Το πασίγνωστο σάντουιτς που τρώμε τώρα για μπράντς, κάποτε νόμιζαν ότι είχε ανθρώπινο κρέας;

Το 1901, σε μια εποχή που το Παρίσι ήταν γεμάτο από μικρά μπιστρό, ένας ιδιοκτήτης ονόματι Μισέλ Λιουνάρκα σερβίρει ένα ζεστό σάντουιτς με ζαμπόν και λιωμένο τυρί. Οι πελάτες το αποθεώνουν. Μα κάποιος ψιθυρίζει πως δεν είναι χοιρινό αλλά κάτι πιο φρικτό. Ο θρύλος γεννιέται: μήπως το ζαμπόν ήταν ανθρώπινο κρέας;

Ο ίδιος ο ιδιοκτήτης απαντά με καυστικό χιούμορ: “Είναι croque-monsieur –τραγανισμένος κύριος!” Το όνομα κολλάει και μένει. Μα η φήμη είχε ήδη πάρει φωτιά. Το Παρίσι αγαπούσε το μακάβριο, και η ιδέα ενός σάντουιτς με αμφίβολη προέλευση έγινε μύθος της γαλλικής γαστρονομίας.

Δεν υπήρξε ποτέ απόδειξη. Ο Λιουνάρκα δεν κατηγορήθηκε επίσημα, ούτε συνελήφθη. Ήταν απλώς το απόλυτο διαφημιστικό τρικ. Το Croque Monsieur έγινε το σάντουιτς των Παριζιάνων –τόσο αγαπητό, που ακόμα και σήμερα σερβίρεται σε όλα τα καφέ της Γαλλίας.

Το «κύμα τρόμου» που προκάλεσε εκείνη η φήμη ήταν τόσο δυνατό, που στα χαμηλά στρώματα του Παρισιού το Croque Monsieur έφερε μια αίσθηση απαγορευμένου. Σύντομα προστέθηκαν εκδοχές με αυγό (Croque Madame), με σολομό (Croque Norvégien) ή και με πατάτα και Reblochon (Croque Tartiflette). Αλλά τίποτα δεν είχε τον ίδιο θρύλο με τον «κύριο» που ίσως ήταν κάποτε άνθρωπος.

Η αλήθεια είναι πως η ιστορία αυτή δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ. Το μόνο που έμεινε είναι το όνομα. Ένα όνομα που από φάρσα μετατράπηκε σε γαστρονομική ιστορία. Και ίσως να ήταν ακριβώς αυτό που ήθελε ο πρώτος του δημιουργός: να γίνει αθάνατος, έστω μέσα από ένα σάντουιτς.