς σουτέρ. Σίγουρα το ποσοστό 31,7% με τα οποία σούταρε η Εθνική δεν είναι σούπερ και μπορεί κιόλας να πει κάποιος ότι η Γαλανόλευκη έκανε κατάχρηση του τριπόντου. Αν μάλιστα το συνδυάσει κανείς με τα μόλις 19 δίποντα (10 ήταν τα εύστοχα) τα οποία εκτέλεσε.

Υπάρχει εξήγηση όμως σε αυτό και είναι απλή. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο που είναι το «βαρύ πυροβολικό» της Ελλάδας μέσα στη ρακέτα έλειπε, όπως έλειπε ο αδελφός του Κώστας, ενώ και ο Γιώργος Παπαγιάννης αγωνίστηκε για μόνο 15 λεπτά λόγω του τραυματισμού του.

Παρ’ όλα αυτά η Εθνική πήρε τη νίκη επί των Πολωνών παρά το γεγονός οτι σε αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν μπροστά στο σκορ. Και εκτός από την καλή της άμυνας τα κατάφερε λόγω των πολλών τρίποντων στα οποία ευστόχησε. Ειδικά στο πρώτο ημίχρονο ήταν και το ποσοστό πολύ καλό με 9/24.

Βεβαίως με την παρουσία του Αντετοκούνμπο στο Προολυμπικό, αλλά και του Κώστα Σλούκα (στους Ολυμπιακούς Αγώνες εφόσον έρθει η πρόκριση με το καλό) θα βρεθεί ισορροπία στην αναλογίες προσπάθειες μέσα στη ρακέτα/προσπάθειες από το τρίποντο.

Το θετικό είναι οτι η Εθνική βρήκε σουτ και οτι διαθέτει παίκτες που μπορούν να ανοίξουν τις άμυνες. Παπαγιάννης, Μήτογλου και Χαραλαμπόπουλος είναι ψηλοί που σουτάρουν και μπορούν να τραβήξουν μακριά από το καλάθι τους αντίπαλους ψηλούς.

Επίσης ο Βασίλης Τολιόπουλος (12π., 3κλ.) που πραγματοποίησε μια εξαιρετική σεζόν με τον Άρη είναι παίκτης που μπορεί να σουτάρει υπό αντίξοες συνθήκες, απρόβλεπτα, και από πολύ μακριά. Δεν το έχει συχνά αυτόν η Εθνική.

Κατά τα άλλα είδαμε πολύ μαζί το δίδυμο Γουόκαπ-Καλάθη που μπορεί να μην διαθέτει την ικανότητα να απειλεί από μακριά, όμως διαθέτει την ικανότητα να δημιουργεί, να παίζει καλή άμυνα και να «αποκρούει» καταστάσεις με πρέσινγκ του αντιπάλου και με παγίδες. Οι 26 ασίστ που μοίρασε η Εθνική λέει πολλά και εκτός από τον παίκτη του Ολυμπιακού που είχε 6 και εκείνον της Φενέρ που είχε 5, 4 μοίρασε ο Χαραλαμποπουλος και 3 ο Λούντζης, δείγμα της ομαδικότητας.

Επίσης κόντρα στους Πολωνούς είδαμε αρκετά τον Ντίνο Μήτογλου στο «5», κάτι που λογικά δεν θα συμβαίνει όταν είναι διαθέσιμος και ο Γιάννης.

Το θετικό είναι οτι ο Βασίλης Σπανούλη βλέπει αρκετούς παίκτες που δεν είναι στην «κορυφογραμμή» και όταν αρχίσουν τα επίσημα ματς πιθανότατα δεν θα έχουν τόσο πολύ χρόνο συμμετοχής ικανούς να προσφέρουν σε πολλούς τομείς. Οπως ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης που μετά τον Παναθηναϊκό δείχνει να αποτελεί πολύτιμο εργαλείο και για την Εθνική. 8 πόντοι, 6 ριμπάουντ, 1 ασίστ σε μόλις 14 λεπτά και με πάντα μεγάλη διάθεση για καλή άμυνα, δεν τα λες καθόλου λίγα.

Οψόμεθα και για τα επόμενα φιλικά δείγματα της Εθνικής όταν οι διεθνείς θα αρχίσουν να ρολάρουν καλύτερα και μεταξύ τους και ατομικά…