Το σχολείο που ήθελε να φτιάξει ο Χίτλερ είχε μόνο μαθηματικά για Γερμανούς

Ήταν το 1934 όταν η Γερμανία απέκτησε για πρώτη φορά στην ιστορία της κεντρικό Υπουργείο Παιδείας. Όχι για να ενώσει, αλλά για να ελέγξει. Ο Χίτλερ το παρέδωσε στον Μπέρνχαρντ Ρουστ, έναν εκπαιδευτικό με φιλοδοξία να αλλάξει τη σκέψη των παιδιών από την πρώτη δημοτικού ως το πανεπιστήμιο. Όχι με γνώσεις. Με ιδεολογία. Η εκπαίδευση θα έπαυε να παράγει επιστήμονες. Θα έφτιαχνε στρατιώτες του Ράιχ.

Ο Ρουστ είχε σχέδιο: κάθε τάξη, κάθε βιβλίο, κάθε μαθηματική εξίσωση, έπρεπε να αναπνέει εθνικοσοσιαλισμό. Ξεκίνησε διώχνοντας. Μέσα σε λίγους μήνες, σχεδόν 1.000 πανεπιστημιακοί, ανάμεσά τους οι Αϊνστάιν, Χάμπερ, Πλανκ και Σρέντιγκερ, απολύθηκαν ως Εβραίοι ή πολιτικά ύποπτοι. Στη θέση τους, καθηγητές του κόμματος. Ειδικοί στην «άρια φυσική», στη «γερμανική χημεία», στη «φυλετική γεωμετρία». Δεν υπήρχε πια ουδέτερη επιστήμη. Μόνο αποδεκτή και ανεπιθύμητη.

Το μάθημα δεν ξεκινούσε με καλημέρα. Ξεκινούσε με ναζιστικό χαιρετισμό. Ο Ρουστ διέταξε κάθε παιδί και κάθε δάσκαλο να σηκώνει το χέρι στον Χίτλερ πριν από κάθε μάθημα. Έπειτα, το βιβλίο της ιστορίας μιλούσε για την ανωτερότητα της άριας φυλής. Το βιβλίο της φυσικής απέκλειε τα ονόματα των Εβραίων επιστημόνων. Και στα μαθηματικά, εισαγόταν η θεωρία των “γερμανικών εξισώσεων”, απομακρύνοντας κάθε τι που είχε γραφτεί από «φυλετικά αλλοδαπούς».

Κυκλοφόρησαν ακόμη και περιοδικά όπως το Deutsche Mathematik, που προωθούσε την ιδέα ότι υπάρχει «εβραϊκός τρόπος σκέψης» και ότι η λογική, η αφηρημένη μαθηματική σκέψη δεν αρμόζει σε Άριους. Η επιστήμη έγινε ύποπτη. Η διανόηση έγινε προδοσία. Και τα παιδιά μάθαιναν ότι η Φυσική του Αϊνστάιν είναι επικίνδυνη, όχι γιατί δεν ισχύει, αλλά γιατί… δεν είναι γερμανική.

Ο Ρουστ δεν ήταν απλώς υπουργός. Ήταν μηχανικός μυαλών. Πίστευε πως αν ελέγχεις το σχολείο, ελέγχεις το μέλλον. Και το σχολείο που ήθελε να χτίσει δεν είχε ούτε σκέψη, ούτε αμφιβολία, ούτε διαφορετική γνώμη. Μόνο πίστη, τυφλή υποταγή και μια εξίσωση που έπρεπε πάντα να βγάζει το ίδιο αποτέλεσμα: Χίτλερ.