Ήξερες ότι ο Αλαντίν δεν ήταν από την αρχή στις Χίλιες και Μία Νύχτες; Δεν είναι Αραβική ιστορία

Ο κόσμος μεγάλωσε πιστεύοντας πως ο Αλαντίν ήταν μία από τις πιο γνωστές ιστορίες των Χιλίων και Μίας Νυχτών. Όμως η αλήθεια είναι διαφορετική. Όταν οι ιστορίες αυτές άρχισαν να κυκλοφορούν στη Μέση Ανατολή και στη συνέχεια στην Ευρώπη, ο Αλαντίν… δεν υπήρχε πουθενά. Δεν ήταν ούτε καν Αραβικής προέλευσης.

Το παραμύθι του Αλαντίν εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Παρίσι το 1709. Ένας μεταφραστής και γλωσσολόγος, ο Αντουάν Γκαλαν, ήταν εκείνος που έκανε τις Χίλιες και Μία Νύχτες γνωστές στη Δύση, μεταφράζοντάς τις από αραβικά χειρόγραφα. Όμως κάποιες ιστορίες, όπως του Αλαντίν, δεν υπήρχαν σε καμία αραβική εκδοχή. Του τις είπε προφορικά ένας Σύρος Χριστιανός αφήγητης που γνώρισε στο Παρίσι.

Ο Χάνα Ντιάμπ, όπως λεγόταν ο αφήγητης, είχε ταξιδέψει στη Γαλλία με έναν διπλωμάτη και αφηγήθηκε στον Γκαλάν αρκετές ιστορίες που ο ίδιος είχε μάθει στην παιδική του ηλικία. Μεταξύ αυτών και του Αλαντίν. Ο Γκαλάν, γοητευμένος, τις πρόσθεσε στη συλλογή του χωρίς δεύτερη σκέψη. Έτσι, η ιστορία ενός αγοριού από την Κίνα, με μαγικά λυχνάρια και τζίνι, μπήκε για πάντα στον κόσμο των Αράβων, παρότι δεν ήταν ποτέ δική τους.

Αυτό εξηγεί και τις λεπτομέρειες που για καιρό φαινόντουσαν… παράξενες. Η ιστορία διαδραματίζεται στην Κίνα, αλλά όλοι οι χαρακτήρες έχουν αραβικά ονόματα. Το εμπόριο, η μαγεία, οι τυπικές αραβικές περιγραφές παζαριών και τζαμιών, όλα προδίδουν ένα μείγμα πολιτισμών που δεν έχει ξεκάθαρη καταγωγή.

Με τον καιρό, η ιστορία του Αλαντίν έγινε από τις πιο αγαπημένες παγκοσμίως. Όμως δεν υπήρξε ποτέ κομμάτι του αυθεντικού Αραβικών Νυχτερινών Παραμυθιών. Ήταν μια προσθήκη της δυτικής φαντασίας σε μια ανατολίτικη συλλογή. Και αυτή η παράξενη πολιτισμική παρεμβολή έγινε, όπως συμβαίνει συχνά, πιο διάσημη και από το αυθεντικό.

Αν σήμερα ανοίξεις ένα παλιό χειρόγραφο των Χιλίων και Μίας Νυχτών που κυκλοφορούσαν πριν τον 18ο αιώνα, δεν θα βρεις πουθενά ούτε τον Αλαντίν, ούτε τον Αλί Μπαμπά, ούτε και τους Σαράντα Κλέφτες. Όλα αυτά μπήκαν αργότερα. Μάλιστα, κάποιες χώρες αρνούνταν να τα συμπεριλάβουν γιατί δεν τα θεωρούσαν αυθεντικά.

Κι όμως, ο Αλαντίν – ο πιο δυτικός από όλους τους ανατολικούς ήρωες – έγινε το απόλυτο σύμβολο της Αραβικής μαγείας για τον παγκόσμιο πολιτισμό. Και αποδεικνύει πως πολλές φορές, τα πιο γνωστά παραμύθια δεν είναι εκείνα που ανήκουν κάπου, αλλά εκείνα που κατάφεραν να ταξιδέψουν.