Δολοφονία 11χρονης στην Ηλεία: Για την επιτρεπόμενη παιδεραστία των Ρομά θα μιλήσει κανείς ή θα λουφάζετε μέχρι το επόμενο έγκλημα;

Η υπόθεση της φρικτής δολοφονίας της 11χρονης Βασούλας στην Ηλεία, είναι άλλη μία περίπτωση (από τις πολλές) που το μιντιακό σύστημα κάνει πως δεν βλέπει τον ελέφαντα στο δωμάτιο. Και για την ακρίβεια έχουμε 2 «ελέφαντες». Ο ένας αφορά τους λειτουργούς της δικαιοσύνης που κάνουν τα στραβά μάτια στα εγκλήματα των Ρομά, και ο άλλος, ο μεγαλύτερος, αφορά τη νοοτροπία παιδεραστίας που υπάρχει στους καταυλισμούς και καλύπτεται από το κράτος. Το ένα ζήτημα συνδέεται άμεσα με το άλλο.

«Περιέργως» κανένα δικαιωματιστικό «λαρύγγι» δεν γκάριξε για «γυναικοκτονία» σε αυτή την περίπτωση, αφού έχει γίνει γνωστό το μοτίβο πλέον: οποιοδήποτε έγκλημα φέρνει στο προσκήνιο τα άπλυτα μειονοτήτων (είτε σεξουαλικών – είτε φυλετικών), το θάβουν. Και το στοματάκι τους το ράβουν.

Αφού κανένας δεν θίγει τα αυτονόητα, ας καταθέσουμε εμείς την αντιδημοφιλή αλήθεια. Όλα τα ΜΜΕ προσποιούνται ότι υπέστησαν σοκ με τη δολοφονία του κοριτσιού από το 37χρονο θείο της, και κανείς δεν λέει ότι για τους Ρομά είναι «φυσιολογικό» να «ριχτούν» σε ένα 11χρονο παιδί, γιατί έτσι ορίζει η ανήθικη κουλτούρα τους! Οι ενδογαμίες, οι αιμομιξίες, οι σεξουαλικές κακοποιήσεις και οι ξυλοδαρμοί είναι συχνότατα φαινόμενα στους καταυλισμούς, και έχουν διαπιστωθεί τις κοινωνικές υπηρεσίες που συλλέγουν στοιχεία για τους Ρομά.

Και ποιος επιτρέπει τους φυλετικούς νόμους των καταυλισμών, να υπερισχύουν των νόμων του Συντάγματος; Φυσικά το ελληνικό κράτος. Άρα ποιος ανατρέφει με την ανοχή του παιδοβιαστές και δολοφόνους; Φυσικά το ελληνικό κράτος. Το οποίο έφτασε να εξισώνει τη «διαφορετικότητα» με την εγκληματικότητα.

Γιατί το παίζουν… σοκαρισμένοι για τη σεξουαλική επίθεση σε μια 11χρονη, αφού το πολύ μέχρι τα 13-14 το κορίτσι θεωρείται «ώριμο» για παντρειά στην κουλτούρα των αθίγγανων; Εάν βιαστεί ένα ανήλικο κορίτσι Ρομά τους πειράζει, ενώ αν η Ρομά κουλτούρα το οδηγεί σε σεξουαλική ζωή από 10 – 11 χρονών δεν τους πειράζει; Όταν ένα κοριτσάκι Ρομά είναι καταδικασμένο σε γάμο στα 13 για να παίρνει η οικογένεια της νύφης μερικά χιλιάρικα προίκα, δεν τους πειράζει; Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με εξευτελισμό των γυναικείων δικαιωμάτων; Μόνο οι δολοφονίες αγέννητων μωρών τους νοιάζει ως δικαίωμα;

Το πρόβλημα του κράτους δεν είναι η παιδεραστία που εκκολάπτεται ασταμάτητα στις τάξεις των Ρομά, αλλά το αν υπάρχει συναίνεση γι’ αυτήν;  Δηλαδή αν συναινούσε η Βασούλα στην παρενόχληση του κτήνους, θα ήμασταν… εντάξει; Θα λέγαμε ότι ένα 11χρονο έδωσε… συναίνεση, όπως έλεγαν κάποιοι και για τη 12χρονη στον Κολωνό; Ή θα δίναμε άφεση στην παιδεραστία των Ρομά όπως κάνουν πολλοί κρατικοί λειτουργοί, γιατί «έτσι κάνουν αυτοί και τι να κάνουμε»;

Τη δουλειά σας να κάνετε!

Και μετά αυτό το κράτος ψηφίζει κατάπτυστα νομοσχέδια δήθεν για το καλό των ορφανών παιδιών, την ίδια ώρα που χιλιάδες τσιγγανόπουλα βασανίζονται από τα κτηνώδη έθιμα των Ρομά, με αποτέλεσμα να είναι πρωταθλητές σε ψυχικές διαταραχές και χρήση ψυχοφαρμάκων. Και γιατί όλα αυτά; Γιατί για τους Ρομά δεν εφαρμόζεται το ίδιο σύνταγμα που εφαρμόζεται για όλους τους υπόλοιπους πολίτες.

Αυτό το κτήνος που σκότωσε τη Βασούλα, καταδικάστηκε για βιασμό μιας 14χρονης το 2020 και το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Ζακύνθου (με σύνθεση 3 γυναίκες δικαστές) τον άφησε ελεύθερο γιατί – περιέργως – έκριναν ότι δεν ήταν επικίνδυνος για τέλεση νέου αδικήματος. Δίνουμε έμφαση στο ότι ήταν γυναίκες, γιατί υποτίθεται ότι οι γυναίκες πρέπει να έχουν μεγαλύτερη ευαισθησία σε υποθέσεις βιασμού. Αμ δε όμως. Επικράτησε και πάλι αυτή η περίεργη «αμνηστία» που απολαμβάνουν οι Ρομά. Και εύλογα αναρωτιέται κανείς αν αυτή η σκανδαλώδης μεταχείριση σχετίζεται με τίποτα τενεκέδες… λάδι ή με τίποτα απειλές από τη μαφία των καταυλισμών.

Ο βιαστής αφέθηκε ελεύθερος, ενώ είχε ήδη λερωμένο μητρώο, ενώ ομολόγησε την πράξη του και ενώ οι περιοριστικοί όροι που του τέθηκαν, δεν μπορούσαν να εφαρμοστούν από τη στιγμή που ζούσε στον ίδιο καταυλισμό με το θύμα.

Ένα στοιχείο που έθαψαν επιμελώς τα δικαιωματιστικά πλυντήρια του Τύπου, είναι ότι η ιατροδικαστική εξέταση έδειξε πως δεν βιάστηκε μεν η Βασούλα, αλλά είχε ήδη σεξουαλική ζωή! Γιατί αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα των Ρομά κοριτσιών. Άραγε ήταν εν γνώσει της οικογένειας της Βάσως, ότι το άγουρο κοριτσάκι είχε σεξουαλική ζωή; Δυστυχώς είναι πολύ πιθανό. Και με ποιον την είχε άραγε; Απευκταίο αλλά διόλου απίθανο το σενάριο να μην ήταν η πρώτη φορά που ο 37χρονος προσπαθούσε να αποπλανήσει το άγουρο παιδάκι.

Και φυσικά ήταν εν γνώσει της οικογένειας ότι ο θείος της μικρής ήταν ένας καταδικασμένος παιδοβιαστής (μάλιστα δημοσιεύτηκε βίντεο που το κοριτσάκι πλένει το αμάξι του μελλοντικού δολοφόνου της), που όμως για τα μέτρα των Ρομά ήταν ένας «φυσιολογικός» άνθρωπος!

Άρα – όπως είπαμε και παραπάνω – ο δολοφόνος πίστευε ότι έκανε κάτι «συνηθισμένο» ως παιδεραστής και ως αιμομίκτης. Ελάχιστα ΜΜΕ συμπεριέλαβαν αυτό το πολύ σημαντικό εύρημα του ιατροδικαστή που αποκάλυπτε ότι το κοριτσάκι ήταν σεξουαλικά ενεργό. Ακριβώς για να μην επεκταθεί το θέμα στα ήθη των Ρομά.

Η Βασούλα σήμερα θα ζούσε μεν – σκλαβωμένη κάτω από τον νόμο των Ρομά δε, αν η δικαιοσύνη είχε περιορίσει αυτό τέρας στο φυσικό του περιβάλλον, δηλαδή στη φυλακή. Θα ζούσε ακόμα, αλλά το ελληνικό κράτος θα συνέχιζε να μην δίνει δεκάρα για τα 13χρονα τσιγγανάκια με φουσκωμένη κοιλιά και τις τσιγγάνικες νόρμες που επιτρέπουν την εκμετάλλευση ανηλίκων. Την ίδια στιγμή ο Έλληνας που θα κάνει κάτι ανάλογο θα μπουζουριαστεί στη φυλακή χωρίς περίεργες δικαστικές βοήθειες, εκτός και αν λέγεται Μίχος ή Λιγνάδης.

Ο 37χρονος δεν τιμωρήθηκε, γιατί η ελληνική πολιτεία αντιμετωπίζει διαχρονικά αυτό το κράτος εν κράτει με φοβικότητα, δικαιωματιστική αφασία και με μια συνθήκη του πάρε – δώσε. Το κράτος δεν βλέπει εγκλήματα όσο βλέπει δεξαμενές ψηφοφόρων και κάνει τα στραβά μάτια για να έχει ήσυχο το κεφάλι του από το κάψιμο των εθνικών οδών. Είναι μια συνθήκη τρομοκρατίας και συμφέροντος. Μια συνθήκη που τρέφει το έγκλημα και το διαιωνίζει.

Οι ίδιες οι νέες γενιές των Ρομά θα πρέπει να διεκδικήσουν μια πιο ανθρώπινη ζωή, δραπετεύοντας από τον φαύλο κύκλο αυτών των διεστραμμένων παραδόσεων. Πολλοί άξιοι Ρομά κατάφεραν να σπάσουν τα δεσμά της ενδοφυλετικής εκμετάλλευσης, να μορφωθούν, να σπουδάσουν και να διαπρέψουν. Είναι όμως μεμονωμένες περιπτώσεις. Αν το κράτος δεν εφαρμόσει τους νόμους απαρέγκλιτα, δεν πρόκειται ποτέ να ελευθερώσει αυτούς τους ανθρώπους από την κουλτούρα που τους καταδυναστεύει. Και δυστυχώς δεν έχει καμία πρόθεση να το κάνει.