Ο πρώτος μαύρος αθλητής στην ιστορία που κέρδισε παγκόσμιο πρωτάθλημα

Ο George Dixon γεννήθηκε το 1870 στο Africville, μια μικρή μαύρη κοινότητα κοντά στο Χάλιφαξ του Καναδά. Ήταν μια φτωχή περιοχή, απομονωμένη από την υπόλοιπη πόλη, με ανθρώπους που ζούσαν δύσκολα και χωρίς πολλές επιλογές. Από εκεί ξεκίνησε η ζωή του.

Σε νεαρή ηλικία έφυγε από τον Καναδά και πήγε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Εκεί γνώρισε το μποξ. Όχι σαν άθλημα διασκέδασης, αλλά σαν τρόπο να επιβιώσει. Τα γυμναστήρια της εποχής ήταν σκληρά και δεν υπήρχαν κανόνες όπως σήμερα. Όποιος άντεχε, προχωρούσε.

Ο Dixon δεν ξεχώριζε για τη δύναμη. Ήταν μικρόσωμος. Ξεχώριζε για την ταχύτητα, την κίνηση και το μυαλό του. Διάβαζε τον αντίπαλο, άλλαζε ρυθμό και απέφευγε τα χτυπήματα. Αυτό τον έκανε διαφορετικό. Το 1890 ταξίδεψε στο Λονδίνο για αγώνα παγκόσμιου τίτλου στα bantamweight. Εκεί κέρδισε και έγραψε ιστορία. Έγινε ο πρώτος μαύρος αθλητής που κατέκτησε παγκόσμιο πρωτάθλημα σε οποιοδήποτε άθλημα. Ήταν επίσης ο πρώτος Καναδός παγκόσμιος πρωταθλητής στο μποξ.

Η νίκη του δεν σήμαινε ότι όλα έγιναν εύκολα. Σε πολλούς αγώνες αντιμετώπισε προκατάληψη και αμφισβήτηση. Έπρεπε συνεχώς να αποδεικνύει ότι άξιζε να βρίσκεται εκεί. Παρ’ όλα αυτά συνέχισε. Λίγα χρόνια μετά άφησε τον τίτλο και ανέβηκε κατηγορία. Στα featherweight κέρδισε ξανά παγκόσμιο πρωτάθλημα. Αυτό έδειξε ότι δεν ήταν τυχαίος. Ήταν από τους καλύτερους μποξέρ της εποχής του.

Η ζωή μετά τους τίτλους

Στην προπόνηση συνήθιζε να δουλεύει μόνος του, χωρίς αντίπαλο, κάνοντας κινήσεις στον αέρα. Αυτή η πρακτική έγινε αργότερα γνωστή ως shadowboxing και χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα στο μποξ.

Για αρκετά χρόνια έδινε συνεχώς αγώνες και ταξίδευε. Όμως όσο περνούσε ο καιρός, η καριέρα του έφθινε. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχε καμία προστασία για τους αθλητές όταν σταματούσαν. Όταν τελείωναν οι αγώνες, τελείωνε και το εισόδημα. Ο George Dixon αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα υγείας και αλκοολισμό. Πέθανε στη Νέα Υόρκη το 1908, σε ηλικία μόλις 37 ετών. Τα έξοδα της νοσηλείας του καλύφθηκαν από χρήματα που συγκεντρώθηκαν από ανθρώπους του χώρου, γιατί ο ίδιος δεν είχε πια τίποτα.

Χρόνια αργότερα, η ιστορία του άρχισε να αναγνωρίζεται ξανά. Στον Καναδά τιμάται ως ιστορική προσωπικότητα και θεωρείται ένας από τους ανθρώπους που άνοιξαν τον δρόμο για αθλητές που ακολούθησαν.