Όταν η Μοσάντ άνοιξε ξενοδοχείο με δύτες για να σώσει χιλιάδες ανθρώπους
Καταδύσεις τη μέρα, αποστολές διάσωσης τη νύχτα. Η Μοσάντ έστησε ψεύτικο ξενοδοχείο στο Σουδάν για να σώσει 8.000 ανθρώπους από τον θάνατο.
Από το 1982 έως το 1984, η Μοσάντ λειτουργούσε ένα τουριστικό καταδυτικό θέρετρο στις ακτές της Ερυθράς Θάλασσας στο Σουδάν. Οι πελάτες πλήρωναν για ψαροντούφεκο, ηλιοθεραπεία και μαθήματα scuba diving. Πίσω όμως από τα φιλικά χαμόγελα των “υπαλλήλων” κρυβόταν η πιο παράτολμη αποστολή διάσωσης του αιώνα.
Το υποτιθέμενο resort λεγόταν Arous Holiday Village και διαφημιζόταν σε τουριστικά φυλλάδια της Ευρώπης ως εξωτικός προορισμός. Οι τουρίστες που πήγαιναν εκεί δεν είχαν ιδέα ότι οι μάγειροι, οι εκπαιδευτές κατάδυσης και οι ρεσεψιονίστ ήταν όλοι πράκτορες της Μοσάντ. Κάθε βράδυ, ενώ οι πελάτες κοιμόντουσαν, η παραλία γινόταν διάδρομος σωτηρίας.
Στη μαύρη άμμο της Ερυθράς Θάλασσας έφταναν πεζή χιλιάδες Εβραίοι της Αιθιοπίας, που είχαν ξεφύγει από πείνα, εμφύλιο και διώξεις. Η Μοσάντ τούς οδηγούσε αθόρυβα στις βάρκες, και από εκεί σε ισραηλινά πολεμικά πλοία που περίμεναν ανοιχτά της θάλασσας, χωρίς να αφήνουν ίχνη.
Η επιχείρηση ήταν τόσο επιτυχημένη, που το υποτιθέμενο ξενοδοχείο έγινε κερδοφόρο. Όλα έδειχναν φυσιολογικά. Οι πράκτορες έφτιαχναν σαγανάκι με τουρίστες τη μέρα και έσωζαν ζωές τη νύχτα. Πολλοί από τους επισκέπτες είπαν αργότερα ότι ήταν το πιο φιλικό ξενοδοχείο που είχαν γνωρίσει ποτέ.
Περισσότεροι από 8.000 άνθρωποι διασώθηκαν με αυτόν τον τρόπο και μεταφέρθηκαν στο Ισραήλ. Η επιχείρηση έμεινε μυστική μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν αποχαρακτηρίστηκε από τις ισραηλινές αρχές. Όσα έγιναν εκεί ενέπνευσαν και την ταινία του Netflix The Red Sea Diving Resort.
Το ξενοδοχείο πλέον δεν υπάρχει. Το Σουδάν βούλιαξε ξανά στη σύγκρουση και στην καταστολή. Όμως για τρία χρόνια, ένα ψεύτικο resort, με ψεύτικους υπαλλήλους, έγινε η πιο αληθινή γέφυρα προς την ελευθερία.
Γρηγόρης Κεντητός
Γράφω για πράγματα που με συναρπάζουν, αλλά φροντίζω πάντα να τα ερευνώ σαν να τα μελετούσα για πρώτη φορά. Αναζητώ τη σύνδεση ανάμεσα στο χθες και το σήμερα, το ανθρώπινο μέσα στο ακαδημαϊκό, και τη γνώση που μπορεί να μεταφερθεί με τρόπο απλό, ακριβή και ζωντανό. Είτε πρόκειται για έναν αρχαίο πόλεμο είτε για ένα φαινόμενο της εποχής μας, στηρίζομαι πάντα σε πρωτογενές υλικό, πραγματικές πηγές και σοβαρή τεκμηρίωση. Θέλω κάθε κείμενο να αξίζει τον χρόνο του αναγνώστη — και τον δικό μου.
για άμεση κι έγκυρη ενημέρωση.
