Η κατάρα του «Πόσο πιο Άρης» αλλάζει με μεταγραφές και «παίρνοντας κεφάλια»

Εργοτέλης, Μόλντε, ΑΕΚ, Ολυμπιακός, Κόλος και τώρα η Λαμία. Ένας ακόμη απίθανο τρόπο να αποκλειστεί βρήκε ο Άρης. Κάθε φορά και χειρότερος και πιο οδυνηρός. Αυτή τη φορά απέναντι σε μια ομάδα καταστροφέα του ποδοσφαίρου που στόχο είχε από το 1ο λεπτό να πάει το ματς στα πέναλτι, κι ας χρειαζόταν γκολ για να προκριθεί!

Το Αρειανό ρητό «Πόσο πιο Άρης» στην απόλυτη εφαρμογή του. Δυστυχώς μια ποτισμένη νοοτροπία δεκαετιών στην ομάδα, απόρροια όλης αυτής της μίζερης κατάστασης στην οποία την έχουν υποχρεώσει οι ανίκανοι – στη συντριπτική τους πλειοψηφία- παράγοντές που είχαν αναλάβει τα ηνία της τα προηγούμενα χρόνια.

Τι να πεις και τι να αναλύσεις αγωνιστικά από χτες; Ναι μεν αυτή τη φορά ο Άρης είχε πάθος, θέληση και προσπάθησε όμως και πάλι είδαμε μια τρομερή επιπολαιότητα και ανικανότητα στην τελική προσπάθεια. Δύο χαμένα πέναλτι από Καμαρά και Γκάμα και μία απίστευτη χαμένη ευκαιρία από τον Γκάνεα. Και στη φάση του κόρνερ της Λαμίας μην μου πείτε ότι κι εσείς δεν το βλέπατε να… έρχεται. Πόσο πιο Άρης;

Τι να πεις; Ούτε να διαμαρτυρηθείς για το καθαρό αυτογκόλ της Λαμίας (η μπάλα πέρασε ξεκάθαρα τη γραμμή), αλλά και το ότι ο Σαράνοφ δεν πατούσε η γραμμή στο δεύτερο πέναλτι, άρα έπρεπε να διαταχθεί επανάληψη.

Τι να πεις και σε αυτό τον ήρωα κόσμο που περίμενε αυτή την πρόκριση για να ανακουφιστεί, να ελπίζει σε ανάκαμψη και σε έναν ακόμη τελικό μήπως και πάρει επιτέλους αυτό τον γ@μ0κύπελλο. Του στέρησαν ακόμη και τη δυνατότητα «να την πει» σε όλα αυτά τα μισθαρνά φερέφωνα που του πετούν λάσπη για να κρύψουν τις βρωμιές των αφεντικών τους.

Η οργή μεγάλη, η αγανάκτηση δεδομένη, όμως γίνεται μια καλή προσπάθεια και δεν πρέπει να τα γκρεμίσουμε όλα. Αυτό θέλουν όλοι άλλωστε οι εχθροί της ομάδας που έχουν λυσσάξει τα τελευταία χρόνια γιατι τρώνε τη μία σφαλιάρα πίσω από την άλλη και δεν αντέχουν τον Άρη «καβάλα». Γι αυτό τον χτυπούν και χτυπούν και τον άνθρωπο που τον οδηγεί ψηλά. Τον Θόδωρο Καρυπίδη.

Για να αντιστραφεί όμως η κατάσταση θα πρέπει κι αυτός να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και μαζί δραστικές αποφάσεις. Ο Άρης έχει ανάγκη από άμεσα αποτελέσματα και για να έρθουν θέλει μεταγραφές, κάποιοι παίκτες να πάνε στα σπίτια τους, αλλά και (δυστυχώς) νέο προπονητή.

Είμαι της άποψης ότι ο Άκης Μάντζιος είχε το μικρότερο μερίδιο ευθύνης, όμως έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα καλό θα είναι να έρθει κάποιος άλλος ώστε να αποφορτιστεί το κλίμα.

Του χρεώνω το γεγονός ότι δεν κατάφερε να αλλάξει την κατάσταση που διαμορφώθηκε το τελευταίο διάστημα, με την ομάδα να είναι μια  μια ζέστη και δύο κρύο, μέχρι να φτάσει σε αυτούς τους σερί αγώνες που δεν μπορούσε να πετύχει ούτε καν γκολ.

Προσωπικά έχω βαρεθεί τις συνεχείας αλλαγές προπονητών και τη νοοτροπία που επικρατεί στο ελληνικό πρωτάθλημα να τους διώχνουμε μετά από 2-3 στραβά αποτελέσματα.

Ομως στην περίπτωση Μάντζιου ως τώρα ήμουν υπέρ της άποψης να αλλαχθεί μόνο εφόσον έρθει κάποιος από το πάνω ράφι, επιπέδου Κούπερ, Μπαγεβιτς κτλ.

Η περσινή σεζόν ήταν η καλύτερη της ομάδας τα τελευταία 40 χρόνια και αυτό το πιστώνω στον Μάντζιο. Με μπάτζετ υποπολλαπλάσιο των ανταγωνιστών του, με τρομερό πόλεμο, κλοπές από τη διαιτησία κατάφερε να βγάλει την ομάδα 3η και θα την έβαζε και 2η αν δεν αναλάμβανε να επιβάλλει αλλοίωση η σφυρίχτρα της εξυγίανσης στα πλέι οφ.

Δεν γίνεται όμως κάθε φορά να κάνεις υπερβάσεις και να προσπερνάς τους άλλους τέσσερις που έχουν και εκατομμυριούχους στη διοίκηση και συμμαχίες μεταξύ τους και όλες τις αβάντες.

Επιπλέον φέτος παίκτες που πέρσι έκαναν τη διαφορά, αλλά και κάποιοι από όσους ήρθαν το καλοκαίρι αποδεικνύονται κατώτεροι του αναμενομένου (Ματέο και Μπερτόγλιο τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα). Έτσι ένας συνδυασμός φοβερού ντεφορμαρίσματος, τραυματισμών, κορονοϊού και αρνητικών αποτελεσμάτων έφεραν μια κακή ψυχολογία την οποία ο Μάντζιος δεν κατάφερε να αλλάξει ποτέ.

Τώρα ο Θόδωρος Καρυπίδης καλείται να προχωρήσει στην επόμενη μέρα η οποία θα δύσκολη. Σε ένα δύσκολο οικονομικό περιβάλλον, η επιλογή προπονητή δεν είναι εύκολη, ειδικά μεσούσης της περιόδου. Όπως και οι μεταγραφές. Επίσης υπάρχει πάντα ο «βραχνάς» του μπαν οπότε δεν ξέρεις ποιους και πόσους από το υπάρχον ρόστερ να κρατήσεις ή να διώξεις.

Παράλληλα καλοδεχούμενη θα ήταν μια καλύτερη στελέχωση της ΠΑΕ (τεχνικός διευθυντής) ώστε οι αρμοδιότητες να μοιραστούν και να υπάρξει μια πιο «ομαδική» προσπάθεια ώστε να έρθουν καλύτερα αποτελέσματα ανά τομέα.

Σε κάθε περίπτωση είσαι Άρης και δεν τα παρατάς ποτέ. Υπάρχει ακόμη το πρωτάθλημα και τα πλέι οφ όπου οφείλεις να διεκδικήσεις το καλύτερο και να κλείσεις τη σεζόν οσο καλύτερα μπορείς. Με την επιστροφή των 6 βαθμών έχεις σοβαρές πιθανότητες για να βγεις τέταρτη σερί χρονιά στην Ευρώπη και θα είναι πολύ σημαντικό.

Η ομάδα το χρωστάει σε αυτόν το κόσμο-αγωνιστή που δεν την άφησε πολύ πιο δύσκολες καταστάσεις και δεν θα την αφήσει ούτε τώρα…