Το πείραμα στο νοσοκομείο Υψηλάντι της Αμερικής όπου τρεις άντρες πίστευαν ότι ήταν ο Χριστός
Το πείραμα του Υψηλάντι έφερε τρεις άντρες που πίστευαν ότι ήταν ο Χριστός στο ίδιο δωμάτιο. Αυτό που ακολούθησε έδειξε τα όρια της επιστήμης και της ανθρώπινης πίστης.
Ήταν μια εποχή που η ψυχιατρική πίστευε πως μπορούσε να εξηγήσει τα πάντα. Το 1959, στο πολιτειακό νοσοκομείο του Υψηλάντι στο Μίσιγκαν, ένας ψυχολόγος ονόματι Milton Rokeach αποφάσισε να δοκιμάσει κάτι που έμοιαζε πιο πολύ με πείραμα θεού παρά ανθρώπου. Έφερε στο ίδιο δωμάτιο τρεις άντρες που είχαν το ίδιο απόλυτο πιστεύω. Ο καθένας τους πίστευε πως ήταν ο Ιησούς Χριστός.
Οι ασθενείς ήταν ο Leon Gabor, ο Clyde Benson και ο Joseph Cassel. Και οι τρεις είχαν διαγνωστεί με σχιζοφρένεια και ζούσαν για χρόνια μέσα στη δική τους εκδοχή της πραγματικότητας. Ο Rokeach πίστευε ότι αν οι τρεις Χριστοί ερχόντουσαν αντιμέτωποι μεταξύ τους, ίσως κάποιος θα συνειδητοποιούσε το παράλογο της πεποίθησής του. Το πείραμα ονομάστηκε αργότερα «The Three Christs of Ypsilanti» και έμεινε στην ιστορία ως ένα από τα πιο παράξενα της ψυχιατρικής.
Στην αρχή, ο Rokeach τους έβαλε να συζητούν, να τρώνε και να περνούν χρόνο μαζί. Οι πρώτες συναντήσεις ήταν ήρεμες, αλλά γρήγορα το πείραμα πήρε άλλη τροπή. Όταν ο ένας έλεγε «εγώ είμαι ο Χριστός», ο δεύτερος απαντούσε «όχι, εγώ είμαι». Και ο τρίτος τούς αποκαλούσε ψεύτες ή «μαθητές του Σατανά». Καθένας έβρισκε τρόπο να δικαιολογεί την ύπαρξη των άλλων δύο μέσα στο ίδιο του το παραλήρημα. Οι τρεις Χριστοί αρνούνταν να αμφισβητήσουν τον εαυτό τους.
Με τον καιρό, ο Rokeach άρχισε να χειραγωγεί τις συνθήκες. Έστελνε στους ασθενείς ψεύτικα γράμματα δήθεν από τη γυναίκα του Θεού, δημιουργούσε ψεύτικες καταστάσεις για να τους «προκαλέσει». Ήθελε να σπάσει τη φαντασίωσή τους. Το αποτέλεσμα ήταν το αντίθετο. Οι άντρες έγιναν πιο μπερδεμένοι, πιο δυστυχισμένοι, πιο απομονωμένοι από ποτέ. Το πείραμα δεν θεράπευσε κανέναν. Αντίθετα, αποκάλυψε την αλαζονεία μιας επιστήμης που νόμιζε πως μπορεί να πειραματιστεί με την πίστη.
Το τέλος και η παραδοχή του λάθους
Μετά από δύο χρόνια, ο Rokeach τερμάτισε το πείραμα και το κατέγραψε σε βιβλίο. Οι τρεις άντρες έμειναν στο νοσοκομείο μέχρι τον θάνατό τους, καθένας πεπεισμένος ότι ήταν ο μοναδικός Χριστός. Ο ίδιος ο Rokeach, δεκαετίες αργότερα, παραδέχτηκε ότι ξεπέρασε τα όρια. Έγραψε ότι «στην πραγματικότητα δεν προσπάθησα να θεραπεύσω εκείνους, αλλά να ικανοποιήσω τη δική μου περιέργεια». Ήταν μια σπάνια στιγμή αυτογνωσίας στην ιστορία της ψυχιατρικής.
Σήμερα, το πείραμα του Υψηλάντι θεωρείται προειδοποίηση για τα όρια της ανθρώπινης παρέμβασης στην ψυχική νόσο. Δεν απέδειξε τίποτα για τη σχιζοφρένεια, αλλά αποκάλυψε πόσο εύκολα η επιστήμη μπορεί να χάσει το μέτρο στο όνομα της γνώσης. Οι τρεις Χριστοί του Υψηλάντι δεν έπαψαν ποτέ να πιστεύουν. Ο μόνος που άλλαξε τελικά πίστη ήταν ο άνθρωπος που τους έβαλε όλους στο ίδιο δωμάτιο.