Ταξίδευαν μέσα στο χιόνι με άλογα για να δανείζουν βιβλία σε ανθρώπους που δεν είχαν δει ποτέ βιβλιοθήκη
Μέσα στο χιόνι, με άλογα και μουλάρια, μετέφεραν βιβλία από καλύβα σε καλύβα. Ήταν φτωχές γυναίκες που πίστευαν πως ένα βιβλίο μπορεί να αλλάξει μια ζωή.
Ήταν γυναίκες. Πολλές χωρίς μόρφωση, άλλες χωρίς παπούτσια, αλλά όλες με μια σακούλα γεμάτη βιβλία και μια απόφαση που δεν λύγιζε: θα πήγαιναν μέχρι την τελευταία καλύβα, στο πιο απόκρημνο μονοπάτι, για να δώσουν σε κάποιον έναν λόγο να ελπίζει. Δεν είχαν αυτοκίνητο, δεν είχαν δρόμους. Μόνο ένα άλογο ή ένα μουλάρι, και μπροστά τους τα παγωμένα βουνά. Κι όμως ξεκινούσαν. Γιατί ήξεραν τι δύναμη έχει μια ιστορία.
Ήταν η εποχή της Μεγάλης Ύφεσης. Στις Απαλάχες, ολόκληρες κοινότητες ζούσαν χωρίς ρεύμα, χωρίς σχολεία, χωρίς καμία επαφή με τον έξω κόσμο. Για να δεις βιβλίο έπρεπε να κάνεις ώρες με τα πόδια, και οι περισσότεροι δεν είχαν ούτε κουβέρτα για τον χειμώνα. Το κράτος των ΗΠΑ, στο πλαίσιο του New Deal, έφτιαξε ένα παράτολo σχέδιο: να προσλάβει γυναίκες για να μεταφέρουν βιβλία με ζώα βουνού από καλύβα σε καλύβα. Έτσι γεννήθηκε το Pack Horse Library Project.
Κάθε μία από αυτές τις γυναίκες δάνειζε πάνω από εκατό βιβλία την εβδομάδα. Δεν πήγαινε απλώς βιβλία – πήγαινε και πίσω, να τα μαζέψει. Έγραφαν με το χέρι βιβλία για παιδιά, όταν δεν υπήρχαν αρκετά. Έραβαν σελίδες, μετέφεραν εγκυκλοπαίδειες, διάβαζαν δυνατά σε γέροντες που δεν έβλεπαν. Όλα αυτά για 28 δολάρια τον μήνα. Μισθός ελεεινός, κίνδυνοι παντού, κι όμως δεν σταματούσαν.
Ανέβαιναν βράχια, περνούσαν μέσα από ποτάμια, έμπαιναν σε σπίτια με λάσπη και φτώχεια και άφηναν κάτι που δεν είχε τιμή: ένα παραμύθι. Έναν Ταρζάν, έναν Ροβινσώνα, έναν ποιητή. Έναν λόγο να ζεις λίγο αλλιώς. Ο κόσμος τις περίμενε σαν τις μοναδικές επισκέψεις που άξιζαν. Τις αποκαλούσαν “οι κοπέλες με τα βιβλία” ή “οι γυναίκες με τις σελίδες”.
Μέχρι το 1943, πάνω από 100.000 άτομα στα βουνά των Απαλαχίων είχαν διαβάσει βιβλία χάρη σ’ αυτές. Χωρίς τα φώτα της δημοσιότητας, χωρίς φωτογραφίες. Χάρη σε γυναίκες που πάλευαν με λάσπη και χιόνι, απλώς για να μην μείνει κανείς χωρίς λέξεις. Αν σήμερα η ιδέα της κινητής βιβλιοθήκης είναι αυτονόητη, είναι γιατί κάποτε υπήρξαν εκείνες. Και ανέβηκαν με άλογο στην κορυφή ενός παγωμένου βουνού για να το αποδείξουν.