Ολυμπιακός μπάσκετ: Ο Μόντε Μόρις ήρθε, το πραγματικό ερώτημα είναι τι γίνεται με Λι και Νιλικίνα
Ο Μόντε Μόρις βρίσκεται πλέον στην Αθήνα και ο Ολυμπιακός αποκτά επιτέλους καθαρό play maker. Το θέμα όμως δεν είναι μόνο τι προσθέτει, αλλά και ποιοι περισσεύουν στην περιφέρεια,
Ο Μόντε Μόρις πάτησε ελληνικό έδαφος και στον Ολυμπιακό αρχίζουν να μετρούν αντίστροφα για την ένταξή του στο ροτέισον. Και δεν μιλάμε απλώς για μια ακόμη μεταγραφή, αλλά για μια κίνηση ανάγκης. Ίσως και επιβίωσης. Για την ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα, η προσθήκη ενός κανονικού play maker δεν ήταν πολυτέλεια, ήταν κενό που φώναζε εδώ και μήνες.
Στην πραγματικότητα, ο Ολυμπιακός έπαιζε χωρίς άσο. Ο Σέιμπεν Λι και ο Φρανκ Νιλικίνα δεν κατάφεραν σε κανένα σημείο της σεζόν να ανταποκριθούν στο επίπεδο και στις απαιτήσεις του συλλόγου. Δεν έδωσαν ρυθμό, δεν έδωσαν λύσεις, δεν έδωσαν ασφάλεια. Και αυτό δεν είναι θέμα υποκειμενικής κρίσης, αλλά εικόνας στο παρκέ.
Ο Γουόκαπ, από την άλλη, δεν είναι το πρόβλημα. Ποτέ δεν ήταν. Απλώς δεν μπορεί –και δεν πρέπει– να είναι η μοναδική σταθερά στον «άσο». Είναι φανερό πως φέτος βρίσκεται μακριά από τον περσινό του εαυτό, τόσο αμυντικά όσο και συνολικά στο παιχνίδι του. Η επιθετική του συνεισφορά ήταν πάντα συγκεκριμένη: δεν είναι σκόρερ, δεν απειλεί σταθερά από μακριά, λειτουργεί περισσότερο ως παίκτης ισορροπίας και δημιουργίας. Εκεί όμως που προκαλεί εντύπωση είναι η πτώση του στην άμυνα, ένα στοιχείο που αποτελούσε σήμα κατατεθέν του.
Και πάλι όμως, το ζήτημα στον Ολυμπιακό δεν είναι ο Γουόκαπ. Το ζητούμενο ήταν –και παραμένει– να υπάρχει κάποιος που να μπορεί να «κλείνει» παιχνίδια. Να παίρνει αποφάσεις στο τέλος, να απειλεί, να αναγκάζει την άμυνα να τον σεβαστεί. Αυτόν τον ρόλο έρχεται να καλύψει ο Μόντε Μόρις. Και ιδανικά, ο Αμερικανός είναι ο παίκτης που θα μπει μπροστά, με τον Γουόκαπ να λειτουργεί πλέον πιο σωστά, πίσω του.
Ολυμπιακός μπάσκετ : Φτάνει μόνο ο Μόρις;
Το ερώτημα, όμως, δεν σταματά εκεί. Υπάρχει τρίτη αξιόπιστη λύση στον «άσο»; Με βάση όσα έχουμε δει μέχρι τώρα, η απάντηση είναι μάλλον αρνητική.
Ο Σέιμπεν Λι δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση. Η παρουσία του στον Ολυμπιακό δεν πλησίασε καν τις προσδοκίες. Δεν είναι ο παίκτης που είδαμε στη Μακάμπι, δεν έδωσε τίποτα από αυτά που περίμεναν οι «ερυθρόλευκοι» και όλα δείχνουν πως δύσκολα θα συνεχίσει. Ήδη υπάρχει ενδιαφέρον από την Τουρκία και το σενάριο αποχώρησής του το επόμενο διάστημα μοιάζει απολύτως ρεαλιστικό.
Αντίστοιχα προβληματική είναι και η εικόνα του Φρανκ Νιλικίνα. Παρότι διαθέτει το μέγεθος που παραδοσιακά αρέσει στον Γιώργο Μπαρτζώκα για τη θέση των guard, στην πράξη δεν έχει καταφέρει να προσφέρει ούτε αμυντικά, ούτε –πολύ περισσότερο– επιθετικά. Δεν πιέζει την μπάλα όπως θα περίμενε κανείς, δεν δημιουργεί ρήγματα και δεν αποτελεί απειλή, στοιχεία που σε αυτό το επίπεδο δεν συγχωρούνται.
Το συμπέρασμα είναι ξεκάθαρο. Ιδανικά, ο Ολυμπιακός θα ήθελε μια ξεκάθαρη ιεραρχία: Μόρις πρώτος, Γουόκαπ δεύτερος και μια τρίτη λύση αξιόπιστη, κυρίως επιθετικά. Και ταυτόχρονα, να κλείσει τον κύκλο με παίκτες που δεν μπορούν να σταθούν στο επίπεδο που απαιτεί η Euroleague και ο ίδιος ο σύλλογος.
Ο Μόντε Μόρις ήρθε για να καλύψει το μεγαλύτερο κενό. Το αν θα ακολουθήσουν και άλλες αποφάσεις, θα δείξει αν ο Ολυμπιακός θέλει απλώς να μπαλώσει ή να διορθώσει ουσιαστικά την περιφέρειά του.