Πώς θα βλέπουμε τον κόσμο αν γίνουμε μικροί στο μέγεθος ενός μυρμηγκιού; Δεν θα τα βλέπουμε απλά όλα πιο μεγάλα, θα υπάρχουν και άλλες διαφορές
Η οπτική εμπειρία σε μέγεθος μυρμηγκιού δεν είναι απλά μεγέθυνση. Το φως διαθλάται, σκορπίζεται και ο κόσμος καλύπτεται από μια θολή ομίχλη.
Η φαντασίωση να μικρύνουμε στο μέγεθος ενός μυρμηγκιού έχει απασχολήσει πολλούς — από συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας μέχρι φυσικούς. Όμως, το να γίνεις τόσο μικρός δεν σημαίνει μόνο ότι θα βλέπεις τα πάντα να γιγαντώνονται. Η πραγματικότητα είναι πιο σύνθετη και πιο εντυπωσιακή.
Καταρχάς, το μέγεθος του παρατηρητή επηρεάζει άμεσα τον τρόπο που φτάνει και διαχέεται το φως στα μάτια του. Όταν είσαι μυρμήγκι, η επιφάνεια που «συλλέγει» το φως είναι πολύ μικρότερη. Αυτό σημαίνει ότι το φως που φτάνει στα μάτια σου μειώνεται δραστικά, και ως αποτέλεσμα ο κόσμος γύρω σου φαίνεται πολύ πιο σκοτεινός από ό,τι σε κανονικό ανθρώπινο μέγεθος.
Επιπλέον, το φως δεν κινείται πλέον τόσο ευθύγραμμα όσο το γνωρίζουμε. Στο μικροσκοπικό μέγεθος, το φως υφίσταται φαινόμενα όπως περίθλαση και σκέδαση στα αέρια και στα σωματίδια της ατμόσφαιρας. Αυτό δημιουργεί μια ατμόσφαιρα που μοιάζει με θολό πέπλο, γεμάτο σκιές και νεφελώδης ορατότητα, σχεδόν σαν να κοιτάζεις μέσα από ένα παχύ φίλτρο.
Ακόμη, οι γωνίες με τις οποίες το φως εισέρχεται στο μάτι αλλάζουν. Η διάθλαση γίνεται πιο έντονη και η εικόνα δεν είναι πλέον καθαρή ή σταθερή. Τα περιγράμματα των αντικειμένων θολώνουν, και η αντίληψη του βάθους μπορεί να αλλοιωθεί.
Εκτός από την οπτική, και άλλες αισθήσεις θα επηρεαστούν. Ο ήχος θα φαίνεται διαφορετικός, η υφή των αντικειμένων θα μοιάζει τεράστια, και η ίδια η βαρύτητα και η ατμόσφαιρα θα γίνονται πιο «βαριές» για έναν τόσο μικρό οργανισμό.
Συνοψίζοντας, αν γινόσουν μυρμήγκι, ο κόσμος δεν θα ήταν απλά πιο μεγάλος και εντυπωσιακός. Θα ήταν πολύ πιο σκοτεινός, θολός και αλλόκοτος — ένας κόσμος όπου οι νόμοι του φωτός και της αντίληψης αλλάζουν ριζικά, δημιουργώντας μια εντελώς διαφορετική εμπειρία θέασης της πραγματικότητας.
Γρηγόρης Κεντητός
Γράφω για πράγματα που με συναρπάζουν, αλλά φροντίζω πάντα να τα ερευνώ σαν να τα μελετούσα για πρώτη φορά. Αναζητώ τη σύνδεση ανάμεσα στο χθες και το σήμερα, το ανθρώπινο μέσα στο ακαδημαϊκό, και τη γνώση που μπορεί να μεταφερθεί με τρόπο απλό, ακριβή και ζωντανό. Είτε πρόκειται για έναν αρχαίο πόλεμο είτε για ένα φαινόμενο της εποχής μας, στηρίζομαι πάντα σε πρωτογενές υλικό, πραγματικές πηγές και σοβαρή τεκμηρίωση. Θέλω κάθε κείμενο να αξίζει τον χρόνο του αναγνώστη — και τον δικό μου.
για άμεση κι έγκυρη ενημέρωση.
