O Χιώτης μέσα στη Χούντα έπαιζε Θεοδωράκη στα κέντρα

*Απαγορεύεται η αναδημοσίευση δίχως άδεια

Σαν σήμερα 21 Μαρτίου γεννήθηκε και έφυγε ο Μανώλης Χιώτης (1920-1970).

Απ’ όσα έχω διαβάσει και ακούσει από ανθρώπους που συνεργάστηκαν μαζί του, εκτός από Θεός στην καλλιτεχνία ό Χιώτης ήταν μάγκας ωραίος και κιμπάρης από τους λίγους.

Ο Χιώτης είχε καθοριστική συμβολή στα πρώτα λαϊκά τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, γεγονός που ο τελευταίος έχει παραδεχτεί δημόσια εκφράζοντας ταυτόχρονα το θαυμασμό του για τον λαϊκό σολίστα και συνθέτη.

Στη σφαίρα του μύθου ανήκει η περίφημη καντάδα του στον Μίκη έξω απ’ τις φυλακές, όταν ο Θεοδωράκης ήταν… μέσα.

Και νωρίτερα όμως ο Χιώτης είχε κάνει τη δική του υπόκλιση στον Μίκη. Και μάλιστα σε εποχές… ζορισμένες.

Στην βιογραφία του Χρήστου Νικολόπουλου (Η ζωή μου, τα τραγούδια μου – Εκδόσεις Αλκυών) που υπέγραψα ως συγγραφέας υπάρχει μια πολύτιμη μαρτυρία.

Λέει λοιπόν, μεταξύ άλλων ο Νικολόπουλος για τον Χιώτη:

«Στου Μοστρού στη Πλάκα, το πρόγραμμα ήταν κυρίως με τραγουδιστές του ελαφρού, όπως η Μάγια Μελάγια αλλά υπήρχε και η λεγόμενη λαϊκή ώρα. Μαέστρος ήταν ο Κώστας Κλάββας. Θυμάμαι ένα βράδυ ήρθε ο Χιώτης σαν πελάτης. Μόλις είχε επιστρέψει από μια πολύχρονη παραμονή στην Αμερική που νομίζω του στοίχισε αρκετά και σε καλλιτεχνικό και σε προσωπικό επίπεδο. Τον εκφράζανε το Μανώλη αυτά τα κοσμικά κέντρα. Κάποια στιγμή τον προσκάλεσαν από την ορχήστρα κι εκείνος ανέβηκε στην πίστα… και έπαιξε Θεοδωράκη. Κι ας είχε η Χούντα απαγορέψει την εκτέλεση των τραγουδιών του. Έπαιξε με το μπουζούκι «Στο περιγιάλι το κρυφό», αλλά αρπέζ, με τα δάχτυλα, σαν κλασική κιθάρα».