Γιατί ο Δρακουμέλ κυνηγάει τα Στρουμφάκια; Δεν είναι απλώς κακός, έχει συγκεκριμένο σχέδιο
Δεν είναι τρελός. Είναι αλχημιστής με σχέδιο
Όλοι θυμόμαστε τον μανιακό μάγο με τη μαύρη ρόμπα, τα ξεσκισμένα παπούτσια και το στραβό χαμόγελο που φώναζε: «Θα σας πιάσω, παλιόστρουμφάκια!» Τον λένε Δρακουμέλ. Και για χρόνια νομίζαμε πως απλώς μισεί τα γαλάζια πλάσματα από ζήλια ή κακία. Αλλά η αλήθεια είναι πιο σκοτεινή – και πολύ πιο οργανωμένη.
Ο Δρακουμέλ είναι αλχημιστής. Στο μυαλό του δεν είναι κακός, είναι επιστήμονας. Και τα Στρουμφάκια, για εκείνον, είναι συστατικό. Θέλει να τα πιάσει για να φτιάξει… χρυσό. Ναι, χρυσό. Στην πρώτη του εμφάνιση στα κόμικς, ξεκαθαρίζει το σχέδιό του: σκοπεύει να τα βράσει και να τα χρησιμοποιήσει σε μια μυστική συνταγή μεταστοιχείωσης. Το μπλε τους χρώμα, η σπανιότητά τους, και η μαγική τους φύση, τα κάνει – λέει – ιδανικά για την παραγωγή πολύτιμων μετάλλων.
Δεν είναι όμως μόνο ο χρυσός. Ο Δρακουμέλ έχει πάθος να τα καταστρέψει ή να τα ελέγξει. Τα Στρουμφάκια εκπροσωπούν κάτι που εκείνος δεν αντέχει: κοινότητα, ευτυχία, συνεργασία, επιτυχία χωρίς μαγεία. Ζουν σε ένα δάσος όπου όλα λειτουργούν χωρίς αρχηγούς, χωρίς κακία, χωρίς εξουσία. Και γι’ αυτό του γυρνάει το μάτι.
Σε κάποια επεισόδια, προσπαθεί να τα μετατρέψει σε χρυσά αγαλματάκια, σε άλλα να τα παγιδεύσει σε φιάλες, να τα υπνωτίσει, ή να τα μετατρέψει σε στρουμφοζόμπι. Κάθε του σχέδιο έχει λογική, έχει βήματα, έχει σκοπό. Δεν είναι χάος – είναι εμμονή με τη δύναμη, τον έλεγχο και την εκδίκηση.
Η γάτα του, η Ψιψίνα, δεν καταλαβαίνει τίποτα απ’ αυτά. Απλώς πεινάει. Για εκείνη, τα στρουμφάκια είναι μεζές. Αλλά ο Δρακουμέλ, όχι. Θέλει να αποδείξει ότι μπορεί να εξουδετερώσει την τελειότητα, να χαλάσει αυτό που λειτουργεί, να νικήσει τη μαγεία χωρίς μαγεία. Ή με λίγη. Ή με πολλή.
Ο Δρακουμέλ είναι, στο βάθος, ο μεγάλος ενήλικας. Εκείνος που θυμώνει γιατί δεν είναι καλεσμένος στο πάρτι. Που προσπαθεί να χαλάσει κάτι όμορφο επειδή δεν συμμετέχει. Που θέλει να αποδείξει ότι το καλό είναι χαζό και το κακό είναι εξυπνότερο. Και αυτό τον κάνει πολύ πιο επικίνδυνο απ’ όσο δείχνει η μύτη του.