Ήξερες ότι εκτός από την Τσικνοπέμπτη υπάρχει και η Γλυκοπέμπτη;

Η Τσικνοπέμπτη είναι η απόλυτη γιορτή της σχάρας. Καπνοί γεμίζουν τις γειτονιές, τα κάρβουνα πυρώνουν και κάθε γωνιά μυρίζει ψητό κρέας. Αλλά τι θα έλεγες αν σου έλεγα ότι υπάρχει και μια άλλη Πέμπτη, που δεν έχει να κάνει με σουβλάκια και μπριζόλες, αλλά με… γλυκά;

Στην Ελλάδα, η Γλυκοπέμπτη δεν είναι τόσο γνωστή όσο η καπνιστή της αδελφή, αλλά υπήρχε ως έθιμο σε αρκετές περιοχές της χώρας. Ουσιαστικά, ήταν η ημέρα που οι άνθρωποι αντάλλασσαν και κατανάλωναν γλυκά πριν ξεκινήσει η αυστηρή νηστεία της Σαρακοστής. Επρόκειτο για έναν τρόπο να απολαύσουν ό,τι γλυκό και λιπαρό υπήρχε στο σπίτι, πριν αποχαιρετήσουν για σαράντα μέρες τη ζάχαρη, τα βούτυρα και τις κρεμώδεις απολαύσεις.

Σε κάποιες περιοχές, η Γλυκοπέμπτη είχε κοινωνικό χαρακτήρα. Ο κόσμος έφτιαχνε λουκουμάδες, γαλακτομπούρεκο, μπακλαβά και δίπλες, τα οποία μοίραζε σε φίλους και γείτονες. Σε άλλες περιπτώσεις, τα γλυκά αυτά δίνονταν σε φτωχούς ή σε όσους δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να τα φτιάξουν.

Το έθιμο αυτό συνδέεται και με άλλες παρόμοιες γιορτές στο εξωτερικό, όπως το Mardi Gras στη Γαλλία, όπου καταναλώνονται γλυκά και λιπαρές τροφές πριν από τη νηστεία. Κάπως έτσι, η Γλυκοπέμπτη λειτουργούσε ως ένα “τελευταίο γλυκό πάρτι” πριν από τις αυστηρές διατροφικές απαγορεύσεις της Ορθοδοξίας.

Αν και στις μέρες μας η παράδοση έχει σχεδόν εξαφανιστεί, υπάρχουν ακόμα οικογένειες που τηρούν το έθιμο, φτιάχνοντας γλυκά για να “αποχαιρετήσουν” τη ζάχαρη πριν από τη νηστεία. Οπότε, την επόμενη φορά που θα απολαμβάνεις την Τσικνοπέμπτη, σκέψου ότι κάποτε υπήρχε και μια Γλυκοπέμπτη, όπου αντί για κάρβουνα και κρέας, η πρωταγωνίστρια ήταν η ζάχαρη και τα σιρόπια.