Ο σκαραβαίας που σπρώχνει τον ήλιο, Ο θεός Khepri των Αιγυπτίων
Θεός με πρόσωπο σκαθαριού, που σπρώχνει τον ήλιο στον ουρανό; Η αρχαία Αίγυπτος είχε έναν. Και το όνομά του ήταν Khepri.
Για τους Αιγύπτιους, ο ήλιος δεν ανέτειλε απλώς. Κάποιος τον σπρώχνε. Και αυτός ο κάποιος δεν είχε άρμα, ούτε φτερά. Είχε πόδια σαν σκαθάρι. Το όνομά του ήταν Khepri.
Δεν ήταν ξεχωριστός θεός, ήταν η πρωινή μορφή του Ρα. Όπως ο σκαραβαίας κυλά την κοπριά του, έτσι κι εκείνος κυλούσε τον ήλιο πάνω στον ουρανό. Και κάθε αυγή δεν ήταν μόνο καινούρια μέρα — ήταν επανεκκίνηση του κόσμου.
Η λέξη kheper σήμαινε «γίνομαι», «μεταμορφώνομαι», «γεννιέμαι ξανά». Ο Khepri δεν έδειχνε τον ήλιο μόνο ως φως, αλλά ως αφορμή για δημιουργία. Μια πορεία που δεν σταματά, που δεν ξέρει από τέλμα. Κάτι που θυμίζει έντονα το νοηματικό βάθος που κρύβεται πίσω από την πολιτισμική εμμονή των Αιγυπτίων με την ανατολή.
Ο σκαραβαίας έγινε φυλαχτό, ζωγραφίστηκε σε τοίχους, μπήκε στο στήθος των νεκρών. Δεν ήταν απλώς διακοσμητικό στοιχείο. Ήταν εγγύηση συνέχειας. Η ίδια πίστη περνά και μέσα από τα ταφικά ευρήματα που σχετίζονται με τη μουμιοποίηση ως πράξη αναγέννησης.
Σύμφωνα με τα αρχαία κείμενα της Αιγύπτου, ο Khepri δεν είναι απλώς θεός της αυγής. Είναι εκείνος που εξασφαλίζει ότι η ζωή δεν χάνεται — αλλά γυρίζει, στρογγυλεύει, και επιστρέφει.
Ακόμα και σήμερα, μπορεί να τον βλέπουμε μόνο σε κοσμήματα ή τουριστικά μαγνητάκια, αλλά η εικόνα παραμένει ισχυρή: ένας σκαραβαίας που σπρώχνει τον ήλιο, με την ελπίδα ότι ό,τι κι αν έγινε χθες, κάτι καινούριο γεννιέται πάλι σήμερα.