Πρώτα η ψυχή, μετά το χούι

Πραγματικά, θα ήταν πρακτικό να υπάρχει ένα έτοιμο κείμενο κάθε φορά και να μεταφέρεται σχεδόν αυτούσιο. Να αλλάζει δηλαδή μόνο το όνομα του αντιπάλου και το σκορ.

Ξέρετε τι γίνεται; Ξέρετε. Από συνήθεια και μόνο προκαλεί αίσθηση όταν χάνει ο Παναθηναϊκός εντός έδρας από τον Άρη ή αφήνει βαθμούς σε Τρίπολη, Λάρισα κ.τ.λ.

Πρώτα φεύγει η ψυχή και μετά το χούι. Για το πρώτο έχουν φροντίσει κάποιοι που προφανώς δεν κάθονται στον πάγκο. Για το δεύτερο; Το εφετινό καλοκαίρι έδειξε ξανά ότι ο σύλλογος οδεύει ολοταχώς προς αυτήν την κατεύθυνση.

Ο Γιώργος Δώνης πήρε μια ομάδα από το μηδέν μαζί με τον Νίκο Νταμπίζα. Δύο χρόνια αργότερα είχε ανέβει επίπεδο, παρ’ όλα αυτά όμως πέρασε την πόρτα της εξόδου. Αφού προηγουμένως το είχε κάνει ο τεχνικός διευθυντής.

Το πλάνο της τριετίας δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, άρα ποτέ δεν θα μάθουμε τι θα συνέβαινε φέτος με το «τρένο» στον πάγκο. Ήταν οικονομικοί οι λόγοι του «διαζυγίου»; Ε και γιατί διπλασιάστηκε σχεδόν το μπάτζετ για την εφετινή σεζόν;

Ο κόσμος γνωρίζει τι συμβαίνει πια. Τι να τα κάνεις τα υλικά αγαθά όταν δεν έχεις την υστεροφημία; Ηττημένος θα είσαι εις τον αιώνα τον άπαντα. Μόνο αυτό μετράει.

Δυο λόγια για το ματς

Ενα α’ ημίχρονο με πολύ αργή ανάπτυξη, μηδενική φαντασία και πάθος από τον Παναθηναϊκό, εν αντιθέσει με τα προηγούμενα δύο ματς που στάθηκε καλύτερα στο εν λόγω διάστημα.

Μόνο ο Τάσος Χατζηγιοβάνης, που πολλές φορές αναγκαζόταν να οπισθοχωρήσει αρκετά για να πάρει μπάλα, έδειξε να προσπαθεί. Φιλότιμος και πάλι ο Χουάνκαρ, δυο-τρεις μπαλιές υποψήφιες για καλές στιγμές στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου από τον Γιάννη Μπουζούκη.

Σημαντικά λάθη από τον Σωτήρη Αλεξανδρόπουλο, σε πολύ ρηχά νερά ξανά ο Φακούντο Σάντσες, δεν έγινε το κάτι παραπάνω από Δημήτρη Κουρμπέλη, Αϊτόρ, Καρλίτος.

Η αμυντική λειτουργία του Παναθηναϊκού ήταν πολύ αργή τόσο στην ευκαιρία του Μαντσίνι όσο στο γκολ του, ενώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι δεν ήταν λίγες οι μακρινές μπαλιές προς την επίθεση, δείγμα της έλλειψης καθαρού μυαλού.

Στο β’ μέρος, χάρη στον Χατζηγιοβάνη, το «τριφύλλι» έγινε αρκετά δραστήριο από δεξιά. Εχει γραφτεί ουκ ολίγες φορές ότι είναι ο μοναδικός (μαζί με τον Χουάνκαρ για να είμαστε ακριβείς) που ξεχωρίζει.

Από εκεί και πέρα, ο Φεντερίκο Μακέντα δείχνει ότι έχει επαφή με το γκολ, όπως μαρτυρά η αποφασιστικότητα που έδρασε στη φάση του δοκαριού. Επομένως, εκ του αποτελέσματος αν θέλετε, εξέθεσε τον Ντάνι Πογιάτος που δεν τον έριξε νωρίτερα στη μάχη.

Ο Παναθηναϊκός δεν βοηθήθηκε από τον Αϊτόρ και τον Καρλίτος, ακόμα κι όταν η μεσαία γραμμή του φάνηκε να ρολάρει καλύτερα από τα μισά του β’ ημιχρόνου κι έπειτα.

Πραγματικά, είναι τόσα τα κενά που χρειάζεται μπόλικος χρόνος για να καλυφθούν. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Πογιάτος θα πρέπει να κατασταλάξει περισσότερο σε σχήματα και πρόσωπα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Παναθηναϊκός-Άρης 0-1: Τον… τέλειωσε ο Μαντσίνι (vid)