Σαντορίνη: Όταν ο φόβος γίνεται εμπόρευμα και η ανάγκη πωλείται χρυσή

Κάθε κρίση έχει τους πρωταγωνιστές της. Από τη μία, αυτοί που φοβούνται. Από την άλλη, αυτοί που τρίβουν τα χέρια τους. Όποτε η αγωνία ριζώνει στους ανθρώπους, όποτε κάποιος θέλει να φύγει, να σωθεί, να βρει διέξοδο, κάποιοι στήνουν το δικό τους παιχνίδι, όχι για να βοηθήσουν, αλλά για να πουλήσουν τη σωτηρία όσο πιο ακριβά μπορούν.

Στη Σαντορίνη, που απειλείται από σεισμικές δονήσεις, οι κάτοικοι δεν ζητούν πολυτέλειες. Δεν ζητούν προνομιακή μεταχείριση. Ζητούν απλά να φύγουν, να γλιτώσουν, να προστατευτούν. Και αντί να βρουν λογική και στήριξη, βρίσκουν “χρυσά” εισιτήρια, εκμετάλλευση και μεσάζοντες που σπεύδουν να κλείσουν τις τελευταίες θέσεις – όχι για να τις προσφέρουν, αλλά για να τις μεταπωλήσουν με κέρδος.

Το ίδιο παραμύθι, ξανά και ξανά

Δεν χρειάζεται να ψάξει κανείς μακριά. Στην Ελλάδα, κάθε φορά που κάποιος χρειάζεται βοήθεια, κάποιος άλλος βλέπει ευκαιρία. Θες γιατρό; Πλήρωσε. Θες θέση σε νοσοκομείο; Πλήρωσε. Θες να φύγεις από ένα νησί που μπορεί να σε χτυπήσει σεισμός; Πλήρωσε.

Δεν φταίνε οι εταιρείες, οι οποίες σε πολλές περιπτώσεις προσφέρουν χαμηλές τιμές. Δεν φταίνε οι εργαζόμενοι που απλώς κάνουν τη δουλειά τους. Φταίνε αυτοί που πάντα θα βρουν τρόπο να μετατρέψουν τον φόβο σου σε συναλλαγή. Οι μεσάζοντες, οι κομπιναδόροι, εκείνοι που λειτουργούν εκεί που το κράτος έχει κενά, εκεί που οι άνθρωποι βρίσκονται σε απόγνωση.

Από την Κατοχή, που το ψωμί και η ζάχαρη πωλούνταν σε λίρες στους πεινασμένους, μέχρι τις φυσικές καταστροφές, που κάποιοι εκμεταλλεύονται για να ανεβάσουν τις τιμές στα βασικά αγαθά, η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται. Και τώρα, στον 21ο αιώνα, σε ένα από τα διασημότερα ελληνικά νησιά, η ανάγκη να σωθείς μετατρέπεται σε εμπόρευμα.

Η ίδια χώρα, η ίδια ντροπή

Δεν είναι θέμα νόμων. Δεν είναι θέμα ρύθμισης της αγοράς. Είναι το αιώνιο πρόβλημα της Ελλάδας: η ασυνειδησία, η απουσία ηθικής, το αδίστακτο κέρδος πάνω στον φόβο των άλλων. Και όσο υπάρχει κόσμος που θεωρεί ότι είναι φυσιολογικό να πληρώνεις υπερτιμημένα για να σωθείς, τόσο αυτοί που εκμεταλλεύονται τις καταστάσεις θα συνεχίσουν ανενόχλητοι.

Και όταν η κρίση περάσει, θα τους ξεχάσουμε. Μέχρι την επόμενη φορά. Μέχρι το επόμενο συμβάν που θα μετατραπεί σε χρυσή ευκαιρία για όσους βλέπουν ανθρώπους όχι ως ζωές, αλλά ως αριθμούς και κέρδη.