Οι γονείς του τα έδωσαν όλα, ζωή και περιουσία, για την πατρίδα. Εκείνος μάγεψε με την ομορφιά του το Παρίσι και τους φιλέλληνες

Μια γυναίκα κρατά το τιμόνι ενός πολεμικού πλοίου. Τα κανόνια είναι έτοιμα, οι ναύτες περιμένουν διαταγές. Αυτή η γυναίκα είναι η Δόμνα Βισβίζη. Δεν είναι απλώς μια χήρα καπετάνιου. Είναι καπετάνισσα η ίδια. Ο άντρας της σκοτώθηκε πολεμώντας τους Οθωμανούς, κι εκείνη συνέχισε μόνη της. Έδωσε όλη της την περιουσία για τον Αγώνα, μέχρι που έμεινε χωρίς τίποτα.

Ανάμεσα στα παιδιά της ήταν ο Θεμιστοκλής-Τιμολέων, ένα αγόρι που έμελλε να αφήσει το δικό του στίγμα. Δεν μεγάλωσε μέσα στον πόλεμο, δεν ακολούθησε τα κανόνια, αλλά το πρόσωπό του έγινε σύμβολο της ελληνικής υπόθεσης στην Ευρώπη. Στάλθηκε στη Γαλλία, στο Παρίσι, εκεί όπου οι φιλελληνικοί κύκλοι υποστήριζαν τον αγώνα των Ελλήνων. Το παρουσιαστικό του έκανε εντύπωση. Τα χαρακτηριστικά του, σαν αρχαίο ελληνικό άγαλμα, η αύρα του, η ιστορία του. Δεν ήταν ένας φτωχός πρόσφυγας. Ήταν γιος μιας θρυλικής γυναίκας, από μια οικογένεια που είχε δώσει τα πάντα για την ελευθερία της Ελλάδας.

Οι Παριζιάνοι τον λάτρεψαν. Οι σαλόνια της υψηλής κοινωνίας άνοιξαν τις πόρτες τους. Η ζωγράφος Αδέλα Ταρντιέ απαθανάτισε το πρόσωπό του. Οι λιθογραφίες του κυκλοφόρησαν παντού. Η εικόνα του νεαρού Έλληνα ήρωα συγκίνησε τη γαλλική αριστοκρατία και το όνομά του έγινε συνώνυμο της ελληνικής υπόθεσης. Τα έσοδα από τις πωλήσεις των πορτρέτων του στάλθηκαν στην Ελλάδα, αγοράστηκαν όπλα, τρόφιμα, φάρμακα.

Δεν ήταν απλώς ένας όμορφος νεαρός που μάγεψε το Παρίσι. Ήταν η προσωποποίηση του ελληνικού αγώνα σε μια Ευρώπη που ήθελε να πιστέψει στον ηρωισμό και τη δικαιοσύνη. Μεγάλωσε, επέστρεψε στην Ελλάδα και συνέχισε να υπηρετεί τη χώρα του. Αλλά πάντα, στα φιλελληνικά σαλόνια της Γαλλίας, το όνομά του ψιθυριζόταν σαν ένας από τους τελευταίους γνήσιους Έλληνες ήρωες, ένας ζωντανός θρύλος της Επανάστασης.