NBA: Πώς μία… φούσκα έγινε ο ομφαλός της κοινωνίας (vids)
Ποτέ μία... φούσκα δεν απέκτησε τόση δύναμη. Γιγαντώθηκε, μα δεν έσκασε. Η... φούσκα στο Ορλάντο έγινε τόπος «συσκευασμένης» οργής.
Ποτέ μία… φούσκα δεν απέκτησε τόση δύναμη. Γιγαντώθηκε, μα δεν έσκασε. Η… φούσκα στο Ορλάντο έγινε τόπος «συσκευασμένης» οργής.
Με δειλό τρόπο στην αρχή. Για πρώτη φορά οι παίκτες του NBA ακολούθησαν τα χνάρια του Κόλιν Κάπερνικ και γονάτισαν κατά τη διάρκεια του Εθνικού Ύμνου των Ηνωμένων Πολιτειών.
Σε αντίθεση με το… λευκό NFL, οι «αντιρρησίες» ήταν λίγοι. Δικαίωμά τους. . Η «φούσκα» δεν κάνει διαχωρισμούς.
Παίκτες και προπονητές, δεμένοι σε μία αλυσίδα γονατισμένων και διαμαρτυρόμενων.
Αυτή ήταν μόνο η κορυφή. Κανείς δεν περίμενε τι θα αποκαλυφθεί στη συνέχεια.
30.000 live παιχνίδια κάθε μήνα, αμέτρητα στοιχήματα
Το μπάσκετμπολ έχει αποκτήσει πολιτική χροιά. Έχει δίκιο σε αυτό ο Ντόναλντ Τραμπ. Στα υπόλοιπα δεν έχει.
Και πως να μην έχει τέτοια χροιά; Οι παίκτες του ψηφίζουν. Και έχουν καταλάβει πως μπορούν να επηρεάσουν και τη γνώμη των άλλων.
Ο ΛεΜπρόν Τζέιμς τόλμησε και υποστήριξε ορθάνοικτα σε μία προεκλογική ομιλία την (υποψήφια πρόεδρο) Χίλαρι Κλίντον.
Όχι τόσο επειδή υποστηρίζει τους Δημοκρατικούς, αλλά επειδή δεν ήθελε τον Ντόναλντ Τραμπ στην εξουδία.
Το…αποστειρωμένο περιβάλλον του Ορλάντο έδωσε χρόνο για σκέψη. Οι παίκτες διαμαρτυρήθηκαν για τον λιγοστό χώρο τους. Για συμπτώματα κατάθλιψης. Κέρδισαν, ωστόσο χρόνο. Μπόλικο για κουβέντα. Αναζήτηση συναισθημάτων και αποφάσεων.
Η «φούσκα» δημιούργησε ένα μεγάλο κίνημα. Όμοιό του δεν έχει ξανά το NBA.
Παίκτες να αντιδρούν. Όχι με τον… παραδοσιακό τρόπο ενός tweet. Μα με πράξεις.
Και ας μην ήταν συννενοημένοι. Οι Μπακς κατάφεραν να πιάσουν τους πάντες στον… ύπνο.
Ναι, οι σκέψεις για μποϋκοτάζ των αγώνων υπήρχε. Το είχαν συζητήσει οι παίκτες των Μπόστον Σέλτικς και των Τορόντο Ράπτορς, αντίπαλοι στα ημιτελικά της Ανατολικής Περιφέρειας.
Έμεινε όμως σκέψη.
Οι Μπακς έδρασαν. Ίσως χωρίς να σκεφτούν. Μα έδρασαν. Και κατακρίθηκαν για την κίνηση της. Όπως επαινέθηκαν.
Η στιγμή ήταν σωστή. Όπως και η αντίδραση. Αρκεί να το γνώριζαν και οι υπόλοιποι. Κυρίως η Ένωση Παικτών.
Η… φούσκα γιγαντώθηκε. Τόσο, ώστε να χωράει τη συμβουλή και τη συμβολή ενός πρώην Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, του Μπαράκ Ομπάμα. Και την παρέμβαση του κορυφαίου όλων των εποχών (για κάποιους) Μάικλ Τζόρνταν!
Στα χρόνια του Άνταμ Σίλβερ το NBA έχει αλλάξει. Έχει γίνει περισσότερο ελαστικό, εκεί που πρέπει. Και αδίστακτο, εκεί που επιβάλλεται.
Ο ρατσισμός και ο διαχωρισμός δεν έχουν θέση. Το γνώρισε από πρώτο χέρι ο πρώην ιδιοκτήτης των Λος Άντζελες Κλίπερς, Ντόναλντ Στέρλινγκ.
Μία ηχογραφημένη συνομιλία του, όπου ανάμεσα σε πολλά που είπε ακούστηκαν ρατσιστικοί χαρακτηρισμοί προηγουμένων (σκοτεινών) εποχών, ακόμη και για παίκτες της ομάδας του, έφερε την άρχη του τέλους του.
Οι άλλοι 29 ιδιοκτήτες τον ενημέρωσαν πως δεν είναι επιθυμητός στη Λίγκα. Και πως έπρεπε να πουλήσει. Και το έκανε, παρά τη γκρίνια του. Και ας ήταν ιδιοκτήτης για περισσότερες από δύο δεκαετίες.
Πλέον, ο Άνταμ Σίλβερ δίνει χώρο στους παίκτες να εκφραστούν. Αυτό που δεν έκαναν τη δεκαετία του ’90, πλέον γίνεται χωρίς δεύτερη σκέψη.
Το κίνημα του NBA είχε αφυπνιστεί πριν από τη φούσκα. Μέσα σε αυτή ωρίμασε. Και βροντοφώναξε πως είναι έτοιμο για την (όποια) αλλαγή.
Στις συγκεντρώσεις των πολιτών, για τη δολοφονια του Τζορτζ Φλόιντ, οι μπασκετμπολίστες ήταν εκεί. Διαμαρτυρήθηκαν και μίλησαν στον κόσμο.
Δίχως ακρότητες, δίχως λαϊκισμό.
Αυτή εικόνα συνεχιστηκε στο Ορλάντο. Οι μπλούζες και τα απλά συνθήματα για τα δικαιώματα των μαύρων δεν ήταν αρκετά.
Το Μιλγουόκι έβαλε τη… σπιθα. Οι υπόλοιποι τη.. φωτιά. Και ας κράτησε η «επανάσταση» για μόλις τρεις ημέρες.
Η λύση της παραμονής των αθλητρών μπροστά στις κάμερες, σημαίνει πως εξακολουθούν να έχουν το δικαίωμα στην παρέμβαση.
Και ξέρετε ποιο είναι το πρώτο πράγμα που ζητούν; Να ψηφίσει ο κόσμος στις επικείμενες Προεδρικές εκλογές.
Για τον εκδιωγμό του Ντόναλντ Τραμπ. Ενός δαιμόνιου δισεκατομμυριούχο. Συνάμα ενός ρατσιστή, μισογύνη και μισάνθρωπου.
Με την ρητορική του μίσους που χρησιμοποιεί να χωρίζει, παρά να ενώνει, όπως θα έπρεπε να κάνει ένας ηγέτης.
Η φούσκα δεν δημιουργήθηκε για επανάσταση. Κατέληξε σε μία τέτοια. Άγνωστο πόσο μεγάλη.
Το μόνο σίγουρο είναι πως οι αθλητές αγόρασαν χρόνο για να σκεφτούν την επόμενη κίνησή τους.
Αγόρασαν χρόνο για να προβάλλουν τα μηνύματά τους.
Και φρόντισαν να αφυπνίσουν τον κόσμο. Ξέρετε, κάπου κάπου είναι καλό για τον απλό κόσμο να ξέρει πως οι πλούσιοι και εκείνοι που δεν έχουν καμία ανάγκη, ενδιαφέρονται για το κοινό καλό.
Δεν πρέπει να λησμονούμε πως οι αθλητές του NBA, στην πλειοψηφία τους, είναι ζάμπλουτοι, μα ξεκίνησαν από εντελώς διαφορετικές καταστάσεις.
Παιδιά μονογονεϊκών οικογενειών. Άστεγοι. Φτωχοί. Με εικόνες από χρήση ναρκωτικών, πορνείας και δολοφονιών.
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο δε δίστασε να ονομάσει το μποϋκοτάζ πιο σημαντικό από το μπάσκετμπολ. Άδικο δεν έχει. Αυτό μας έχει διδάξει η «φούσκα».
Και αυτό θέλει να περάσει στον κόσμο αυτή η απλή και φιλόδοξη…. φούσκα.
ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
για άμεση κι έγκυρη ενημέρωση.
