Ήταν παιδί. Κατηγορήθηκε χωρίς στοιχεία, δικάστηκε σε 2 ώρες και εκτελέστηκε στην ηλεκτρική καρέκλα. 70 χρόνια μετά η δικαιοσύνη παραδέχτηκε το λάθος
Ήταν παιδί. Κατηγορήθηκε χωρίς στοιχεία. Δικάστηκε σε 2 ώρες. Εκτελέστηκε στην ηλεκτρική καρέκλα. Εβδομήντα χρόνια μετά, η δικαιοσύνη ζήτησε συγγνώμη.
Ήταν Μάρτιος του 1944, όταν δύο λευκά κορίτσια, η 11χρονη Μπέτυ και η 7χρονη Μαίρη, βρέθηκαν νεκρές κοντά σε έναν σιδηρόδρομο στη Νότια Καρολίνα. Μόλις μαθεύτηκε το νέο, το βλέμμα της κοινότητας στράφηκε στον 14χρονο George Stinney Jr. Ήταν μαύρος, και αυτό αρκούσε.
Ο George συνελήφθη χωρίς παρουσία δικηγόρου ή γονέα. Του πήραν κατάθεση χωρίς μαγνητοφώνηση, χωρίς μάρτυρες, χωρίς αποδεικτικά στοιχεία. Είπαν ότι ομολόγησε. Κανείς δεν είδε ποτέ την υποτιθέμενη ομολογία.
Η δίκη του κράτησε μόλις δύο ώρες. Η σύνθεση των ενόρκων ήταν 12 λευκοί άνδρες. Ο συνήγορός του δεν παρουσίασε ούτε έναν μάρτυρα υπεράσπισης. Δεν έκανε ερωτήσεις στους μάρτυρες της πολιτικής αγωγής. Χρειάστηκαν μόνο 10 λεπτά για να βγει η ετυμηγορία: ένοχος και καταδίκη σε θάνατο.
Ο George μεταφέρθηκε σε απομόνωση 50 χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι του. Δεν του επιτράπηκε να δει ούτε μία φορά τους γονείς του. Τον απομόνωσαν για 81 μέρες. Ήταν παιδί και κοιμόταν μόνος σε κελί, σε φυλακή ενηλίκων, περιμένοντας την εκτέλεση.
Στις 16 Ιουνίου 1944, τον έδεσαν σε μια ηλεκτρική καρέκλα που ήταν σχεδιασμένη για ενήλικες. Το σώμα του ήταν τόσο μικρό που το ρεύμα δεν τον «έπιασε» με την πρώτη. Χρειάστηκαν δύο επαναφορές στα 5.380 βολτ για να πεθάνει. Ένα από τα δερμάτινα λουριά γλίστρησε από το χέρι του. Ο δικός του θάνατος ήταν πιο βασανιστικός από όλους.
Οι γονείς του εξορίστηκαν. Τους απείλησαν με λιντσάρισμα αν έμεναν στην πόλη. Κανείς από την οικογένεια δεν μπόρεσε ποτέ να ξαναμιλήσει για τον George χωρίς να τρέμει.
Το 2014, 70 χρόνια μετά την εκτέλεσή του, η δικαστής Carmen Mullen ακύρωσε την καταδίκη. Όχι επειδή βρέθηκε ο πραγματικός ένοχος. Αλλά επειδή το παιδί δεν είχε ποτέ δίκαιη δίκη. Δεν του δόθηκε η παραμικρή ευκαιρία. Δεν υπήρχε κανένα στοιχείο.
Η υπόθεση του George Stinney Jr. δεν είναι απλώς ένα λάθος. Είναι το πιο ακραίο δείγμα ρατσιστικής «δικαιοσύνης» στην ιστορία της Αμερικής. Ένα σύστημα που αρκέστηκε στο χρώμα του δέρματος ενός παιδιού για να το εκτελέσει. Χωρίς απόδειξη. Χωρίς υπεράσπιση. Χωρίς έλεος.