Η έξυπνη κίνηση που έκανε τους φίλους μας υπεύθυνους να μη μας αφήσουν να οδηγήσουμε αν έχουμε πιει, και έσωσε ζωές

Το 1983, οι Ηνωμένες Πολιτείες έψαχναν τρόπο να μειώσουν τους θανάτους στην άσφαλτο. Τα τροχαία που σχετίζονταν με αλκοόλ σκότωναν δεκάδες ανθρώπους κάθε μέρα. Οι διαφημίσεις δεν έφταναν, οι ποινές δεν τρόμαζαν και η ντροπή δεν αρκούσε. Τότε ήρθε ένα μήνυμα που δεν μιλούσε στους οδηγούς. Μιλούσε στους φίλους τους: «Friends don’t let friends drive drunk».

Δεν χρειάστηκε να είναι ούτε σκληρό ούτε σοκαριστικό. Δεν είχε αίμα, δεν είχε διαλυμένα αυτοκίνητα. Είχε βλέμματα, παρέες, και μία απλή αλήθεια: Αν αγαπάς κάποιον, δεν τον αφήνεις να βάλει το κλειδί στη μίζα μετά από ποτό. Ήταν η πρώτη φορά που μια καμπάνια δεν έριξε το φταίξιμο μόνο στον δράστη, αλλά το μοίρασε σε όλους. Στον συνεπιβάτη, στον φίλο, στον μπάρμαν, στον κολλητό που λέει «έλα, σιγά, είσαι εντάξει».

Μέσα σε πέντε χρόνια, οι αριθμοί άρχισαν να πέφτουν. Ήταν η χαμηλότερη καταγραφή θανάτων από μεθυσμένη οδήγηση στην ιστορία της NHTSA από τότε που ξεκίνησε να κρατά επίσημα στατιστικά. Ταυτόχρονα, περισσότεροι από 6 στους 10 Αμερικανούς παραδέχτηκαν ότι δοκίμασαν να εμποδίσουν κάποιον δικό τους από το να οδηγήσει μετά από ποτό. Το σλόγκαν έγινε κοινωνικός κανόνας.

Η καμπάνια δεν τελείωσε ποτέ. Συνεχίστηκε για δεκαετίες, εξελίχθηκε και προσαρμόστηκε. Το μήνυμα όμως έμεινε ίδιο: δεν χρειάζεται να είσαι αστυνομικός για να σώσεις μια ζωή. Αρκεί να είσαι φίλος. Το να μην αφήσεις κάποιον να οδηγήσει όταν έχει πιει δεν είναι καταπίεση. Είναι φροντίδα.