«Εθνικάρας»: Η τελευταία Κυριακή…

Ο Γιάννης Μαντζουράνης, ο θρυλικός «Εθνικάρας», ήταν η προσωποίηση της άδολης αγάπης για την ομάδα.

Κυριακή. Δεν θα μπορούσε να «φύγει» άλλη ημέρα. Για έναν παραδοσιακό, ανόθευτο, αγνό φίλαθλο του παλιού (καλού) καιρού, αυτή ήταν η μέρα του ματς. Μία πραγματική ιεροτελεστία. Θα φορούσε τα καλά του, το κασκόλ απαραιτήτως στο λαιμό και θα πήγαινε να δει από κοντά την αγαπημένη του ομάδα. Τον αγαπημένο του, Εθνικό. Εντός, εκτός έδρας, παντού. Με εκείνη τη στεντόρεια φωνή, με εκείνο το απαράμιλλο γρέζι, να στηρίξει, να γίνει ο 12ος παίκτης. Ο Γιάννης Μαντζουράνης, ο περίφημος «Εθνικάρας», δεν βρίσκεται πια ανάμεσά μας. Είχε εισαχθεί στην εντατική του Ευαγγελισμού στα τέλη του περασμένου Ιουλίου, καθώς είχε βρεθεί θετικός στον κορονοϊό. Η υγεία του επιδεινώθηκε σταδιακά. Αυτό τον αγώνα δεν έμελλε να τον κερδίσει. Σε ηλικία 87 ετών έφυγε από τη ζωή. 

Οπαδός και φίλαθλος μαζί

Μαζί του φεύγει και μία ολόκληρη εποχή. Μία αλλοτινή και μακρινή εποχή, πιο σωστά. Εξέφραζε ένα ήθος και μια ευγένεια που επί σειρά (πολλών) ετών και με τη δική του εξαίρεση, υπήρχε μόνο ως ανάμνηση, ως διήγηση. Αγαπούσε την ομάδα του με πάθος. Αλλά δεν μισούσε κανέναν άλλον. Οπαδός και φίλαθλος μαζί. Ποιος είπε ότι αυτά τα δύο συγκρούονται; Μαζί με τους «κυανόλευκους» του Πειραιά, η καρδιά του χτυπούσε δυνατά και για την Εθνική Ελλάδας. Δεν τον ένοιαζαν οι τίτλοι, δεν τον ενδιάφερε να είναι πρώτος. Χαιρόταν ολόψυχα για τις επιτυχίες του Εθνικού, έκλαιγε με τις αποτυχίες του – και δυστυχώς ήταν πολλές τα τελευταία χρόνια με το ιστορικό σωματείο να εγκαταλείπει την Α’ Εθνική – της οποίας αποτελούσε μόνιμο μέλος μπαίνοντας σε μεγάλες περιπέτειες που απείλησαν ως και την ύπαρξή του.

Η δική του αλήθεια

Είναι ουτοπικό σε έναν κόσμο που προχωράει με ταχύτατους ρυθμούς προς άλλες κατευθύνσεις να πει κανείς πως ο «Εθνικάρας» μπορεί να αποτελέσει πρότυπο για τους νεότερους. Όμως είναι ωραία η σκέψη πως το μήνυμα της δικής του αλήθειας θα μπορούσε να είναι τόσο ισχυρό ώστε να κατανικήσει το χρόνο. Συνιστά χρέος των μεγαλύτερων να μην αφήσουν να ξεχαστεί η ιστορία του. Το πώς δηλαδή κατάφερε να είναι αγαπητός σε όποιο γήπεδο και αν πήγαινε, ανεξαρτήτως συλλογικής προτίμησης. Α ρε Εθνικάρα…

Διαβάστε επίσης:

Ολυμπιακός: Φουλ για Γκάρι Ροντρίγκες οι πρωταθλητές

Θρίλερ στις Άγριες Μέλισσες με πρωταγωνιστή – Δεν υπέγραφε

Αναδρομικά: 4 δισ. ευρώ διεκδικούν 650.000 συνταξιούχοι