Μπορεί να επανέλθει στη ζωή κάποιους που έχει εγκλωβιστεί σε έναν παγετώνα για χιλιάδες χρόνια;
Υπάρχουν περιπτώσεις μικροοργανισμών, όπως βακτήρια και ιοί, που έχουν ανακτηθεί από παγετώνες.
Η ιδέα της επαναφοράς στη ζωή ενός οργανισμού που έχει εγκλωβιστεί σε έναν παγετώνα για χιλιάδες χρόνια είναι εντυπωσιακή, αλλά επιστημονικά και πρακτικά εξαιρετικά δύσκολη έως αδύνατη για πολυκύτταρους οργανισμούς, όπως οι άνθρωποι.
Όταν ένας οργανισμός εκτίθεται σε χαμηλές θερμοκρασίες, το νερό στα κύτταρά του παγώνει, σχηματίζοντας κρυστάλλους πάγου. Αυτοί οι κρύσταλλοι μπορούν να καταστρέψουν τις κυτταρικές μεμβράνες και τις εσωτερικές δομές των κυττάρων.
Ακόμη και αν το DNA δεν καταστραφεί άμεσα, η έκθεση στην ακτινοβολία του περιβάλλοντος ή οι χημικές αντιδράσεις στο παγωμένο περιβάλλον μπορούν να προκαλέσουν εκτεταμένες μεταλλάξεις και διάσπαση του γενετικού υλικού.
Υπάρχουν περιπτώσεις μικροοργανισμών, όπως βακτήρια και ιοί, που έχουν ανακτηθεί από παγετώνες μετά από δεκάδες χιλιάδες χρόνια και έχουν επανενεργοποιηθεί σε εργαστηριακές συνθήκες.
Το 2016, επιστήμονες ανέφεραν την ανάκτηση ενός αρχαίου ιού από τον παγετώνα της Σιβηρίας. Αυτός ο ιός ήταν ακόμα λειτουργικός μετά από περίπου 30.000 χρόνια.
Ωστόσο, αυτά είναι μονοκύτταροι οργανισμοί ή ιοί που δεν έχουν σύνθετα συστήματα οργάνων ή κυκλοφορίας, όπως στους πολυκύτταρους οργανισμούς.
Στα εργαστήρια, οι επιστήμονες έχουν καταφέρει να κρυοσυντηρήσουν και να επαναφέρουν στη ζωή ορισμένους μικρούς, πολυκύτταρους οργανισμούς, όπως τα βραδύπορα (tardigrades) και μερικά είδη νηματωδών σκωλήκων, για σύντομες περιόδους.
Στους ανθρώπους, η επιτυχημένη κρυοσυντήρηση είναι ακόμα επιστημονική φαντασία. Ενώ μεμονωμένα κύτταρα ή ιστούς, όπως έμβρυα, μπορούν να διατηρηθούν μέσω κρυοσυντήρησης, η διατήρηση και επαναφορά ενός ολόκληρου σώματος είναι εξαιρετικά περίπλοκη λόγω των ζημιών που προκαλεί ο πάγος.
Ακόμη κι αν ένας οργανισμός δεν μπορεί να επανέλθει στη ζωή, είναι πιθανό να ανασυσταθεί μέρος του γενετικού του υλικού και να χρησιμοποιηθεί για αναδημιουργία. Αυτό γίνεται ήδη με αρχαία είδη ζώων όπως το μαμούθ, όπου το DNA τους ενσωματώνεται σε γονιδιώματα σύγχρονων ζώων.
Η επιστήμη της κρυονικής εργάζεται στην τεχνολογία διατήρησης ανθρώπων ή ζώων με την ελπίδα ότι θα μπορούν να επανέλθουν στη ζωή στο μέλλον.
Για πολυκύτταρους οργανισμούς που έχουν εγκλωβιστεί σε παγετώνες για χιλιάδες χρόνια, η επαναφορά στη ζωή είναι πρακτικά αδύνατη λόγω των εκτεταμένων βλαβών στο σώμα και το DNA τους. Ωστόσο, η ανάκτηση γενετικού υλικού από τέτοιους οργανισμούς μπορεί να προσφέρει επιστημονικές γνώσεις ή να χρησιμοποιηθεί σε γενετικά πειράματα για την κατανόηση και την πιθανή «αναδημιουργία» αυτών των ειδών.
Διαβάστε επίσης:
Θα μπορούσε κάθε συνταξιούχος να έχει σύνταξη 1500 ευρώ – Πώς θα γινόταν αυτό;