Ζουν με 20.000 αρουραίους, τους λατρεύουν σαν θεούς και αν σκοτώσεις έναν, πληρώνεις με χρυσό

Στην έρημο του Ρατζαστάν, στο βορειοδυτικό άκρο της Ινδίας, υπάρχει ένας ναός που δεν μοιάζει με κανέναν άλλον. Δεν μυρίζει λιβάνι. Δεν αντηχεί από ψαλμούς. Το πρώτο πράγμα που ακούς είναι ένα σούρσιμο. Το πρώτο πράγμα που βλέπεις είναι μάτια. Χιλιάδες. Είναι ο Ναός της Καρνί Μάτα. Και κατοικείται από 20.000 αρουραίους.

Εδώ οι αρουραίοι δεν είναι παράσιτα. Είναι θεότητες. Οι πιστοί τους αποκαλούν “καμπά”, ένα όνομα γεμάτο στοργή. Κυκλοφορούν παντού: στα σκαλοπάτια, στις οροφές, στα δοχεία με το νερό. Τους ταΐζουν με γλυκά και γάλα, τους αφήνουν να πίνουν από τα ίδια πιάτα. Και αν ένας από αυτούς ανέβει στο πόδι σου ή αγγίξει το στόμα σου, θεωρείται θεϊκή ευλογία.

Η πίστη τους λέει πως η Καρνί Μάτα, μια ενσάρκωση της θεάς Ντούργκα, ζήτησε από τον θεό του θανάτου να επαναφέρει στη ζωή έναν νεαρό από τη φυλή της. Όταν εκείνος αρνήθηκε, του αφαίρεσε την εξουσία πάνω στην οικογένειά της: όλοι οι νεκροί της φυλής της θα ξαναγεννιούνταν σαν αρουραίοι. Από τότε, ο ναός είναι γεμάτος με τις ψυχές των προγόνων.

Το πιο εξωπραγματικό; Αν σκοτώσεις κατά λάθος έναν αρουραίο, ακόμη και άθελά σου, οι κανόνες του ναού απαιτούν να τον αντικαταστήσεις με έναν από καθαρό ασήμι ή χρυσό. Κανείς δεν το αμφισβητεί. Δεν είναι τιμωρία. Είναι φόρος τιμής.

Και μέσα σε αυτό το μυστηριακό σύμπαν, υπάρχουν και λευκοί αρουραίοι — ελάχιστοι, σχεδόν αόρατοι. Όποιος δει έναν, θεωρείται ευλογημένος. Κανείς δεν φωνάζει, δεν τρέχει να τον πιάσει. Μόνο σιωπή και σεβασμός.

Ο ναός παραμένει ανοιχτός στο κοινό. Οι τουρίστες δεν μπορούν να πιστέψουν στα μάτια τους. Οι πιστοί το βλέπουν αλλιώς: δεν είναι αρουραίοι. Είναι οικογένεια.