Γιατί ο Ψυχρός Πόλεμος ονομάστηκε Ψυχρός;
Ο Ψυχρός Πόλεμος δεν είχε μάχες, αλλά κράτησε τον κόσμο σε αγωνία. Δύο υπερδυνάμεις, ΗΠΑ και ΕΣΣΔ, πολέμησαν με ιδέες και στρατηγική, αφήνοντας πίσω έναν διαιρεμένο πλανήτη.
Ο Ψυχρός Πόλεμος ξεκίνησε σαν μια σιωπηλή καταιγίδα μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι δύο υπερδυνάμεις, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Σοβιετική Ένωση, βρέθηκαν πρόσωπο με πρόσωπο σε έναν κόσμο που μόλις είχε συνέλθει από τη φρίκη των μαχών. Δεν υπήρξαν εκρήξεις πυροβολικού ή αιματηρές συγκρούσεις ανάμεσα τους, κι αυτό ακριβώς τον έκανε «ψυχρό». Ήταν ένας πόλεμος ιδεών, όπου η καπιταλιστική Δύση και ο κομμουνιστικός Ανατολικός συνασπισμός πάλευαν για την παγκόσμια κυριαρχία χωρίς να ρίξουν ούτε μία σφαίρα η μία εναντίον της άλλης. Αντί για όπλα, χρησιμοποιούσαν προπαγάνδα, κατασκοπεία και οικονομικές πιέσεις για να χτυπήσουν τον αντίπαλο.
Η ένταση ξεκίνησε το 1947, όταν ο Αμερικανός πρόεδρος Τρούμαν υποσχέθηκε να στηρίξει χώρες που κινδύνευαν από τον κομμουνισμό, ενώ η Σοβιετική Ένωση απάντησε στήνοντας σιδηρούν παραπέτασμα στην Ανατολική Ευρώπη. Πόλεις σαν το Βερολίνο έγιναν σκηνικό αυτής της αόρατης μάχης, με το τείχος να υψώνεται το 1961 σαν σύμβολο ενός κόσμου κομμένου στα δύο. Οι κρίσεις, όπως αυτή των πυραύλων στην Κούβα το 1962, έφεραν την ανθρωπότητα στα πρόθυρα πυρηνικού ολέθρου, αλλά οι δύο πλευρές πάντα σταματούσαν πριν ανάψουν τη σπίθα. Ο φόβος της αμοιβαίας καταστροφής κρατούσε τις βόμβες στα σιλό τους.
Αυτός ο «ψυχρός» χαρακτήρας δεν σήμαινε ότι δεν υπήρξε βία. Σε μέρη όπως το Βιετνάμ και το Αφγανιστάν, οι δύο γίγαντες πολέμησαν μέσω τοπικών συγκρούσεων, χύνοντας αίμα χωρίς να συναντηθούν απευθείας στο πεδίο. Η κούρσα των εξοπλισμών γέμιζε τον πλανήτη με πυρηνικά όπλα, ενώ κατάσκοποι σαν τον Τζέιμς Μποντ –ή οι πραγματικοί τους ήρωες– γίνονταν θρύλοι. Μέχρι το 1991, όταν η Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε, ο Ψυχρός Πόλεμος παρέμεινε ένα παιχνίδι στρατηγικής, όπου η νίκη κρίθηκε όχι με όπλα, αλλά με αντοχή.