Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος: 32 χρόνια ασταμάτητης αγάπης και προσφοράς

Με τη συμμετοχή αρχιερέων, πολλών ιερέων και πιστών εορτάστηκε, την Τρίτη 2 Αυγούστου 2024 στον παλαιό καθεδρικό ναό «Ευαγγελισμός της Θεοτόκου» Τιράνων, μέσα σε πανηγυρική ατμόσφαιρα, η 32η επέτειος της ενθρόνισης του Προκαθημένου της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας Αναστασίου.

Το γεγονός αυτό αποτελεί αφετηριακό ορόσημα της ανασυγκρότησης, της αναγέννησης και της αναδημιουργίας της Εκκλησίας στη γειτονική χώρα.

Στη θεία λειτουργία προεξήρχε ο Μακαριώτατος, πλαισιούμενος από τον Μητροπολίτη Κορυτσάς Ιωάννη, τον Μητροπολίτη Απολλωνίας και Φίερι Νικόλαο, τον Μητροπολίτη Αμαντείας Ναθαναήλ, τον Επίσκοπο Βίλιδος Άστιο, ενώ συμπροσευχόμενος παρευρίσκονταν ο Μητροπολίτης Ελμπασάν Αντώνιος.

Εκ μέρους της Ιεράς Συνόδου, κλήρου και πιστών ο Μητροπολίτης Κορυτσάς κ. Ιωάννης στο χαιρετιστήριο λόγο του εξέφρασε την ευγνωμοσύνη όλων προς το πρόσωπο του Αρχιεπισκόπου, για το πολυσήμαντο ιεραποστολικό, ποιμαντικό και λειτουργικό έργο, που επιτελεί, επί 32 χρόνια στην Εκκλησία της Αλβανίας, το οποίο είναι ανθοφόρο και καρποφόρο και αναμορφωτικό.

Ο κ. Αναστάσιος ευχαρίστησε τους πάντες για την αγάπη τους, αφού το αδύνατο έγινε δυνατό από τον Θεό. Ανέφερε συγκεκριμένα ότι “για μένα δεσπόζει το αίσθημα της ευγνωμοσύνης προς όλους σας για την αγάπη και την ατμόσφαιρα στοργής, που υπάρχει μέσα στην Εκκλησία μας. Νομίζω ότι δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα ν’ αγαπάει κανείς, παρ’ όλα τα προβλήματα και τις δυσκολίες, που εμφανίζονται. Ευχαριστώ όλους, τα μέλη της Συνόδου, τους κληρικούς, τους πιστούς, για την στοργή και την δύναμη, που ο ένας προσφέρει στον άλλο. Πολύ κουράγιο και πολύ επιτυχία στην πνευματική προσπάθεια του καθενός”.

Εξάλλου χειροτόνησε ιερέα και χειροθέτησε πρωτοπρεσβύτερο το πνευματικοπαίδι του διάκονο π. Spiro Topanxha, οποίος έχει όλες τις προϋποθέσεις για μια άξια και καρποφόρα ποιμαντική διακονία.

Μιλώνας ο κ. Αναστάσιος, κατά τη χειροτονία, αφού χαρακτήρισε όλα αυτά τα χρόνια την προσφορά του και τη συμπεριφορά του άριστη, τόνισε ότι ο νέος κληρικός “οφείλει να φροντίζει να είναι κυρίως άνθρωπος καλοσύνης και αγάπης. Και για να το επιτύχει αυτό πρέπει να δυναμώνει κάθε ημέρα η πίστη και η ταπείνωσή του. Πολλά πράγματα χρειαζόμαστε στην Εκκλησία μας, αλλά κυρίως αγιασμένους κληρικούς. Για την ακρίβεια αγιαζομένους κληρικούς, που κάθε ημέρα και περισσότερο θα αγιάζονται, σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Το πρώτο, που πρέπει να γίνει είναι, σύμφωνα με το αποστολικό ανάγνωσμα, να κραταιωθούμε στον έσω άνθρωπο. Να νιώσουμε το βάθος, το πλάτος, το μάκρος, το ύψος της υπερβάλλουσας αγάπης του Θεού.

Μετά τη θεία λειτουργία ο Μακαριώτατος δέχθηκε ευχές, χαρίζοντας σε όσους του ευχήθηκαν το ήρεμο και αγνό χαμόγελό του ως το καλύτερο ευχαριστώ του.

Στον ενθρονιστήριο λόγο του, στις 2 Αυγούστου του 1992, στον ίδιο ναό, του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου των Τιράνων, είχε επισημάνει:

«Αδελφοί μου, περιγράφοντας το τεράστιο έργο, που χρειάζεται, για την ανασυγκρότηση της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Αλβανίας και το οποίο υψώνεται εμπρός μας, καθώς και το ευρύτερο όραμα της αποστολής της Εκκλησίας μας στο σύγχρονο κόσμο, και συγχρόνως αναλογιζόμενος την προσωπική μου ανεπάρκεια, αμαρτωλότητα και φτώχεια, νιώθω την ανάγκη να κραυγάσω εσωτερικά: Εγώ δε πτωχός ειμι και πένης. Ο Θεός βοήθησόν μοι. Δεν σώζομαι, όμως, εμείς οι αμαρτωλοί και αδύναμοι άνθρωποι την Εκκλησία. Απλώς σωζόμαστε μέσα σ’ Αυτήν, υπακούοντας ταπεινά και χαρούμενα στο θέλημα του Τριαδικού Θεού, παραδιδόμενοι στη χάρη του».

Τριάντα δύο ολόκληρα χρόνια μετά φαίνεται ξεκάθαρα πόσο ο Θεός αγίασε και φώτισε τις σκέψεις και τα έργα του, ώστε να κάνει πραγματικότητα όχι μόνο όσα οραματίστηκε, αλλά πολύ περισσότερα, τονίζοντας με υποβλητικό τρόπο τα χαρακτηριστικά του γνήσιου ιεραποστολικού έργου.

Πρόσφερε και προσφέρει σε διψασμένες ψυχές από της Αλήθειας τη δίψα, το ζείδωρο της Ορθοδοξίας μάνα. Έφερε και φέρνει το μεγάλο μήνυμα του λυτρωμού, δίνοντας τη μαρτυρία του για το Χριστό.

Ζωής μήνυμα, ειρήνης δίδαγμα, ανάστασης σάλπισμα σαλπίζει με της ψυχής του όλη τη φωνή και τη δύναμη.

Με το λόγο του τον εμπνευσμένο, που δροσίζει, με το έργο του το φωτισμένο, που στηρίζει, με την πυρακτωμένη καρδιά του, που θερμαίνει συνειδήσεις, με του βίου του το παράδειγμα, που καθοδηγεί. Πόθος του και παλμός του το αύριο να κάνει καλύτερο από το χθες.

Αψηφά κάθε εμπόδιο και αποφασιστικά προχωρά. Κοιτάζει ψηλά. Και ανεβαίνει και ανεβάζει. Αγωνίζεται και νικά…

Ο Αναστάσιος δίνει από τον μαρτυρικό θρόνο της Εκκλησίας της Αλβανίας μαρτυρία σπάνιου ορθόδοξου ήθους.

Την ανυπέρβλητη προσωπικότητά του και την πολυσχιδή δραστηριότητά του αντικατοπτρίζουν τρεις χαρακτηριστικές έννοιες. Αυτές της Διακονίας, της Λειτουργίας, του Χαρίσματος.

Η κατ’ εξοχήν δύναμή του, με την οποία πέτυχε την κανονική ανασυγκρότηση και τη μεταμόρφωση της Εκκλησίας της Αλβανίας, είναι η θυσιαστική προσφορά της αγάπης του. Η αγάπη του είναι ζωή και η ζωή του είναι η αγάπη. Η αγάπη του αποκαλύπτεται με τον πιο συγκλονιστικό τρόπο.

Δεν μένει σε γενικότητες και οριστίες. Έχει συγκεκριμένη έκφραση και αποκαλύπτεται στις ανθρώπινες σχέσεις. Παρά τα εμπόδια, που εμφανίζονται μπροστά του, στέκεται αλύγιστα κοντά στο ποίμνιο.

Και ο αγώνας του για την πρόοδο της Εκκλησίας της Αλβανίας, αλλά και της αλβανικής κοινωνίας, γίνεται με δοξολογία προς τον Θεό.

πάτερ Ηλίας Μάκος

πηγή: dropolinews.gr