Το 1944, ένας Έλληνας μετανάστης φωτογραφήθηκε εξουθενωμένος στον πόλεμο. Το 2002 έγινε γραμματόσημο στις ΗΠΑ
Δεν ήταν ήρωας με μετάλλια. Ήταν ένας μάγειρας στον πόλεμο. Μα το πρόσωπό του έγινε η πιο δυνατή εικόνα μιας ολόκληρης εποχής.
Δεν ήταν ήρωας με μετάλλια. Ήταν ένας μάγειρας στον πόλεμο. Μα το πρόσωπό του έγινε η πιο δυνατή εικόνα μιας ολόκληρης εποχής.
Ήταν ο τελευταίος των Ζωσιμάδων. Πέθανε μόνος, αλλά άφησε πίσω του σχολεία, βιβλία, νοσοκομεία και μια Ελλάδα που δεν είχε δει ποτέ ελεύθερη.
Συνεργάτης του Ρήγα, ποιητής, μεταφραστής του Σαίξπηρ και γιατρός του Αλή Πασά. Ο Γεώργιος Σακελλάριος έζησε στα όρια της αντίφασης. Ένας άνθρωπος της Επανάστασης που υπηρέτησε τους εχθρούς της.
Ο Σπετσιώτης που έφτιαξε πλοίο για την Επανάσταση, πολιορκούσε τη Μονεμβασιά και έσωσε τον Τσακάλωφ, πέθανε ξεχασμένος με κρατική σύνταξη 150 δραχμών.
Έγινε αρχιεπίσκοπος στη Ρωσία, μιλούσε με την Αικατερίνη, αλλά έγραφε στα ελληνικά φυσική και γεωγραφία για να τη στείλει δωρεάν στα σχολεία.
Δίδασκαν πατέρας, γιοι κι ανιψιοί, επί εξήντα χρόνια στα Ιωάννινα. Είχαν φτιάξει μια βιβλιοθήκη μοναδική. Και ήρθε μια νύχτα που ο Αλή Πασάς την έκανε στάχτη.
Ξεκίνησε ως Ζαχαρένια στη Σμύρνη. Έγινε Ζαζά στην Αθήνα. Και τραγούδησε στο Μανχάταν. Η Ζαζά Μπριλλάντη ήταν κάτι παραπάνω από ηθοποιός. Ήταν η τελευταία σταρ του βωβού
Γεννήθηκε από Ελληνίδα μητέρα και Σέρβο πατέρα. Έμαθε γράμματα σε ελληνικό σχολείο. Πέθανε στα 19 του, αλλά έμεινε ζωντανός σε κάθε λέσχη και δρόμο που φέρει το όνομά του.
Δεν αντέγραψε τη Μοντεσσόρι. Την ξεπέρασε. Η Μαρία Γουδέλη έφτιαξε σχολείο-θαύμα στην Ελλάδα, με χειροποίητο υλικό, ποίηση, μουσική και παιδαγωγική που ακόμη εκπλήσσει.
Με βελόνα, μόλυβδο και αγάπη για την παράδοση, η Λίλη Πασχαλίδου – Θεοδωρίδου έντυσε σε κούκλες τις αυθεντικές φορεσιές της Ελλάδας. Οι δημιουργίες της έγιναν συλλεκτικές, και σήμερα βρίσκονται στο Μουσείο Μπενάκη.