ΣΕΦ – αναβολές και «τρύπια βάρκα»: Τι κάνει η Χριστίνα Τσιλικίρη τόσα χρόνια στον προεδρικό θώκο;
Η θητεία της Χριστίνας Τσιλιγκίρη στο ΣΕΦ φέρνει έντονα ερωτήματα: γιατί το στάδιο παραμένει ανοχύρωτο, παρά τη στενή σχέση της με την κυβέρνηση που όφειλε να προχωρήσει τα έργα;
Η αναβολή του Ολυμπιακός – Φενέρμπαχτσε ξαναφέρνει στο προσκήνιο τη θητεία της Χριστίνας Τσιλιγκίρη στο ΣΕΦ και τη διαρκή αστοχία της κυβέρνησης να προχωρήσει έργα που υποτίθεται πως είχε «στα χέρια της» μέσω ενός δικού της προσώπου.
Όποιος επιχειρεί να καταλάβει πώς φτάσαμε στο σημείο το ΣΕΦ να μην μπορεί να φιλοξενήσει έναν αγώνα Euroleague το 2025 λόγω των πλημμυρισμένων χώρων, δεν μπορεί να αγνοήσει την προφανή πραγματικότητα: η Χριστίνα Τσιλιγκίρη βρίσκεται στην προεδρία από το 2019, είναι πολιτικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, και παρ’ όλα αυτά το μόνο που δεν έχει συμβεί σε αυτά τα χρόνια είναι… τα έργα.
Η ίδια έχει δηλώσει κατ’ επανάληψη ότι έχουν γίνει μελέτες, έχουν σταλεί φάκελοι, έχουν δρομολογηθεί παρεμβάσεις για στεγανοποίηση, ενεργειακή αναβάθμιση και συνολική αποκατάσταση του Σταδίου. Όμως η εικόνα διαψεύδει τα λόγια. Αν πράγματι όλα αυτά «έτρεχαν», τότε γιατί το ΣΕΦ εξακολουθεί να πλημμυρίζει; Γιατί οι γύρω χώροι μετατρέπονται σε κανάλια κάθε φορά που βρέχει; Και κυρίως, γιατί ένας ευρωπαϊκός αγώνας του Ολυμπιακού τινάχτηκε στον αέρα επειδή οι συνθήκες δεν ήταν ασφαλείς; Διότι, κακά τα ψέματα, θέμα ήταν κι αυτό.
Επιπρόσθετα, υπάρχει ένα ακόμη σημείο που κάνει το ζήτημα πιο οξύ: η κυβέρνηση στην οποία –όπως ισχυρίζεται η Τσιλιγκίρη– έχουν σταλεί μελέτες και αιτήματα, είναι η ίδια κυβέρνηση από την οποία προέρχεται πολιτικά η πρόεδρος του ΣΕΦ. Δεν μιλάμε για έναν φορέα που παραμελήθηκε από πολιτική αντιπαλότητα. Μιλάμε για μια διοίκηση που έχει στην κορυφή της δικό της άνθρωπο, ένα πρόσωπο που θα έπρεπε να έχει ευκολότερη πρόσβαση, διείσδυση και επιρροή στα κέντρα λήψης αποφάσεων.
Κι όμως, τα έργα δεν έγιναν. Οι παρεμβάσεις δεν προχώρησαν. Οι πλημμύρες επανήλθαν. Οι αναβολές αγώνων ξαναγίνονται θέμα.
Άρα προκύπτει μια απορία που δεν γίνεται να μην τεθεί:
Αν ακόμη κι ένα πολιτικά «δικό σου» πρόσωπο, τοποθετημένο στην κορυφή του ΣΕΦ, δεν μπορεί να πείσει την κυβέρνηση να προχωρήσει τα απολύτως βασικά έργα συντήρησης, τότε τι ακριβώς γίνεται; Δεν πείθει η πρόεδρος; Δεν ενδιαφέρεται η κυβέρνηση; Ή μήπως συνδυάζονται και τα δύο, αφήνοντας ένα ιστορικό στάδιο να παραμένει όμηρος της αδράνειας;
Και επειδή η Τσιλιγκίρη δεν είναι τεχνοκράτης εκτός συστήματος αλλά πολιτικός της ΝΔ, το ζήτημα γίνεται ακόμα πιο κρίσιμο. Αν δεν μπορεί να πιέσει για το γήπεδο στο οποίο προεδρεύει, τότε πού ακριβώς έχει πολιτική ισχύ; Και αν η κυβέρνηση δεν δίνει προτεραιότητα στο ΣΕΦ παρά το γεγονός ότι έχει τοποθετήσει δικό της στέλεχος στην ηγεσία του, τότε τι εικόνα δίνει; Πώς δικαιολογεί την αμέλεια απέναντι σε έναν οργανισμό που φιλοξενεί ευρωπαϊκές διοργανώσεις και αποτελεί σύμβολο του ελληνικού αθλητισμού;
Με άλλα λόγια, το πρόβλημα δεν περιορίζεται στην ανεπάρκεια των υποδομών. Επεκτείνεται στη διαχρονική αδυναμία μιας προέδρου να επιβάλει το αυτονόητο: να γίνει το γήπεδο λειτουργικό. Και ταυτόχρονα, αναδεικνύει την αδράνεια μιας κυβέρνησης που –παρά τις επαναλαμβανόμενες βλάβες, πλημμύρες, ζημιές και εκθέσεις– δεν έχει δώσει προτεραιότητα σε ένα έργο που θα έπρεπε να είναι αυτονόητο.
Η ειρωνεία κορυφώνεται όταν θυμίζει κανείς ότι στο παρελθόν εγκρίθηκαν 25.000 ευρώ για την ανάπτυξη των social media του ΣΕΦ. Σαν να λέμε πως, ενώ το κτίριο γκρεμίζεται, το ενδιαφέρον στράφηκε στο πώς θα φαίνεται… στο Instagram. Η εικόνα αντί για την ουσία. Το «φαίνεσθαι» αντί του «είναι». Και όλα αυτά, την ώρα που νερά έμπαιναν από την οροφή, οι εγκαταστάσεις έδειχναν την ηλικία τους και οι πλημμύρες αποκάλυπταν τις χρόνιες παθογένειες.
Το χειρότερο, όμως, είναι το εξής: η κυβέρνηση είχε όλα τα εχέγγυα για να λύσει το θέμα, γιατί είχε τοποθετήσει στην προεδρία του ΣΕΦ ένα άνθρωπο δικό της, που γνωρίζει το σύστημα, έχει πολιτικές άκρες, έχει πρόσβαση. Αν ούτε έτσι δεν λύνονται τα βασικά, τότε το πρόβλημα είναι βαθύτερο: είτε η πρόεδρος δεν έπεισε, είτε η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρθηκε αρκετά – και στις δύο περιπτώσεις το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.
Το ΣΕΦ παραμένει ένα στάδιο που βουλιάζει με την πρώτη δυνατή βροχή.
Ο Ολυμπιακός βλέπει παιχνίδια του να αναβάλλονται.
Και η χώρα εκτίθεται διεθνώς για κάτι που δεν θα έπρεπε να είναι καν συζητήσιμο.
Κάπου εδώ, το ερώτημα γίνεται απλό και αμείλικτο:
Αν η Χριστίνα Τσιλιγκίρη δεν μπορεί να διασφαλίσει τα στοιχειώδη ούτε με την κυβέρνηση του δικού της πολιτικού χώρου, τότε τι ακριβώς κάνει στην προεδρία του ΣΕΦ – και γιατί η κυβέρνηση εξακολουθεί να θεωρεί την κατάσταση αυτή ανεκτή;
Διαβάζονται τώρα