Γιατί όλα τα εκκλησάκια του Προφήτη Ηλία είναι χτισμένα στην κορυφή;

Δεν είναι τυχαίο που αν κοιτάξεις ψηλά, στην κορυφή ενός λόφου ή ενός βουνού, θα δεις συχνά ένα μικρό εκκλησάκι με ένα όνομα: Προφήτης Ηλίας. Δεν είναι ούτε αρχιτεκτονική μόδα, ούτε επιλογή με θέα. Είναι μια παράδοση αιώνων που κουβαλά μαζί της βαθύ συμβολισμό και σεβασμό σε έναν από τους πιο συγκλονιστικούς προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης. Εκείνος που δεν πέθανε, αλλά αναλήφθηκε στον ουρανό με πύρινη άμαξα. Εκείνος που μίλησε με τον Θεό στο βουνό, μόνος του, κυνηγημένος, αλλά πιο ζωντανός από ποτέ.

Ο Ηλίας δεν είχε ναό. Είχε βράχια. Δεν είχε άμβωνα. Είχε ησυχία και υψόμετρο. Όταν τον καταδίωκε η Ιεζάβελ, ο Ηλίας έφυγε με τα πόδια μέσα από την έρημο και έφτασε μέχρι το όρος Χωρήβ, όπου και κρύφτηκε σε μια σπηλιά. Εκεί, ο Θεός δεν του εμφανίστηκε με θόρυβο, σεισμούς ή φωτιές. Αλλά μέσα από μια λεπτή αύρα. Από τότε, η παράδοση λέει πως ο Ηλίας είναι ο προφήτης του ύψους. Όχι γιατί κοιτούσε αφ’ υψηλού, αλλά γιατί έψαχνε τη φωνή του Θεού εκεί όπου δεν ακούγεται τίποτα άλλο.

Τα εκκλησάκια του χτίζονται πάντα ψηλά, πάνω από τα σύννεφα, εκεί όπου ο ουρανός μοιάζει πιο κοντά. Είναι αφιερωμένα σε εκείνον που πήρε τον ουρανό για σπίτι του, χωρίς ποτέ να πεθάνει. Σύμφωνα με την Ορθόδοξη Παράδοση, ο Ηλίας ζει ακόμη. Δεν ανελήφθη όπως ο Χριστός, αλλά του δόθηκε να ζει με φθαρτό σώμα, ώστε να εμφανιστεί και πάλι, πριν το τέλος του κόσμου, για να μαρτυρήσει κατά του Αντιχρίστου.

Ακόμα και το όνομα του σημαίνει «Ο Θεός μου είναι ο Γιαχβέ». Ο ίδιος έκανε θαύματα, ανέστησε νεκρό, σταμάτησε τη βροχή για τριάμισι χρόνια και κάλεσε φωτιά από τον ουρανό. Έμεινε όμως γνωστός κυρίως για το ότι επέλεξε την απομόνωση και τη σιωπή αντί για εξουσία και δημόσια δύναμη. Κι έτσι, ο λαός του Θεού διάλεξε να τον τιμά πάντα εκεί που ο άνθρωπος κοιτά τον Θεό και όχι το πλήθος. Στην κορυφή.

Κι αν βρεθείς ποτέ σε ένα τέτοιο εκκλησάκι, ανάμεσα στα σύννεφα, θα δεις γιατί τον διάλεξαν για πολιούχο της κορυφής. Εκεί που δεν υπάρχει ίχνος κοσμικού ήχου, μόνο ο άνεμος. Ο ίδιος άνεμος που μίλησε κάποτε στον Ηλία.