Ο Έλληνας γιατρός που έσωσε τη Θεσσαλονίκη με την πιο κρίσιμη πληροφορία

Δεν κρατούσε όπλο. Δεν ηγήθηκε σε καμία μάχη. Φορούσε όμως στολή του εχθρού και γνώριζε τι σχεδίαζαν πίσω από τις κλειστές πόρτες του στρατηγείου. Ο Φίλιππος Νίκογλου, γιατρός στον βουλγαρικό στρατό το 1912, βρέθηκε μπροστά στο πιο καθοριστικό δίλημμα της ζωής του: να σωπάσει ή να μιλήσει. Επέλεξε να προδώσει τον στρατό που υπηρετούσε για να σώσει μια πόλη που δεν είχε ακόμη απελευθερωθεί.

Η Θεσσαλονίκη εκείνες τις μέρες ήταν το πιο επιθυμητό έπαθλο των Βαλκανικών Πολέμων. Οι ελληνικές δυνάμεις πλησίαζαν, αλλά το ίδιο και οι βουλγαρικές. Η πληροφορία για τις κινήσεις των Βουλγάρων έπρεπε να φτάσει στην Αθήνα πιο γρήγορα από τα στρατεύματα. Ο Νίκογλου κατάφερε να μεταφέρει τα σχέδια κατάληψης στον Σουλιώτη Νικολαΐδη, Έλληνα πράκτορα που δούλευε μέσα στη Σόφια. Και εκείνος με τη σειρά του ειδοποίησε απευθείας τον Βενιζέλο. Η απόφαση πάρθηκε: ο ελληνικός στρατός θα κατευθυνόταν άμεσα στη Θεσσαλονίκη.

Ο γιατρός είχε μόλις κηρυχθεί εχθρός του βουλγαρικού κράτους. Δεν υπήρχε επιστροφή. Το 1913, η Θεσσαλονίκη ήταν πια ελληνική. Ο Νίκογλου κατέφυγε εκεί, όχι ως πρόσφυγας, αλλά ως ήρωας που κανείς δεν αναγνώρισε δημοσίως για χρόνια. Ζούσε μια ήσυχη ζωή, ενώ η μυστική του αποστολή είχε αλλάξει την πορεία ολόκληρης της Μακεδονίας.

Μόνο δεκαετίες αργότερα, και όταν πια ήταν σχεδόν ογδόντα χρονών, παρασημοφορήθηκε επίσημα για τη συμβολή του. Ένας δρόμος της Θεσσαλονίκης φέρει σήμερα το όνομά του. Λίγοι ξέρουν ποιος ήταν. Ακόμα λιγότεροι θυμούνται τι έκανε. Κι όμως, χωρίς εκείνον, η 26η Οκτωβρίου 1912 ίσως να μην ήταν ποτέ ελληνική.