Το πιο τρομακτικό μουσείο της Ελλάδας. Κανείς δεν μπαίνει χωρίς άδεια.

Πίσω από τις κλειστές πόρτες του Εργαστηρίου Ιατροδικαστικής και Τοξικολογίας στην περιοχή Γουδή, υπάρχει ένα μουσείο που δεν μοιάζει με κανένα άλλο στην Ελλάδα. Δεν έχει αφίσες, δεν έχει ωράριο, δεν έχει εισιτήρια. Το Μουσείο Εγκληματολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών είναι ένας χώρος γεμάτος ανθρώπινα μέλη, κρανία με τσεκουριές, μουμιοποιημένα έμβρυα, αντικείμενα μαύρης μαγείας, λαιμητόμους και μαχαίρια φυλακισμένων. Αλλά δεν μπορείς να το επισκεφτείς όποτε θέλεις. Κανείς δεν μπαίνει χωρίς άδεια.

Δεν είναι τουριστικό αξιοθέατο. Είναι ένα εκπαιδευτικό εργαλείο για φοιτητές της Ιατρικής, της Ιατροδικαστικής και της Εγκληματολογίας. Για να μπεις πρέπει να ζητήσεις ειδική άδεια από τη διεύθυνση του Μουσείου και να έχεις σαφή λόγο, όπως ερευνητική εργασία, πανεπιστημιακή επίσκεψη ή εκπαιδευτική ανάγκη. Και ακόμη κι έτσι, πολλά από τα εκθέματα παραμένουν κρυμμένα, μακριά από το βλέμμα του μη εξοικειωμένου κοινού.

Ο χώρος δεν είναι φτιαγμένος για να εντυπωσιάσει ή να ψυχαγωγήσει. Είναι φτιαγμένος για να σοκάρει. Για να διδάξει μέσα από το μακάβριο, το ωμό, το αληθινό. Κεφάλια ληστών σε φορμόλη, το χέρι του ανθρώπου που δολοφόνησε τον βασιλιά Γεώργιο Α’, φέρετρα εγκύων με μωρά που πέθαναν μαζί τους, συλλογές από βρόχους, παπούτσια ηλεκτροπληξίας, μαχαίρια από σεντόνια. Υπάρχει ακόμα και ένα έκθεμα με δύο κεφάλια ενωμένα στο ίδιο σώμα.

Κι όμως, όλα αυτά δεν είναι φαντασία ούτε σενάριο τρόμου. Είναι πραγματικά στοιχεία εγκλημάτων, πραγματικά ανθρώπινα υπολείμματα και πειστήρια υποθέσεων που απασχόλησαν την ελληνική κοινωνία για δεκαετίες. Το Μουσείο δημιουργήθηκε από τον ιατροδικαστή Ιωάννη Γεωργιάδη το 1932, ο οποίος μάζευε τα αντικείμενα από τις πιο σκοτεινές σελίδες της ελληνικής ιστορίας. Κάποια εκθέματα, όπως τα κεφάλια των Γιαγκούλα και Μπαμπάνη, έφτασαν εκεί μέσα τσουβάλια από την αστυνομία για ταυτοποίηση.

Δεν είναι λοιπόν απλώς «τρομακτικό». Είναι αληθινό. Γι’ αυτό και δεν ανοίγει για όλους. Η εμπειρία που προσφέρει δεν είναι διασκέδαση. Είναι κατάδυση στην ωμή φύση του εγκλήματος, της ανθρώπινης παραβατικότητας, του θανάτου, της δικαιοσύνης και της επιστημονικής ψυχρότητας. Και για να μπεις, πρέπει να ξέρεις τι πας να δεις. Πρέπει να έχεις λόγο. Γι’ αυτό και «κανείς δεν μπαίνει χωρίς άδεια»