Ο Μεγαλομάρτυρας Άγιος Χριστόφορος και οι «κυνοκέφαλοι» της Πινακοθήκης

Με αφορμή την εορτή του μεγαλομάρτυρα Αγίου Χριστόφορου που τιμάται από την Εκκλησία μας στις 9 Μαΐου, είναι ευκαιρία να αντιπαραβάλλουμε το μεγαλείο του, με τη βλασφημία που ποιεί εναντίον του Αγίου η Εθνική Πινακοθήκη.

Ανάμεσα στα τέσσερα εικαστικά εκτρώματα που «αναστήλωσε» η Πινακοθήκη καγχάζοντας επιδεικτικά απέναντι στους Χριστιανούς, είναι και μια ασεβής απεικόνιση του Αγίου Χριστόφορου όπου παρουσιάζεται να κρατά ένα πινέλο και ένα σωληνάριο με χρώμα ζωγραφικής, ενώ σε μια τσέπη στο στήθος έχει μια σπάτουλα κι ένα… πιρούνι.

Ο βίος του Αγίου

Στη Βυζαντινή αγιογραφία ο Άγιος Χριστόφορος πράγματι συμβαίνει να παριστάνεται και ως κυνοκέφαλος (με κεφάλι σκύλου δηλαδή) λόγω της μεγάλης δυσμορφίας του προσώπου του, έτσι όπως καταγράφηκε ως μαρτυρία στο συναξάρι του. Ο Άγιος έζησε κατά τον 3ο αιώνα μ.Χ. και προερχόταν από μια βάρβαρη φυλή, όντας ένας θηριώδης και πρωτόγονος ειδωλολάτρης. Το όνομά του πριν γίνει Χριστιανός, ήταν Ρεμπρόβος που σημαίνει αδόκιμος, αποδοκιμασμένος, κολασμένος.

Μετά από μια χαμένη μάχη της φυλής του με τους Ρωμαίους, ο Ρεμπρόβος συνελήφθη αιχμάλωτος και κατετάγη ως στρατιώτης στις Ρωμαϊκές λεγεώνες. Στην πορεία γνώρισε τη χριστιανική πίστη πιθανότατα από Χριστιανούς συστρατιώτες του και ως κατηχούμενος ακόμα, δόθηκε σε έργα προσφοράς και φιλανθρωπίας.

Νιώθοντας την εσωτερική δίψα να ευχαριστήσει τον Θεό, αποφάσισε να αναλάβει ένα ιδιαίτερο διακόνημα που συμβάδιζε με τη μεγάλη μυϊκή του δύναμη. Εγκαταστάθηκε κοντά σε έναν ορμητικό και επικίνδυνο ποταμό και ξεκίνησε να μεταφέρει αφιλοκερδώς τους διαβάτες από τη μια όχθη στην άλλη, σηκώνοντάς τους στους στιβαρούς ώμους του.

Κάποια μέρα εμφανίστηκε ένα μικρό αγοράκι και ζήτησε από τον Ρεμπρόβο να τον περάσει στην απέναντι μεριά του ποταμού. Εκείνος δέχθηκε πρόθυμα και πήρε το παιδί στους ώμους του, μπαίνοντας στα ορμητικά νερά του ποταμού, στηριζόμενος από ένα ραβδί. Όμως προς μεγάλη του έκπληξη ο Ρεμπρόβος ένιωθε σε κάθε βήμα του το βάρος του παιδιού να μεγαλώνει. Μέχρι που έφτασε κατάκοπος στην αντίπερα όχθη, καταφέρνοντας μόλις και μετά βίας να κουβαλήσει το παιδί.

Σαστισμένος είπε στο αγόρι ότι και όλον τον κόσμο να είχε στην πλάτη του θα ήταν πιο ελαφρύς από εκείνο. Το παιδί του απάντησε: «Μην απορείς για το βάρος μου, δεν σήκωσες μόνο όλο τον κόσμο, αλλά και τον Πλάστη του κόσμου. Είμαι Εκείνος που τέθηκες στην υπηρεσία Του. Για να πειστείς στα λόγια μου, φύτεψε το ραβδί σου και αυτό αύριο θα βλαστήσει». Έπειτα έγινε άφαντο.

Ο Ρεμπρόβος υπάκουσε στο λόγο του Χριστού που είχε μεταμορφωθεί σε παιδί και φύτεψε το ραβδί, το οποίο όντως βλάστησε την επόμενη μέρα. Συγκλονισμένος από τα δύο θαύματα, εγκατέλειψε τη ζωή του μισθοφόρου στρατιώτη και ταξίδεψε στην Αντιόχεια για να λάβει το Άγιο Βάπτισμα. Εκεί ο Άγιος Επίσκοπος Βαβύλας κατήχησε τον αγριάνθρωπο Ρεμπρόβο και τον βάπτισε με το όνομα Χριστόφορος, προς τιμήν του θαύματος που αξιώθηκε να μεταφέρει τον ίδιο τον Χριστό. Η χάρη του Αγίου Βαπτίσματος γλύκανε ακόμα και τα δύσμορφα χαρακτηριστικά του Χριστόφορου, κάνοντας το πρόσωπό του να λάμψει από ευφροσύνη. Ο αποκρουστικός βάρβαρος έγινε ένα χαριτωμένο αρνάκι του Θεού που άπλωνε ολόγυρα την ειρήνη και την καλοσύνη.

Ο Άγιος έχοντας πλέον τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, αφιερώθηκε σε μια ομολογιακή ζωή με μεγάλα θαύματα, έφερε πολλούς ειδωλολάτρες στην αληθινή πίστη, ώσπου συνελήφθη από τους Ρωμαίους, υπέστη φρικτά βασανιστήρια και εκτελέστηκε δι’ αποκεφαλισμού το 251 μ.Χ.

Ο Άγιος και οι ανόσιοι

Αυτόν τον μεγάλο Άγιο που τιμά εδώ και 18 αιώνες η Εκκλησία μας, έρχεται σήμερα ένας ψευτοπολιτισμός να τον κάνει έκθεμα βλασφημίας μαζί με άλλα ιερά πρόσωπα της πίστης μας. Οι βάρβαροι μιας εκφυλισμένης «τέχνης» συμπεριφέρονται σαν αγροίκοι που υψώνουν ξανά και ξανά το λάφυρο της ασυδοσίας τους.

Ο Άγιος Χριστόφορος φορτωνόταν στους ώμους του τον αναγκεμένο συνάνθρωπο, κι εκείνοι στρογγυλοκάθονται στο σβέρκο του Χριστιανού, χλευάζοντας την πίστη του.

Ο Άγιος Χριστόφορος έπραττε τις ευεργεσίες του αφιλοκερδώς, κι εκείνοι επιβάλλουν την ατιμία τους με σφετερισμό των φόρων που με αίμα καταβάλλουν οι Χριστιανοί.

Ο Άγιος Χριστόφορος ήταν τόσο ταπεινός που έμπαινε στα ορμητικά νερά για να διακονήσει ακόμα και παιδάκια, ενώ εκείνοι γεμίζουν τα παιδιά με το δηλητήριο της αντίχριστης προπαγάνδας τους, υπό το πρόσχημα μιας ξιπασμένης «τέχνης».

Ο Άγιος Χριστόφορος αισθανόταν να λυγίζουν τα γόνατα του από το βάρος του «Ποιητή ουρανού και γης, ορατών τε πάντων και αοράτων», αλλά αυτοί αρνούνται να συναισθανθούν το βάρος της ύβρεως στον Θεό που διαπράττουν.

Τον Άγιο Χριστόφορο αποκαλούσαν «κυνοπρόσωπο» λόγω της ασχήμιας του, αλλά οι πραγματικοί «κυνοκέφαλοι» είναι εκείνοι που σκυλιάζουν για να επιβάλλουν τη μεγαλομανία τους, έκαναν οργισμένες ανακοινώσεις, οργάνωσαν το άθεο σινάφι τους και απειλούσαν, απαιτούσαν να αποκατασταθούν οι βλασφημίες, θεωρούν ως «κεκτημένο δικαίωμα» να παρενοχλούν τους πιστούς και να τους ταπεινώνουν.

Ο Άγιος Χριστόφορος έγινε Χριστοφόρος, αγίασε και κάνει θαύματα ως σήμερα. Αλλά εκείνοι παραμένουν αμετανόητοι, θλιβεροί μισθοφόροι μιας αντιχριστιανικής ατζέντας που κανονικοποιεί τον «καλλιτεχνικό» φασισμό.

Λοιπόν, ποιος είναι ο βάρβαρος σε αυτή την περίπτωση και ποιος ο ευγενής; Ποιος είναι ο αιώνια ευφραινόμενος και ποιος ο δύστυχος;

Φανταστείτε για τι τέχνη μιλάμε, που χρειάστηκε να γίνει «Φορτ Νοξ» η Πινακοθήκη για να επιβληθούν στανικώς τέσσερις καλικαντζούρες. Αξιοθρήνητες καταστάσεις. Μόνο σε μαύρα καθεστώτα επιβάλλονταν τα έργα των τυράννων στα μουσεία.

Πάντως πολύ σοφή η επένδυση των «αριστουργημάτων» με πλέξιγκλας. Συγχαρητήρια σε όποιον το σκέφτηκε. Το ίδιο υλικό χρησιμοποιήθηκε ευρέως και στην πανδημία για να μην μεταδίδεται ο ιός. Κι εδώ για απομόνωση ιού μιλάμε. Εικαστική χολέρα που προσβάλλει το θρησκευτικό συναίσθημα.

Ότι και να κάνουν οι αντικείμενοι, οι Άγιοι σαν τον Χριστόφορο θα περνούν πάντα τα φουσκωμένα ποτάμια των Χριστομάχων, φτάνοντας στην αντίπερα όχθη στις καρδιές των ανθρώπων. Τι υπόληψη θα έχει ο ταλαίπωρος «καλλιτέχνης» σε λίγα χρόνια; Η λήθη θα καταπιεί τα ερεβώδη έργα του. Ενώ το σέβας και η δόξα των Αγίων παραμένει στον αιώνα και δεν αλλοιώνεται από κανένα ανόσιο σκιάχτρο…