Πόλεμος για το αλεύρι – Ξεμένει η Ελλάδα; Ποια είναι τα δεδομένα

Ο Πόλεμος στην Ουκρανία έχει οδηγήσει σε μια σειρά από οικονομικές συνέπειες, με πολλές από αυτές να αφορούν και την Ελλάδα.

Μια από αυτές σχετίζεται άμεσα με το οικογενειακό τραπέζι, καθώς αφορά ένα από τα πιο βασικά αγαθά, το ψωμί.

Όπως επισημαίνει ο Στέλιος Μορφίδης, στο άρθρο του στο Πρώτο Θέμα, το κλείσιμο της ουκρανικής και ρωσικής αγοράς επιφέρει ένα ντόμινο στις εξαγωγές των σιτηρών.

Το γεγονός ότι πλέον οι χώρες καλούνται να καλύψουν τις ανάγκες τους χωρίς τις εξαγωγές από Ουκρανία και Ρωσία, εκτινάσσει τα ύψη το κόστος.

Η ζήτηση έχει αυξηθεί κατακόρυφα και πολλές χώρες που χρησιμοποιούνταν από άλλες ως εξαγωγείς σε συμπληρωματικό επίπεδο, πλέον βάζουν ακόμα και πλαφόν, καθώς η ζήτηση των σιτηρών και των συσκευασμένων προϊόντων έχει προκαλέσει τεράστιο εμπορικό κομφούζιο.

Τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης στρέφονται πλέον σε αγορές των Καναδά ή ΗΠΑ, οι οποίες όμως χρειάζονται κάποιο χρονικό περιθώριο για να ανταπεξέλθουν στις παραγγελίες.

Κάτι που επισήμανε προ ημερών και η Los Angeles Times.

Παράλληλα, τα μεταφορικά είναι πολλαπλάσια σε σχέση με ένα κράτος της Ευρώπης, ενώ αυξάνεται και το κόστος της πρώτης ύλης.

Για παράδειγμα, η αξία στο μαλακό αλεύρι έχει διπλασιαστεί συγκριτικά με πέρυσι.

Πόλεμος για το αλεύρι: Τι γίνεται με τα αποθέματα της Ελλάδας

Όπως εύκολα γίνεται κατανοητό, αυτή η εξέλιξη επηρεάζει και τη χώρα μας. Και για να γίνει ακόμα πιο κατανοητό, ο παραπάνω αριθμός αρκεί.

Από τους 900 χιλιάδες τόνους μαλακού σιταριού που χρειάζεται η Ελλάδα, οι 250 χιλιάδες προέρχονται από Ρωσία – Ουκρανία. Δηλαδή το 30% των αναγκών μας. Αν προστεθεί και η Μολδαβία, τότε αυτή αγγίζει το 35%!

Επομένως, θα πρέπει να γίνει μοιραία στροφή και στην εγχώρια παραγωγή. Ωστόσο, αυτή εμφανίζεται μειωμένη, μιας και τα τελευταία δέκα χρόνια η παραγωγή μαλακού σίτου, αλλά και οι εκτάσεις καλλιέργειας εμφανίζουν πτωτικές τάσεις.

Γι’αυτό και η βιομηχανία στράφηκε στις εισαγωγές για να ισοσκελίσει το χαμένο έδαφος. Να όμως που τελικώς, αυτό μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ, μιας και αρκετές εταιρίες χρειάζονται να απευθυνθούν σε άλλους παραγωγούς, με όποιο κόστος αυτό συνεπάγεται.