Πριν το ίντερνετ, τηλεφωνούσες στη Nintendo και ένας τύπος σου έλεγε τι πρέπει να κάνεις για να περάσεις πίστα

Τη δεκαετία του ’80, όταν κόλλαγες σε μια πίστα του Zelda, του Metroid ή του Kid Icarus, δεν υπήρχαν βίντεο στο YouTube, δεν υπήρχαν walkthroughs στο Reddit. Υπήρχε ένα τηλέφωνο. Το σήκωνες, έπαιρνες τηλέφωνο τη Nintendo και μιλούσες με έναν κανονικό άνθρωπο που σου έλεγε τι να κάνεις για να συνεχίσεις το παιχνίδι.

Ήταν η εποχή της Nintendo Power Line. Μια γραμμή υποστήριξης με αληθινούς επαγγελματίες παίκτες, που η δουλειά τους ήταν να παίζουν videogames όλη μέρα και να απαντούν σε ερωτήσεις παιδιών που κόλλησαν κάπου. Οι “Game Counselors” φορούσαν ακουστικά και κάθονταν μπροστά σε CRT οθόνες και παλιά NES, με σημειώσεις, χάρτες και προσωπικά cheat sheets.

Οι πιο καλοί ήξεραν όλα τα μονοπάτια απ’ έξω. Πόσες φορές πρέπει να πατήσεις “B” για να ανοίξει το σεντούκι. Πώς να περάσεις από τον τοίχο με τα φαντάσματα. Πού βρίσκεται το μυστικό κλειδί. Δεν ήταν φήμες. Ήταν επιβεβαιωμένο δίκτυο πληροφόρησης. Ένα ανθρώπινο Google για gamers.

Η γραμμή λειτούργησε από το 1987 έως το 2005. Στην ακμή της, πάνω από 300 σύμβουλοι απαντούσαν καθημερινά σε χιλιάδες τηλεφωνήματα από παιδιά και εφήβους. Οι περισσότεροι τηλεφωνούσαν με την άδεια των γονιών τους – άλλοι κρυφά, μέχρι να έρθει ο λογαριασμός. Το κόστος της γραμμής χρέωνε με το λεπτό, αλλά κανείς δεν παραπονιόταν όταν έβρισκε τη λύση για το dungeon.

Μερικοί από τους game counselors έγιναν αργότερα στελέχη της Nintendo, άλλοι πέρασαν σε στούντιο ανάπτυξης παιχνιδιών. Η Nintendo Power Line έγινε κομμάτι της ιστορίας του gaming, ένα ψηφιακό lifeline στην εποχή του αναλογικού πανικού. Για πολλούς, ήταν η πρώτη φορά που ένιωσαν ότι μια εταιρεία τους καταλάβαινε. Ότι το gaming δεν ήταν χάσιμο χρόνου, αλλά κάτι σοβαρό. Αξιοπρεπές. Με υποστήριξη.

Όταν ήρθε το διαδίκτυο, το ρόλο των συμβούλων πήραν τα forums, τα YouTube βίντεο και τα online walkthroughs. Αλλά η εποχή που σήκωνες το ακουστικό και κάποιος σε καθοδηγούσε στον κόσμο του Hyrule ή στους διαδρόμους του Brinstar, δεν ξεχνιέται. Ήταν personal. Ήταν ανθρώπινο. Και ήταν αληθινό.