Οι Ισλανδοί έχουν DNA από την Αμερική. Πώς έφτασε εκεί 500 χρόνια πριν τον Κολόμβο;

Δεν υπάρχει καμία αποικία, κανένα ιστορικό έγγραφο, καμία επίσημη καταγραφή που να λέει πως γυναίκες από την Αμερική ταξίδεψαν στην Ισλανδία τον Μεσαίωνα. Κι όμως, το DNA λέει άλλα. Το 2010, Ισλανδοί επιστήμονες βρήκαν κάτι που δεν θα έπρεπε να υπάρχει: μια γενετική υπογραφή ιθαγενών της Αμερικής βαθιά χαραγμένη στο αίμα δεκάδων Ισλανδών.

Το γονιδίωμα εντοπίστηκε στο μιτοχονδριακό DNA — που περνά μόνο από μητέρες στα παιδιά τους. Αυτό σημαίνει πως μια γυναίκα, και όχι άντρας, ήταν η πρόγονος αυτής της γραμμής. Και ήταν Αμερικανίδα. Πιο συγκεκριμένα, είχε το απίστευτα σπάνιο γονίδιο C1e, που έχει καταγραφεί σε ιθαγενείς της Κεντρικής και Βόρειας Αμερικής, αλλά ποτέ στην Ευρώπη.

Η μοναδική πιθανή εξήγηση είναι ότι οι Βίκινγκ, όταν έφτασαν στη Νέα Γη γύρω στο 1000 μ.Χ., είτε πήραν μαζί τους γυναίκες από τους τοπικούς πληθυσμούς είτε απέκτησαν απογόνους εκεί και μετέφεραν αυτά τα παιδιά πίσω στην Ισλανδία. Και πράγματι, στις Σάγκα των Γροιλανδών περιγράφονται επαφές με τους “skrælingjar”, δηλαδή τους ιθαγενείς.

Αυτό το μιτοχονδριακό αποτύπωμα δεν υπάρχει σήμερα στην ηπειρωτική Ευρώπη. Ούτε στη Σκανδιναβία, ούτε στη Βρετανία. Μόνο στην Ισλανδία. Και οι πρώτοι που το μετέφεραν το έκαναν, προφανώς, χωρίς να ξέρουν πως μεταφέρουν μια γενετική “υπογραφή” που θα λύσει έναν ιστορικό γρίφο 1.000 ετών.

Το ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι ότι η χρονολόγηση της μετάδοσης δείχνει ότι αυτή η γραμμή υπάρχει στο νησί τουλάχιστον από τον 18ο αιώνα. Και αν σκεφτεί κανείς ότι οι απομονωμένοι πληθυσμοί της Ισλανδίας είναι εύκολα μελετήσιμοι λόγω μικρής γενετικής ποικιλίας, το εύρημα γίνεται ακόμα πιο βαρύ.

Κάπως έτσι, μια γυναίκα από τη μακρινή Αμερική που πιθανόν δεν μίλησε ποτέ λέξη Βόρειας διαλέκτου, έγινε μητέρα Ισλανδών απογόνων. Το πώς έφτασε, δεν το γράφει καμία σάγκα. Το ότι έφτασε, το λέει το αίμα.