Έκλεβε βρέφη, έλεγε στις οικογένειες τους ότι πέθαναν, και τα πουλούσε σε σταρ του Χόλιγουντ
Μια γυναίκα που θεωρούνταν σωτήρας παιδιών αποδείχθηκε ο εγκέφαλος ενός σκοτεινού κυκλώματος εμπορίας βρεφών.
Από τη δεκαετία του ’20 έως τα μέσα του αιώνα, μια γυναίκα με αυστηρό χτένισμα και χαμηλή φωνή ήταν υπεράνω κάθε υποψίας. Ονομαζόταν Georgia Tann. Είχε δημιουργήσει έναν φιλανθρωπικό οργανισμό για υιοθεσίες στο Τενεσί και θεωρούνταν σωτήρας αμέτρητων “ανεπιθύμητων” παιδιών. Οι πλούσιοι την λάτρευαν. Οι διάσημοι την εμπιστεύονταν. Και το κράτος της έδινε εξουσίες χωρίς έλεγχο.
Κανείς όμως δεν ήξερε ότι πίσω από τις σιδερωμένες κουρτίνες και τα χαμόγελα των νέων οικογενειών, υπήρχε ένα καλά οργανωμένο σύστημα παιδικής αρπαγής. Δεν ήταν απλώς υιοθεσίες. Ήταν εμπόριο. Και ο πόνος των βιολογικών γονιών ήταν απλώς ένα βήμα στη διαδικασία.
Η Georgia Tann εντόπιζε παιδιά που δεν θα έλειπαν σε κανέναν — όπως νόμιζε. Μητέρες ανύπαντρες, φτωχές οικογένειες, έγκλειστοι ψυχιατρικών ιδρυμάτων. Άλλες φορές τα έπαιρνε με το πρόσχημα ότι θα τα φρόντιζε προσωρινά. Μετά τους έλεγε πως το παιδί “πέθανε”. Αν ρωτούσαν να δουν τη σορό, τους απαντούσαν πως είχε ήδη ταφεί από «καλοσύνη».
Τα παιδιά όμως δεν ήταν νεκρά. Ήταν ήδη στον δρόμο για το νέο τους σπίτι. Οι θετοί γονείς πλήρωναν μέχρι και 70.000 δολάρια (σε σημερινά χρήματα). Η Τανν πλαστογραφούσε τα πιστοποιητικά και φρόντιζε να σβήνονται τα ίχνη του παρελθόντος. Η υιοθεσία έμοιαζε καθαρή. Όμως ήταν βασισμένη στο ψέμα.
Πολλά παιδιά πέθαναν από παραμέληση. Τουλάχιστον 500. Η Tann φρόντιζε να φαίνεται πως όλα ήταν υπό έλεγχο: καθαρά κρεβάτια, φιλικά πρόσωπα. Κανείς όμως δεν έβλεπε την κακοποίηση, την ασιτία, τον θάνατο. Εκείνη κυκλοφορούσε με λιμουζίνες, ντυμένη σαν κυρία της υψηλής κοινωνίας. Ήταν άλλωστε “ευεργέτης”.
Στη λίστα των πελατών της περιλαμβάνονται ονόματα του Χόλιγουντ όπως η Joan Crawford και η June Allyson, αλλά και πολιτικοί όπως ο κυβερνήτης της Νέας Υόρκης Herbert Lehman, που φρόντισε —τυχαία;— να περάσει νόμο που κρατούσε τα πιστοποιητικά υιοθεσίας σφραγισμένα.
Η πραγματικότητα άρχισε να αποκαλύπτεται το 1950, όταν ξεκίνησε κρατική έρευνα. Η Georgia Tann πέθανε δύο μέρες μετά από καρκίνο. Δεν δικάστηκε ποτέ. Το πρακτορείο της έκλεισε, αλλά για τα χιλιάδες παιδιά που είχε “τοποθετήσει”, η αλήθεια είχε θαφτεί πολύ βαθιά. Όπως και τα όνειρα των βιολογικών γονιών που δεν τα ξαναείδαν ποτέ.