Τους πλήρωναν 8 εκατομμύρια νομίσματα το χρόνο για να μην τους επιτεθούν. Τα πήραν, εξοπλίστηκαν, και μετά τους ισοπέδωσαν.
Οι Ρωμαίοι πλήρωναν τους Δάκες για ειρήνη. Εκείνοι πήραν τα λεφτά, ετοίμασαν πόλεμο, και τελικά οδηγήθηκαν στην ισοπέδωση.
Το 89 μ.Χ. η Ρώμη υπέστη μια από τις πιο ντροπιαστικές ταπεινώσεις στην ιστορία της. Οι Δάκες, υπό τον βασιλιά Δεκέβαλο, είχαν επιτεθεί και νικήσει τις ρωμαϊκές λεγεώνες στη Μοισία. Ο αυτοκράτορας Δομιτιανός, ανίκανος να αντέξει άλλο ένα μέτωπο, υπέγραψε ειρήνη. Όχι όμως μια απλή συμφωνία, αλλά μια ταπείνωση: η Ρώμη δεσμευόταν να πληρώνει τεράστια ποσά στον Δεκέβαλο κάθε χρόνο.
Οι Ρωμαίοι του έδιναν ό,τι χρειαζόταν. Ουσιαστικά, του χρηματοδοτούσαν το κράτος. Ο φόρος υποτέλειας υπολογίζεται σε 8 εκατομμύρια σηστέρτιους το χρόνο — ένα ποσό ικανό να εξοπλίσει και να πληρώσει ολόκληρο στρατό. Μαζί με αυτό ήρθαν και μηχανικοί, γιατροί, ακόμη και όπλα και πολιορκητικά μηχανήματα. Ήταν η απόλυτη ειρήνη του τρόμου: πληρώνουμε, για να μην σε ξαναδούμε απέναντί μας.
Αλλά ο Δεκέβαλος είχε άλλα σχέδια. Με τα λεφτά των Ρωμαίων ενίσχυσε τα τείχη του, δημιούργησε νέα οχυρά, αναδιοργάνωσε τον στρατό του και στρατολόγησε νέες δυνάμεις. Τα ρωμαϊκά λεφτά γίνονταν ξίφη εναντίον των Ρωμαίων. Δεν υπήρξε ποτέ πρόθεση τήρησης της ειρήνης. Όλη η συμφωνία ήταν μια γιγάντια στρατηγική παγίδα.
Όταν ανέλαβε ο Τραϊανός το 98 μ.Χ., οι πράξεις του Δεκέβαλου δεν έμειναν αναπάντητες. Η Ρώμη δεν πλήρωνε πλέον· ετοίμαζε εκστρατεία. Ο Τραϊανός οδήγησε δύο πολέμους στη Δακία — το 101-102 και το 105-106 μ.Χ. — και έφερε το απόλυτο τέλος. Η Σαρμιζεγετούσα κάηκε, ο Δεκέβαλος αυτοκτόνησε για να μη συρθεί ντροπιασμένος και ολόκληρη η περιοχή έγινε επαρχία της Ρώμης.
Ο θησαυρός του Δεκέβαλου, σύμφωνα με έναν προδότη, κρυβόταν στον ποταμό Στρέι. Όταν οι Ρωμαίοι τον βρήκαν, υπολογίστηκε σε 165.000 κιλά χρυσού και 331.000 κιλά αργύρου. Ήταν η απόδειξη του πόσο κόστισε στη Ρώμη αυτή η ειρήνη. Και πόσο ακριβά την πήρε πίσω.
Γρηγόρης Κεντητός
Γράφω για πράγματα που με συναρπάζουν, αλλά φροντίζω πάντα να τα ερευνώ σαν να τα μελετούσα για πρώτη φορά. Αναζητώ τη σύνδεση ανάμεσα στο χθες και το σήμερα, το ανθρώπινο μέσα στο ακαδημαϊκό, και τη γνώση που μπορεί να μεταφερθεί με τρόπο απλό, ακριβή και ζωντανό. Είτε πρόκειται για έναν αρχαίο πόλεμο είτε για ένα φαινόμενο της εποχής μας, στηρίζομαι πάντα σε πρωτογενές υλικό, πραγματικές πηγές και σοβαρή τεκμηρίωση. Θέλω κάθε κείμενο να αξίζει τον χρόνο του αναγνώστη — και τον δικό μου.
για άμεση κι έγκυρη ενημέρωση.
