Ήξερες ότι μέσα στον Πύργο του Άιφελ υπάρχει διαμέρισμα; Ποιος και γιατί το έφτιαξε

Όλοι ξέρουν τον Πύργο του Άιφελ. Τον βλέπουμε σε κάρτες, σε ταινίες, σε φόντα γάμων. Τον ανεβαίνουμε για να βγάλουμε φωτογραφίες ή να πιούμε έναν καφέ στα 276 μέτρα ύψος. Αυτό που δεν ξέρει σχεδόν κανείς, είναι ότι στην κορυφή του Πύργου, ο ίδιος ο Gustave Eiffel είχε χτίσει ένα ιδιωτικό διαμέρισμα.

Το είχε φτιάξει μόνο για τον εαυτό του. Κανένας άλλος δεν είχε δικαίωμα εισόδου. Ούτε εργάτης, ούτε συνεργάτης, ούτε επισκέπτης. Το δωμάτιο δεν ήταν πολυτελές, αλλά πρακτικό, ήσυχο και απολύτως δικό του. Το είχε γεμίσει με επιστημονικά όργανα, τηλεσκόπια, βαρόμετρα, ένα πιάνο, βιβλία, και έπιπλα απλά αλλά κομψά. Ήταν το προσωπικό του παρατηρητήριο, το κρησφύγετο ενός ανθρώπου που αγαπούσε περισσότερο την παρατήρηση του κόσμου παρά τη φήμη.

Το διαμέρισμα χτίστηκε το 1889, την ίδια χρονιά που ολοκληρώθηκε ο πύργος, ενόψει της Παγκόσμιας Έκθεσης του Παρισιού. Τότε, πολλοί Παριζιάνοι γελοιοποιούσαν το έργο του Άιφελ και το αποκαλούσαν «ντροπή από σίδερο». Εκείνος, όμως, είχε άλλες βλέψεις. Ήθελε να δείξει ότι ο πύργος δεν ήταν μόνο ένα τεχνικό θαύμα – ήταν και ένα εργαστήριο ιδεών, ένα εργαλείο επιστήμης. Από εκεί ψηλά έκανε πειράματα με τη ραδιοφωνία, μετεωρολογικές παρατηρήσεις και υποδομές επικοινωνίας.

Ο πιο διάσημος καλεσμένος του ήταν ο Thomas Edison, ο οποίος ανέβηκε το 1889 και του χάρισε έναν από τους πρώτους φωνογράφους του. Οι δυο τους φωτογραφήθηκαν μαζί, και λέγεται ότι πέρασαν ώρες μιλώντας για το μέλλον της τεχνολογίας. Εκείνη τη μέρα, στο μικρό δωμάτιο από ξύλο και σίδερο, γεννήθηκε κάτι σαν ιδιωτικό club των οραματιστών.

Το διαμέρισμα παρέμεινε κλειστό για πάνω από έναν αιώνα. Πολλοί ήξεραν την ύπαρξή του, αλλά κανείς δεν το είχε δει. Από το 2015, όμως, οι επισκέπτες του Πύργου μπορούν πλέον να ρίξουν μια ματιά στο εσωτερικό του, μέσα από ένα παράθυρο. Στο εσωτερικό υπάρχουν κέρινες φιγούρες του Άιφελ και του Έντισον, καθώς και πιστή αναπαράσταση των επίπλων της εποχής.

Το πιο παράξενο είναι ότι πολλοί επισκέπτες περνούν από μπροστά του χωρίς να το παρατηρήσουν. Βιάζονται να ανέβουν πιο ψηλά, να βγάλουν φωτογραφίες με θέα το Παρίσι. Και όμως, το πιο συναρπαστικό κομμάτι του Πύργου δεν είναι το ύψος του. Είναι το δωμάτιο εκείνου που τον έχτισε.

Ο Gustave Eiffel δεν ήθελε δόξα. Ήθελε να μελετά. Ήθελε να σκέφτεται. Και σε μια εποχή που όλοι κοιτούσαν τον Πύργο απέξω, εκείνος κοιτούσε τον ουρανό από μέσα.